Το τελευταίο ματς της σεζόν στην Ευρώπη παίχτηκε στη Λαμία, γράφει ο Ακης Κατσούδας στο Oneman. gr μετά το μικρό οδοιπορικό του στη φθιωτική πρωτεύουσα…
Το λεωφορείο μετά από ένα ταξίδι δύο και πλέον ωρών φτάνει στα περίχωρα της Λαμίας. Η βροχή αρχίζει να δυναμώνει. Σε λίγα λεπτά έχει μετατραπεί σε θύελλα. Το μπουρίνι είναι τόσο δυνατό που μετά βίας μπορούμε να δούμε από το παράθυρο του πούλμαν. Ο οδηγός μουρμουρίζει απογοητευμένος, όσο προσπαθεί να αποφύγει τις τεράστιες λίμνες με νερό που έχουν σχηματιστεί στον δρόμο.
Με τα χίλια ζόρια, τελικά φτάνουμε στον σταθμό των υπεραστικών ΚΤΕΛ της Λαμίας. Όλοι οι επιβάτες βγαίνουμε βιαστικά από το λεωφορείο και τρέχουμε για να βρεθούμε γρήγορα κάτω από το σκέπαστρο. Μέσα στον σταθμό επικρατεί ησυχία, η οποία σπάει μόνο από τις φωνές των καθαριστριών του χώρου που προσπαθούν να μαζέψουν τα νερά που έχουν μπει μέσα στο κτίριο.
Η βροχή δε λέει να κοπάσει. Ακριβώς έξω από τον σταθμό υπάρχει μια πιάτσα με τα χαρακτηριστικά κόκκινα ταξί της πόλης. Με το που περνάω την έξοδο, μια φωνή ενός βροντόφωνου ταξιτζή μού τραβά την προσοχή. «Από Αθήνα ήρθες; Θες να σε πάω μέσα στην πόλη;» φωνάζει από μακριά μέσα στη βροχή.
Δεν έχω άλλη επιλογή από το να τον ακολουθήσω. Άλλωστε κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει αυτό το απρόσμενο μπουρίνι καταμεσής του Ιουνίου. Δε γίνεται να αποφύγουμε την κουβέντα. Μόλις μαθαίνει πως είμαι δημοσιογράφος και έχω φτάσει στη Λαμία για να καλύψω το ματς, εντυπωσιάζεται. «Τι λες; Πόσο θα πάει; Να το παίξω στο στοίχημα;» με ρωτάει απανωτά, παίρνοντας την απάντηση πως αν το γνώριζα δεν θα βρισκόμουν στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.
Μερικά λεπτά αργότερα φτάνουμε έξω από το ξενοδοχείο που θα περάσω το ένα και μοναδικό βράδυ που θα παραμείνω στη Λαμία. Η ίδια ακριβώς ησυχία επικρατεί και εκεί. Παίρνω τα κλειδιά, ανεβαίνω στον δεύτερο όροφο, αφήνω τα πράγματά μου και ξαναβγαίνω στην πόλη. Ο καιρός έχει αρχίσει να φτιάχνει.
Στην πόλη κυκλοφορεί λίγος κόσμος και ίσως αυτό κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή την εμπειρία. Η Λαμία είναι μια όμορφη πόλη. Είναι χτισμένη ανηφορικά ενώ όλη η κίνηση εμφανίζεται γύρω από τέσσερις πλατείες, οι οποίες σχηματίζουν ένα τετράγωνο.
Κάθε μία από αυτές είναι αφιερωμένες σε κάποια ιστορική φιγούρα της περιοχής. Στον Άρη Βελουχιώτη, τον Άγνωστο Στρατιώτη των Βαλκανικών Πολέμων και φυσικά τον Αθανάσιο Διάκο, που αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες που έζησαν ποτέ εκεί.
Το πρόσωπό του βρίσκεται μάλιστα και στο σήμα της ομάδας της πόλης, του ΠΑΣ Λαμία, η οποία θα έδινε εκείνη την ημέρα ένα από τα κρίσιμα ματς στην ιστορία της κόντρα στη Βέροια, με έπαθλο μία θέση στη Super League της επόμενης σεζόν. Βρισκόμαστε λίγες ώρες πριν από την έναρξη του ματς, και όλοι στη Λαμία μιλούν για αυτό. Στις ταβέρνες, στα καφενεία, στα σουβλατζίδικα, στα βενζινάδικα. Παντού.
Στο τσιπουράδικο μαζί με τους οπαδούς της Λαμίας
Όσο περπατάω στα στενά της πόλης, το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε έναν μεσήλικα οπαδό της ομάδας που φοράει μια μπλε μπλούζα. Πηγαίνω κοντά του και ζητάω να τον φωτογραφίσω. Εκείνος δέχεται αμέσως και στη συνέχεια φεύγει μπροστά μου. Ξαφνικά, μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, μου φωνάζει από το απέναντι πεζοδρόμιο: «Έλα αν θες στο τσιπουράδικο του Ντάλλα. Εκεί θα μαζευτούμε όλοι πριν το ματς». Δέχομαι με μιας την πρόκληση και τραβάω προς το μαγαζί.
Το τσιπουράδικο βρίσκεται περίπου 20 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο, στα βόρεια προάστια. Στο δρόμο περνώ από το εντυπωσιακό θέατρο της πόλης, από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που είναι στολισμένη για γάμο και φυσικά από το γήπεδο της ομάδας.
Μπορεί να μένουν ακόμη τέσσερις ώρες για την έναρξη του δεύτερου αγώνα μπαράζ μεταξύ της Λαμίας και της Βέροιας, έξω από το στάδιο όμως υπάρχει κίνηση. Τα τηλεοπτικά βανάκια έχουν φτάσει, οι κλούβες με τα ΜΑΤ έχουν εγκατασταθεί έξω από αυτό, ενώ σε μια γωνιά ένας πλανόδιος πωλητής έχει στήσει τον πάγκο του με τα κασκόλ και τις μπλε φανέλες.
«Άντε πάρε ένα να μου κάνεις σεφτέ» μου λέει με το τσιγάρο κολλημένο στα χείλη του. Αγοράζω ένα και φεύγω άμεσα για το τσιπουράδικο. Το κασκόλ το φοράω απευθείας. Ήταν να μην το κάνω. Όσο περπατάω άγνωστοι με σταματούν, μου χαμογελούν και με χαιρετάνε. Είμαι ένας από αυτούς πλέον.
Ο οπαδός της ομάδας που συνάντησα πριν από μερικά λεπτά στο κέντρο της πόλης, τώρα κάθεται μαζί με την παρέα του σ’ ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο μεζέδες και τσίπουρα. Μόλις με βλέπει ενθουσιάζεται. Το ίδιο και οι γύρω του. Πριν καλά-καλά κάτσω αρχίζουν τα κεράσματα. «Ό,τι φας και ό,τι πιεις σήμερα είναι κερασμένα από μας. Έτσι είναι η φιλοξενία στην πρωτεύουσα της Ρούμελης» εξηγεί ένας από αυτούς και σηκώνει το ποτήρι του για να τσουγκρίσουμε.
Όλοι τους υποστηρίζουν την ομάδα της Λαμίας από μικρά παιδιά. Για αυτή έχουν ταξιδέψει σε όλη τη χώρα και έχουν γευτεί μεγάλες πίκρες αλλά και μεγάλες χαρές. Η τελευταία πενταετία, ωστόσο, είναι γεμάτη μόνο από τις δεύτερες.
Εντυπωσιακές πορείες στη Super League, νίκες απέναντι στις μεγάλες ομάδες της Αθήνας και δύο παρουσίες στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος. Η τελευταία σημειώθηκε φέτος, με την τοπική ομάδα να αποκλείει στα προημιτελικά τον Άρη και αγωνίζεται στους 4 με τον Παναθηναϊκό. Μπορεί τελικά να μην πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, ωστόσο τη φετινή πορεία στον κύπελλο δεν θα την ξεχάσει κανείς.
Κάτι παρόμοιο, όμως, δεν συνέβη και με την πορεία στο πρωτάθλημα. Ενώ η ομάδα έκανε καλή αρχή τελικά έμεινε στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας, με τους παίκτες της να αναγκάζονται να παίξουν αγώνα μπαράζ με τον πρωταθλητή της Super League 2, για το ποια από τις δύο ομάδες θα εξασφαλίσει την παραμονή της στην πρώτη κατηγορία.
Η ιστορία πίσω από το τελευταίο ματς της σεζόν στην Ευρώπη
Το ματς αυτό, πέρα από τη μεγάλη σημασία που έχει για την πόλη, παρουσιάζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα, καθώς αποτελεί τον τελευταίο αγώνα πρώτης κατηγορίας σε ολόκληρη την Ευρώπη για τη σεζόν 2021/22. Υπάρχει μόνο μία αναμέτρηση που συμβαίνει μια μέρα αργότερα – εκείνη μεταξύ της Χιρόνα και της Τενερίφης – ωστόσο, πρόκειται για ομάδες που τη φετινή χρονιά αγωνίστηκαν αμφότερες στη Segunda Division.
Το χαρακτηριστικό αυτό κάνει πράγματι μοναδικό τον συγκεκριμένο αγώνα, αλλά δεν έγινε επίτηδες. Όλα ξεκίνησαν όταν τον περασμένο Μάρτιο έγινε γνωστό πως ο γενικός αρχηγός του Παναιτωλικού, Χρήστος Κουτσοσπύρος, αποδείχτηκε πως πόνταρε ότι ένας ποδοσφαιριστής της ομάδας του θα πάρει κίτρινη κάρτα στο ματς. Όπως και συνέβη τελικά.
Η υπόθεση τράβηξε αρκετό καιρό, το πρωτάθλημα τελείωσε, ωστόσο η λίγκα δεν μπορούσε να επισημοποιήσει την τελική βαθμολογία έως ότου το αθλητικό δικαστήριο κρίνει εάν ο Παναιτωλικός έπρεπε να πέσει εκείνος στη Super League 2 ή όχι. Η απόφαση τελικά πάρθηκε στις 2 Ιουνίου, οι Αγρινιώτες αθωώθηκαν και τα ματς μεταξύ της Λαμίας και της Βέροιας τελικά ορίστηκαν για τις 11 και 18 Ιουνίου. Την ίδια ώρα όλοι οι ποδοσφαιριστές των μεγάλων κλαμπ της Ευρώπης και του πλανήτη είχαν ξεκινήσει ήδη τις διακοπές τους.
Όταν πιάνουμε συζήτηση για το θέμα με τους οπαδούς της ομάδας, εκείνη την αποφεύγουν. «Εμείς δεν θέλαμε να μείνουμε στην κατηγορία στα χαρτιά. Αν είναι να παραμείνουμε, να παραμείνουμε κερδίζοντας στο γήπεδο» λέει ένας εξ αυτών. Με τα πολλά η ώρα στο τσιπουράδικο του Ντάλλα έχει περάσει. Αφήνουμε τους μεζέδες και τα τσίπουρα και τραβάμε προς το γήπεδο. Στο δρόμο συναντάμε και τα υπόλοιπα παιδιά του Blue Club και γινόμαστε ένα. Τα συνθήματα, τα τραγούδια και τα τύμπανα ξεσηκώνουν τους γείτονες. Η μεγάλη ώρα έχει φτάσει.
Λαμία, η πόλη που εφηύρε το ποδόσφαιρο
Το γήπεδο της Λαμίας βρίσκεται σε ένα ύψωμα κοντά στο κάστρο της πόλης. Πέρα από την εντυπωσιακή του θέα – από τις κερκίδες του μπορείς να δεις ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης, έχει παγκόσμια ποδοσφαιρική σημασία. Κι αυτό γιατί πριν από έναν αιώνα, ακριβώς στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το ΔΑΚ Λαμίας, ανακαλύφθηκε μια επιτύμβια στήλη πάνω στην οποία απεικονιζόταν ένας άντρας να εξασκεί τον επίσκυρο.
Ο επίσκυρος υπήρξε ένα εξαιρετικά δημοφιλές άθλημα στην αρχαιότητα, κατά το οποίο έπρεπε δύο ή περισσότεροι παίκτες να κρατήσουν την μπάλα στην αέρα, χρησιμοποιώντας ακόμη και τα πόδια τους. Στην επιτύμβια στήλη, λοιπόν, απεικονίζεται ένας από αυτούς να κρατά την μπάλα στο μπούτι του και να μοιάζει να κάνει «ποδαράκια» με αυτή.
Το συγκεκριμένο εύρημα θεωρείται, σύμφωνα ακόμη και από τη FIFA, μία από τις πρώτες πρώιμες αποτυπώσεις του ποδοσφαίρου παγκοσμίως, ενώ η εικόνα με την αρχαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή έχει σκαλιστεί ακόμη και πάνω στο τρόπαιο του Euro 2004. «It came home» όπως θα έλεγαν και οι Άγγλοι.
Η επιτύμβια στήλη σήμερα δε βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας αλλά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας προκειμένου να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο σε όσους ποδοσφαιρόφιλους τουρίστες θέλουν να το θαυμάσουν στην πρωτεύουσα της χώρας.
Ακόμη κι έτσι, όμως, το μουσείο της πόλης κρύβει μερικά σπάνια αντικείμενα, τα οποία οι επισκέπτες τους μπορούν να βρουν μόνο εκεί. Μεταξύ αυτών και ένα κομμάτι αγγείου που απεικονίζει την πρώτη ναυμαχία στην ιστορία του ανθρώπου στην περιοχή του Κύνου πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια.
Η αρχαία Λαμία υπήρξε μια πόλη με μεγάλη σημασία καθώς αποτελούσε τον κόμβο μεταξύ του βόρειου και νότιου ελλαδικού χώρου. Η νέα πόλη είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στην παλιά, με τη θέα της να εντυπωσιάζει από το κάστρο της Λαμίας. Αυτό το Σάββατο, όμως, όλα τα βλέμματα των ντόπιων είναι στραμμένα στο γήπεδο.
Η παραμονή και τα πανηγύρια σε όλη τη Λαμία
Παρά τον άσχημο καιρό, το ΔΑΚ Λαμίας λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει το ματς είναι γεμάτο. Μπορεί η τοπική ομάδα να απέκτησε σημαντικό προβάδισμα, κερδίζοντας με σκορ 2-1 μέσα στην έδρα της Λαμίας, όλοι όμως ξέρουν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Άλλωστε οι αντίπαλοί τους, στο ρόστερ των οποίων αγωνίζονται ποδοσφαιριστές με μεγάλη εμπειρία στη Super League, όπως ο Εργκύς Κάτσε και ο Μιχάλης Μπουκουβάλας, έρχονται με μεγάλη φορά, έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα της Super League 2.
Οι φόβοι των Λαμιωτών επιβεβαιώνονται, καθώς το ημίχρονο λήγει με τους φιλοξενούμενους να προηγούνται με 0-1. Οι ψίθυροι στις κερκίδες δίνουν και παίρνουν. Με το που ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο, όλα, όμως, είναι διαφορετικά. Οι οπαδοί της ομάδας ανάβουν τα καπνογόνα, πετούν χαρτάκια στον αέρα και φωνάζουν με δύναμη τα συνθήματα.
Το γκολ της λύτρωσης τελικά έρχεται στο 78ο λεπτό. Τα πανηγύρια δεν έχουν τελειωμό. Το σφύριγμα της λήξης από τον Ούγγρο διαιτητή, Tamás Bognár, που έφτασε ως τη Λαμία για να σφυρίξει τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, βρίσκει τους πάντες στο πόδι. «Δεν υπήρχε επιστροφή, εάν πέφταμε στη Β’» μονολογεί ένας οπαδός της ομάδας που κάθεται ακριβώς μπροστά μου.
Τα πανηγύρια συνεχίζονται στους δρόμους της πόλης. Κόρνες, σημαίες, τραγούδια. Ολόκληρη η Λαμία πανηγυρίζει. Αυτή η παραμονή της αξίζει. Άλλωστε πώς θα μπορούσε να χάσει η πόλη που εφηύρε το ποδόσφαιρο;
