Από τα παραδοσιακά κάλαντα, τις τσιγαρήθρες και το “όλη η γειτονιά μια οικογένεια, μια αγκαλιά”, στα φαντασμαγορικά χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα χιλιάδες λαμπιόνια και τις συναυλίες “γνωστών” καλλιτεχνών στην πλατεία Πάρκου, η Λαμία στο πέρασμα των χρόνων, έγινε -όπως και όλη η Eλλάδα – λιγότερο Ελληνίδα, περισσότερο Αμερικάνα…
Κάποτε οι γιορτές στην πόλη ήταν πιο παραδοσιακές, πιο λιτές αλλά πιο ζεστές και ανθρώπινες. Η Λαμία πιστή στο ελληνικό έθιμο μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 στόλιζε το καραβάκι της. Η Φιλαρμονική παιάνιζε στους δρόμους, ενώ οι κουζίνες των σπιτιών μύριζαν χοιρινό, μπακλαβά και βασιλόπιτα από τα χεράκια της νοικοκυράς. Μικροί μεγάλοι, γέμιζαν τις εκκλησίες αλλά και τα σπίτια συγγενών και φίλων. Το πνεύμα των Χριστουγέννων διάχυτο στις γειτονιές.. Κάθε συνοικία μια μεγάλη παρέα. Όλοι μαζί στην προσευχή, στην ευχή, στα κάλαντα, στο γλέντι, στην αλλαγή του χρόνου. Όμορφα, ζεστά, απλά, ανθρώπινα, σε μια Λαμία που προσπαθούσε, όπως και όλη η χώρα να ορθοποδήσει. Τότε που η ευτυχία βρίσκονταν ακόμη και στα πιο απλά…
Από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, το καραβάκι έδωσε τη θέση του στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Που τα πρώτα χρόνια, ήταν πεύκο και μάλιστα Λαμιώτικο, κομμένο από την περιοχή του Αγίου Λουκά. Και χρόνο με το χρόνο το δέντρο όλο και ψήλωνε, στολίζονταν με περισσότερα φωτάκια, ο Άγιος Βασίλης έγινε Santa Claus, η γαλοπούλα εκτόπισε τις τσιγαρίθρες, τα σπίτια άδειασαν και γέμισαν τα κέντρα διασκέδασης.
Ολα γύρω λαμπερά εκτός από το πνεύμα των Χριστουγέννων, που κάπου χάθηκε ανάμεσα στους πολυσύχναστους δρόμους του κέντρου και στο κυνήγι της καταναλωτικής μανίας των γιορτών και τις προετοιμασίες του ρεβεγιόν…
“Τα Χριστούγεννα δυστυχώς υπέκυψαν στην αμερικανιά, στην εμπορευματοποίηση, στα ήθη και τα έθιμα του Δυτικού κόσμου. Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν και μπορεί να βρισκόμαστε ανάμεσα σε πολλούς στις γιορτές αλλά νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ” διηγείται στην κάμερα του LamiaPolis 87,7 ο γνωστός Λαμιώτης Νίκος Δαβανέλος, που έχει καταγράψει με τον φωτογραφικό του φακό, στιγμές Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιές και έθιμα, από το 1962 μέχρι σήμερα.
“Και βέβαια, προτιμώ εκείνες τις εποχές της παλιάς Λαμίας…” απαντά ο ίδιος συνεχίζοντας την διήγηση του, που θα μπορούσε να έχει τίτλο… “Που πήγε άραγε η ζεστασιά των Χριστουγέννων:”
