Δεν είχε λευκά μαλλιά, ούτε μεγάλη κοιλιά. Δεν τον έλεγαν καν Βασίλη… Όμως ήταν και θα είναι για πάντα στη μνήμη μας, σαν ο ένας και μοναδικός Άγιος Βασίλης της πόλης.
Λένε πως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ, παρά μόνο αν ξεχαστούν. Και ο Νίκος Σπανός, ο Άγιος Βασίλης της Λαμίας, θα υπάρχει πάντα ανάμεσα μας, ειδικά αυτές τις ημέρες των γιορτών.
Έφυγε πέρυσι, στην αλλαγή του χρόνου, φορώντας την αγαπημένη του κόκκινη στολή και τη μακριά του γενειάδα. Στην εκπνοή του χρόνου, άφησε την τελευταία του αναπνοή μοιράζοντας δώρα σε μικρά παιδιά.
Ποιος θα το πίστευε πως η μεγάλη του καρδιά θα τον πρόδιδε έτσι ξαφνικά, την ώρα που σκόρπιζε χαρά. Ήταν μόλις 47 ετών.
«Μαμά δεν νιώθω και πολύ καλά. Έχουν αρχίσει να μουδιάζουν τα χέρια μου…» ήταν τα τελευταία του λόγια στη μητέρα του. Έκλεισε το τηλέφωνο, φόρεσε ξανά το πλατύ του χαμόγελο, χτύπησε το κουδούνι και με ένα δυνατό χο χο χο, χάθηκε στις αγκαλιές και τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που του άνοιξαν την πόρτα για παραλάβουν με λαχτάρα τα δώρα τους.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο Νίκος έφυγε για την αιωνιότητα. Αφήνοντας τους αναρίθμητους φίλους του παγωμένους από την θλίψη.
Όμως πώς να ξεχαστεί, η ψυχή των Χριστουγέννων, του καρναβαλιού, των παιδικών πάρτι;
Θα ξεφυτρώνει κάθε φορά που έρχονται αναμνήσεις στο μυαλό μας και θα κυκλοφορεί μέσα σε αυτές, πότε με τα μεγάλα παπούτσια του κλόουν Νικολά, πότε με τις αστραφτερές στολές του παρουσιαστή των αποκριάτικων εκδηλώσεων, πότε με τον κόκκινο σάκο των πρωτοχρονιάτικων δώρων. Θα ακούμε ξανά και ξανά το γέλιο και τα πειράγματα του, τα απανωτά του ανέκδοτα και τα δυνατά του γέλια. Θα χορεύει μαζί μας, θα μας μοιράζει ποπ κορν και θα μας φτιάχνει φιγούρες από μπαλόνια.
Αγαπημένε μας Νίκο…Ένα χρόνο μετά το μεγάλο σου ταξίδι, προσμένοντας ξανά την αλλαγή του χρόνου σε νιώθουμε ακόμα εδώ. Ανάμεσα μας. Γιατί μέσα στις ψυχές μας παραμένει ανέπαφη η μαγεία που σκόρπισες σαν γιορτινή χρυσόσκονη, στολίζοντας κάθε μας χαρά…