Τοίχος, λέξεις, νιάτα, μπογιά. Οι πρώτες ύλες μιας δράσης παράνομης μεν, σπανίως διωκόμενης δε…Οι τοίχοι στις πόλεις λειτουργούν άλλοτε σαν καμβάδες αγνώστων καλλιτεχνών και άλλοτε σαν δημόσια ημερολόγια. Οι τοίχοι στις πόλεις άλλοτε αποτυπώνουν αισθητική, ποίηση, έμπνευση. Και άλλοτε οργή και αντίδραση…
Πλάι στην αγάπη βασιλεύει το μίσος.
Μίσος για το κράτος, τον ξένο, τον πατριώτη, τον συμπατριώτη. Μίσος για για την κοινωνία, την ιδεολογία, τη θρησκεία, την ομάδα.
Μίσος Για κάθε τι διαφορετικό…
Τοίχοι εμπόλεμες ζώνες. Ομάδες πολιτών σε διαρκή σύγκρουση. Κατακεραύνωμα της αντίθετης άποψης.
«Διαφωνούμε, άρα ψόφος»,
Η σκοτεινή μας πλευρά που αποτυπώνεται στους τοίχους με σπρέι μαύρα και κόκκινα.
Οργή, προπαγάνδα και έκρηξη θυμού, γραμμένη με συνθήματα.
Ισως αν βγουν με μιας όλα αυτά τα κρατημένα στων ανθρώπων τα μυαλά συναισθήματα, να ανατιναχθούμε όλοι μαζί…
Μια βόλτα στην πλατεία Καράβι της Λαμίας είναι μια αέναη μάχη των αντίπαλων ιδεολογικών αντιλήψεων.
Η πλατεία είχε πάντα συνθήματα
Τώρα όμως έχει μόνο αυτά…
Πρώτα λενε οι πληροφορίες ήρθαν ακροδεξιοί. Μαύρες εικόνες, μαύρα συνθήματα, μαύρισαν τα σκαλάκια της πλατείας, τον τοίχο του δημαρχείου, τις δύο πλευρές του διπλανού διατηρητέου, τους στύλους της μαύρης καγκελόπορτας…
Και ύστερα ήρθαν οι αντίφα για να απαντήσουν με κόκκινες πινελιές, λέξεις, φράσεις, σύμβολα.
Η πλατεία Κοντόπουλου, η πλατεία Καράβι, δεν είναι πια γεμάτη παιδιά, νιάτα, παρέες, γέλια, έρωτα, χαρά.
Είναι μια πλατεία οργισμένη. Για την πολιτική, την ιδεολογία, τις ομάδες, τη φτώχεια, την πατριαρχεία.
Μόνη ελπίδα της, η μεγάλη βουκαμβίλια που συνεχίζει να ανθίζει, σε πείσμα των καιρών…
Δείτε το ρεπορτάζ:
Δείτε εικόνες:
θα ερθω να κανω ταγκια πανω στο σκυλι σου
Κατάντημα και ξεπεσμός.
ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΚΑΜΕΡΕΣ ΚΥΡΙΟΙ