Σε μεγάλη πολιτική πολιτιστική εκδήλωση με θέμα: «80 χρόνια από την απελευθέρωση της Λαμίας με τους λαούς ως την λευτεριά και την απελευθέρωση από το σύστημα της αδικίας και των πολέμων», μίλησε ο Γ.Γ της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, το βράδυ της Κυριακής 8 Δεκέμβρη.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η Ανδριάνα Μπαφούτσου Γραμματέας της ΤΕ Φθιώτιδας, ο Κώστας Κούκης, Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Αν. Στερεάς και Εύβοιας της ΚΝΕ, καθώς και ο Νότης Μαριάς, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Επίσης απόγονοι αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, εκπρόσωποι σωματείων και μαζικών φορέων της περιοχής.
Το ενδιαφέρον προσέλκυσε η πλούσια έκθεση με σπάνιο αρχειακό υλικό που συγκέντρωσαν με κόπο και μεράκι οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ στη Φθιώτιδα, στην οποία ξεναγήθηκε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Ανάμεσά τους φωτογραφίες από την ομιλία που Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αγωνιστών που κατάγονταν η έδρασαν στην περιοχή, τμημάτων του ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά και από τη θριαμβευτική είσοδο τους στην πόλη της Λαμίας στις 18 Οκτώβρη 1944, αποκόμματα και εξώφυλλα εφημερίδων που εξέδιδαν οι Οργανώσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην περιοχή κ.α.
Το θερμό χειροκρότημα απέσπασε η προσεγμένη και συγκινητική μουσικοθεατρική παράσταση που έκλεισε το πρόγραμμα της εκδήλωσης. Μια παράσταση αφιερωμένη στον αγώνα των ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ, που προετοίμασαν με συλλογική δουλειά και μεράκι ερασιτέχνες ηθοποιοί και μουσικοί, μέλη του παραρτήματος Λαμίας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ και του Μουσικού Πολιτιστικού Συλλόγου “Χορωδία Αταλάντης, σε κείμενο και καλλιτεχνική επιμέλεια του Ηλία Σχοινή.
Ακούστηκαν αποσπάσματα από ποιήματα μεγάλων ποιητών, όπως του Γιάννη Ρίτσου, του Άγγελου Σικελιανού, του Οδυσσέα Ελύτη, του Αντώνη Μαρμαρινού και του Μάρκου Αυγέρη, καθώς και αποσπάσματα από την ιστορική ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αλλά και το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ. Επίσης ακούστηκαν τραγούδια γνωστών συνθετών και ερμηνευτών, εμπνευσμένα από τους αγώνες του λαού.
Τους ρόλους υποδύθηκαν οι: Αλέκος Βούλγαρης, Κώστας Δημητρίου, Μαίρη Ζεκεντέ-Καρέντζου, Λόλα Ιωαννίδου, Γιώργος Κουτλής, Κώστας Μάρκου, Κώστας Μιχαηλίδης, Μαρία Νέλλα, Αργυρώ Σχοινή, Κατερίνα Τσέλιου
Μουσικοί: Μαργαρίτα Παλαιολόγου (πιάνο-τραγούδι ), Άννα Πρωτοψάλτη (μπουζούκι – τραγούδι), Ηλίας Σχοινής (κιθάρα-κλαρίνο-τραγούδι), Αλέκος Βούλγαρης (μπαγλαμά – τραγούδι), Δήμητρα Κοντογεώργου (τραγούδι) και Βασίλης Καρατράντος (τραγούδι).
Την εκδήλωση προλόγισε ο Νεόφυτος Θάνος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αν. Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ, ενώ με την έναρξη κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του σ. Κώστα Καλαπέτσα, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
Ακολουθούν αποσπάσματα της ομιλίας του Δ. Κουτσούμπα
«80 χρόνια συμπληρώθηκαν από την Απελευθέρωση της πόλης μας, της Λαμίας. Για να φτάσουμε σε αυτή την πολυπόθητη μέρα, είχαν περάσει 1.275 τραγικές μέρες από εκείνη τη μαύρη Κυριακή του Πάσχα στις 20 Απρίλη του ’41, όταν ο στρατός της ιμπεριαλιστικής ναζιστικής Γερμανίας κατέλαβε την πόλη και σηματοδότησε την έναρξη της πιο βάναυσης κατοχής από τις δυνάμεις του άξονα.
Δύσκολα μπορεί να περιγραφεί με λόγια το κλίμα χαράς, ενθουσιασμού, αισιοδοξίας, αγωνιστικής ανάτασης, το επαναστατικό κλίμα που επικρατούσε εκείνες τις μέρες στη Λαμία, την Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, σε ολόκληρη την απελευθερωμένη Ελλάδα.
Αυτή η χαρά, αυτή η νίκη δεν χαρίστηκε από κανέναν στον λαό μας, όπως ποτέ άλλωστε, δεν του χαρίζεται τίποτα. Την νίκη του την κέρδισε με το αίμα του, με τεράστιες θυσίες, αλλά και με τη μαχητική του εισβολή στο προσκήνιο της Ιστορίας, με μπροστάρη, εμπνευστή και καθοδηγητή το ΚΚΕ. Τίποτα από όσα πέτυχε το Κόμμα και ο λαός μας εκείνη την περίοδο δεν ήταν δεδομένο, ούτε βέβαια εύκολο.
Το ΚΚΕ αναδείχθηκε ως ηγετική πολιτική δύναμη και αιμοδότης του αγώνα του λαού μας, όταν οι αστικές δυνάμεις, είτε άφησαν τον λαό στην τύχη του και έφυγαν για το Κάιρο, είτε έμειναν στην Ελλάδα και συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, γεμίζοντας κι άλλο “το πουγκί” την ώρα που ο λαός πέθαινε της πείνας…
Σε κάθε περίπτωση, όλοι αυτοί των άλλων κομμάτων είχαν το βλέμμα τους στραμμένο κυρίως στην επόμενη μέρα του πολέμου και στον στόχο διατήρησης της καπιταλιστικής βάρβαρης εξουσίας τους.
Ήδη από το 1943, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ είχαν απελευθερώσει εκτεταμένα εδάφη της χώρας, που ήταν ανεξάρτητα τόσο από τις κατοχικές Αρχές, όσο και από τη δοσιλογική κυβέρνηση που υπήρχε στην Αθήνα. «Από τη Φλώρινα μέχρι τα περίχωρα της Αθήνας, μπορείς να ταξιδέψεις με ασφάλεια, με ένα διαβατήριο του ΕΑΜ», έγραφαν οι αναφορές των Βρετανών εκείνη την εποχή.
Δόθηκαν μεγάλες πετυχημένες μάχες ενάντια στις απόπειρες των κατακτητών να επιστρατεύσουν Έλληνες εργάτες για τα κάτεργα της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά και για να σωθεί ο λαός από την πείνα.
Σταθερότητα για τον λαό εξασφαλίζεται με την πάλη του, βάζοντας εμπόδια στην εφαρμογή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, προκαλώντας ρήγματα στο σύστημα
Σήμερα, 80 χρόνια μετά, η ιστορία ξαναγράφεται από την αρχή και οι λέξεις, οι έννοιες γίνεται προσπάθεια να αποκτήσουν άλλο νόημα από αυτό που πραγματικά έχουν, ακριβώς γιατί θέλουν τον λαό μας να παραμένει ένας απλός θεατής, να μην τον αφήσουν να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Γι’ αυτό πάνε και έρχονται για φτηνή προπαγάνδα έσχατου λαϊκισμού, τα ονομαζόμενα “εθνικά συμφέροντα”, η περιβόητη “εθνική ομοψυχία”, η δήθεν “ανάγκη αποφυγής του διχασμού”, οι “εθνικές υποθέσεις” κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις το «εθνικός- εθνική- εθνικόν», από όλους αυτούς που πατρίδα τους έχουν τα καπιταλιστικά κέρδη τους, την εκμετάλλευση των εργαζομένων, το μοίρασμα ακόμα και με πολέμους των αγορών και των σφαιρών επιρροής, την αποκοίμηση του λαού από τις πραγματικές πολιτικές προθέσεις τους.
Οπωσδήποτε, αυτό που βάζει όλο και πιο έντονα τη σφραγίδα του στα πάντα είναι ότι ζούμε σε μια εποχή γενικευμένων ιμπεριαλιστικών πολέμων και συγκρούσεων, που αλληλοδιαπλέκονται και συνδέονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους ή λειτουργούν ως ντόμινο σκοτεινών εξελίξεων. Η εποχή μας, είναι μια εποχή που μοιάζει όλο και περισσότερο με την εποχή που προηγήθηκε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δηλαδή, μια εποχή κατά την οποία τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ διαμορφώνονται και δίνουν τη μάχη τους για τη διεθνή πρωτοκαθεδρία.
Η χώρα μας, σε αντίθεση με αυτά που λένε και γράφουν διάφορες στρουθοκάμηλοι, είναι ολοκληρωτικά ενταγμένη σε αυτή την αντιπαράθεση με την πλευρά, βεβαίως, του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου.
Σήμερα, λοιπόν, όλο και περισσότερο ακούγονται οι γνωστές από την ιστορία έννοιες, λέξεις και νοήματα που συνήθως επιστρατεύει η άρχουσα τάξη για να αποπροσανατολίσει, να ξεγελάσει και να συμπαρασύρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, στους δικούς της στόχους και σκοπούς, κάτω από τη σημαία των δικών της ιδιοτελών ταξικών συμφερόντων. Γι αυτό, άλλωστε, και επαναλαμβάνουμε για να γίνει σε όλους και όλες κατανοητό, ότι είναι τα δικά της, ιδιοτελή, ταξικά συμφέροντα που τα βαφτίζει “εθνικά”. “Πατριωτισμό” ονομάζει την πάση θυσία εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων. “Ρεαλισμό” ονομάζει την παραίτηση από τη διεκδίκηση μιας καλύτερης κοινωνίας, από την υπεράσπιση του δίκιου, ονομάζει έτσι την αποκτήνωση, τις αυταπάτες.
Φυσικά, δεν πρωτοτυπούν. Ας θυμηθούμε το γνωστό απόσπασμα από τον ιστορικό λόγο του Άρη εδώ, στη Λαμία, πριν 80 χρόνια, με το οποίο απαντούσε στις κατηγορίες που απηύθυναν οι αστικές δυνάμεις στους κομμουνιστές, στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ.
Έλεγε ο Άρης:
«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο, που τρέχει όπου βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σήμερα και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Γι’ αυτό βλέπουμε τους ίδιους πολιτικούς, ιδεολογικούς και οικονομικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, τη μία μέρα ως κοσμοπολίτες, να εμφανίζονται έτοιμοι να παζαρέψουν υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και του λαού μας, αν αυτό εξυπηρετεί τους στόχους του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους, για αναβάθμιση της θέσης τους στην περιοχή και για τις μπίζνες που θέλουν να στήσουν.
Και την άλλη μέρα, με περισσή ευκολία, τους συναντάμε να φοράνε επί τόπου το εθνικιστικό – πατριδοκάπηλο προσωπείο και να μιλάνε για “εθνικά συμφέροντα” στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ερυθρά Θάλασσα, στον Κόλπο του Άντεν και αλλού. Σε περιοχές, δηλαδή, όπου ο απλός εργαζόμενος, ο βιοπαλαιστής της χώρας μας, όχι συμφέροντα δεν έχει, αλλά πρέπει να κοιτάξει και τον χάρτη για να θυμηθεί κατά πού πέφτουν. Για τα συμφέροντα των λίγων αυτής της χώρας, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των ενεργειακών και άλλων ομίλων, μας χώνουν όλο και πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών.
Ακριβώς για αυτά τα συμφέροντα:
• Στέλνουν ελληνικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα να πολεμάνε τους Χούθι της Υεμένης.
• Στέλνουν συστοιχία ακριβοπληρωμένων πυραύλων Patriot να φυλάνε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία.
• Στέλνουν ελληνικά F-16 να επιτηρούν τον εναέριο χώρο τρίτων κρατών, απέναντι στη Ρωσία.
• Στέλνουν πολύτιμο εξοπλισμό από τα ελληνικά νησιά στο καθεστώς Ζελένσκι.
• Παραχωρούν στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στρατιωτικές βάσεις, εγκαταστάσεις και υποδομές σε ολόκληρη τη χώρα, που είναι κρίσιμες για να διεξάγονται οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.
Ακριβώς αυτά τα συμφέροντα είναι που έχουν βγάλει τα μαχαιροπίρουνα και περιμένουν να χωθούν στη μάσα της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας μόλις σταματήσουν οι μάχες, όπως τονίζει κάθε τόσο με κυνισμό ο Μητσοτάκης.
Και, βέβαια, μια τέτοια επικίνδυνη για τον λαό πολιτική και ακόμα περισσότερο, όσα αύριο αυτή μπορεί να φέρει, απαιτεί από τις πολιτικές δυνάμεις του συστήματος να εκπέμπουν προς τον λαό το μήνυμα της «συναίνεσης», της «σταθερότητας», της «υπευθυνότητας»!
Πάνω σε αυτούς τους άξονες χτίζεται η αξίωση από τον λαό να στοιχηθεί με τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτά εξυπηρετούν οι “εγκάρδιες συναντήσεις” και η εγκαινίαση των “διαύλων επικοινωνίας”, που είχαμε τη βδομάδα που πέρασε ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ίδιο και οι ατάκες του κ. Ανδρουλάκη προς τον κ. Μητσοτάκη για τη “συναίνεση που θέλει δύο” γιατί “είναι σαν το τανγκό”.
Και όλα αυτά, την ώρα που δίνουν και παίρνουν στα κανάλια τα κλισέ για τις διάφορες δήθεν “σφοδρές συγκρούσεις” κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Σιγά τα αίματα, τους λέμε εμείς… Μην συγκρούεστε τόσο σφοδρά και χτυπήσει κανένας σας…
Αυτά τα σαλιαρίσματα, όμως, είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της γνωστής δικομματικής κοκορομαχίας που αποσκοπεί στον εγκλωβισμό εργατικών – λαϊκών δυνάμεων στα γνωστά ψεύτικα διλήμματα. Της στημένης κοκορομαχίας που είδαμε μεταξύ τους, για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες γύρω από το θέμα της φορολόγησης των τραπεζών. Λες και δεν ήταν η ίδια ΝΔ και το ίδιο ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, που πριν μερικά μόλις χρόνια, τσάκιζαν τον λαό με τα μνημόνια, εκτός των άλλων, και για να σωθούν οι τράπεζες. Που ψήφιζαν, όπως θυμόμαστε όλοι, τον αναβαλλόμενο φόρο, για να μην πληρώνουν οι τράπεζες ούτε δεκάρα και που τις ανακεφαλαιοποιούσαν με δισεκατομμύρια που άρπαζαν από τις τσέπες του ελληνικού λαού.
Τα “καμπανάκια” της συναίνεσης βαράνε βέβαια και στο φόντο των εξελίξεων στην ΕΕ, αφού αποτυπώνονται τα μεγάλα αδιέξοδα ενόψει μίας ακόμα οικονομικής κρίσης, με τις αναταράξεις να ξεκινούν προς το παρόν, από τις δύο μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και όταν αυτές οι δύο οικονομίες βρίσκονται σε περιδίνηση, που είναι και πολιτική περιδίνηση, καταλαβαίνει κανείς, πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για τα “ευημερούντα” οικονομικά μεγέθη που αποτυπώνει ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός, που ετοιμάζονται να ψηφίσουν την άλλη Κυριακή στην Βουλή.
Την λαϊκή συναίνεση απαιτεί και η προώθηση της σφοδρής επίθεσης στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες, που απαιτείται για να θωρακίζεται η κερδοφορία του κεφαλαίου, για να ανεβάσει στροφές η «πολεμική οικονομία», που φέρνει φτώχεια, μισθούς πείνας, επίθεση στην Παιδεία, στην Υγεία και σε κάθε εργατικό – λαϊκό δικαίωμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νόμος που ψηφίστηκε την Πέμπτη για τον τρόπο καθορισμό του κατώτατου μισθού.
Εδώ είναι που ζήσαμε τον τραγέλαφο, κυβέρνηση και σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση να μαλώνουν, όχι για την ουσία του νόμου, δηλαδή για την κατοχύρωση του γεγονότος ότι οι μισθοί θα καθορίζονται με απόλυτο κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των ομίλων αλλά για το ποιο από αυτά τα κόμματα εκφράζει καλύτερα το πνεύμα τις αντεργατικής οδηγίας της ΕΕ που ενσωματώνει στο ελληνικό δίκαιο ο συγκεκριμένος νόμος! Με άλλα λόγια συμφωνούν διαφωνώντας και διαφωνούν συμφωνώντας…
Για μία ακόμη φορά, το ΚΚΕ και το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα αναδείχθηκαν στη μοναδική πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, μέσα και έξω από τη Βουλή.
Αυτή τη φορά το ΚΚΕ και οι μαζικές λαϊκές οργανώσεις “συνδέθηκαν”, μάλιστα, και με έναν ακόμα τρόπο: Με την Πρόταση Νόμου για την πραγματική επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που επεξεργάστηκαν και υπογράφουν 627 συνδικάτα, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, ανάμεσά τους και το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, και την κατέθεσε στη Βουλή η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ.
Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για όλους εκείνους τους παράγοντες που δικαιολογημένα εντείνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στις σημερινές συνθήκες που όλα τα αδιέξοδα του συστήματος βγαίνουν στην επιφάνεια, που τροφοδοτούν το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και της διεκδίκησης.
Εκεί ακριβώς είναι που βλέπουμε εμείς την πραγματική ελπίδα για τον λαό και τη νεολαία. Στην ενίσχυση αυτού του ρεύματος αμφισβήτησης. Στη διαμόρφωση ενός μεγάλου, πανελλαδικού, συντονισμένου κινήματος των εργαζομένων, των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών. Στη μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από τη σταθερότητα του κεφαλαίου. Μια τέτοια «σταθερότητα» το μόνο που εξασφαλίζει είναι η μεγαλύτερη αστάθεια για τον ίδιο, μια ζωή με διαρκή ανασφάλεια, απειλές και κινδύνους για το παρόν και το μέλλον του. Σταθερότητα για τον λαό εξασφαλίζεται με την πάλη του, βάζοντας εμπόδια στην εφαρμογή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, προκαλώντας ρήγματα στο σύστημα. Σημαίνει οργάνωση της αντεπίθεσής του, με το βλέμμα στραμμένο στην προοπτική της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, στις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη για να κατακτήσει τον πλούτο που παράγει, για να μπορέσει να ικανοποιήσει κάθε του ανάγκη.
Κανένας λαός δεν μπορεί να αναθέσει και να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και τα κόμματά της
Εδώ από την πρωτεύουσα της Ρούμελης σήμερα, τιμώντας την μέρα της Απελευθέρωσης της Λαμίας, αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους πάλεψαν για αυτόν τον μεγάλο σκοπό, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και μας άφησαν πολύτιμη παρακαταθήκη, στους ήρωες του Κόμματός μας και της επαναστατικής πάλης.
Έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι η μεγαλύτερη τιμή που μπορούμε να τους αποδώσουμε είναι να κάνουμε σήμερα όσα χρειάζονται για να χτίσουμε ένα Κόμμα που, εξοπλισμένο με τα διδάγματα του παρελθόντος, θα είναι έτοιμο να φέρει σε πέρας την ιστορική του αποστολή, τη στιγμή που θα διαμορφωθούν ξανά συνθήκες επαναστατικές, ανάλογες με αυτές που υπήρχαν στην Ελλάδα την περίοδο της Απελευθέρωσης. Και είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι αργότερα ή γρηγορότερα, τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και η πολύπλευρη κρίση του, θα οδηγήσουν ξανά σε τέτοιες συνθήκες και στη χώρα μας.
Το ΚΚΕ, με αίσθημα ευθύνης, μακριά από κάθε διάθεση μηδενισμού, λαθολογίας ή ωραιοποίησης και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, έχει μελετήσει την ιστορία του και τις βαθύτερες αιτίες για τις τότε ανεπάρκειες, ελλείψεις και λάθη.
Η ιστορία του ιμπεριαλιστικού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία της Τριπλής Φασιστικής Κατοχής και της Απελευθέρωσης, ένα πράγμα διδάσκουν:
Ότι κανένας λαός δεν μπορεί να αναθέσει και να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση, καμία δυνατότητα να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα και τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα και τα καπιταλιστικά – ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η νίκη του ενός προϋποθέτει την ήττα του άλλου!
Η πάλη των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων πρέπει να φτάσει έως το τέλος, έως την ανατροπή αυτής της εξουσίας που ευθύνεται για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να φτάσει έως την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Δεν περιμένουμε, βέβαια, να ξημερώσει καμία μεγάλη μέρα για να ριχτούμε σε αυτόν τον αγώνα. Σήμερα μπαίνουμε μπροστά παντού, για την υπεράσπιση των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων, της ίδιας της ζωής του λαού, που μένει απροστάτευτη από το σημερινό εχθρικό κράτος. Για να βάζουμε όσο γίνεται μεγαλύτερα εμπόδια στις αντιλαϊκές επιδιώξεις του αντιπάλου και να εξαντλούμε κάθε περιθώριο βελτίωσης της ζωής του λαού. Για να μετριούνται βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, των υπολοίπων βιοπαλαιστών, να μαζικοποιούνται τα κινήματά τους και οι αγώνες, να βελτιώνεται ο συσχετισμός δύναμης εντός τους.
Για να καλλιεργούνται αντισώματα στη σαπίλα, τον ανορθολογισμό, τον σκοταδισμό που μοιράζει απλόχερα το σύστημα με ιδιαίτερη στόχευση στη νεολαία. Να κερδίζουν έδαφος οι αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της αγωνιστικής στάσης ζωής. Να συνειδητοποιείται όλο και πιο πλατιά ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχουμε απέναντί μας: το σημερινό σάπιο και διεφθαρμένο κράτος, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η καπιταλιστική εργοδοσία, με δυο λόγια το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης που μας εμποδίζει σήμερα να ζήσουμε όπως επιτρέπουν οι τεράστιες σύγχρονες επιστημονικές, τεχνολογικές, παραγωγικές δυνατότητες.
Το ΚΚΕ σήμερα είναι πολύ πιο έμπειρο, πιο ώριμο και με πολύτιμη κληρονομιά την προσφορά και τις θυσίες των προηγούμενων γενιών κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Είναι αποφασισμένο και μπορεί, μαζί με την εργατική τάξη και τον λαό να το πάει μέχρι τέλους! Μέχρι την οριστική απελευθέρωση από όλα τα δεσμά! Πάμε λοιπόν μπροστά, δυνατά! Θα τα καταφέρουμε!
902.gr
