Την ανάδειξη ενός σημαντικού προβλήματος που προέκυψε πρόσφατα- σχετικά με την Παύση υπηρεσιών εργοθεραπευτή στο ΚΕΦΙΑΠ Λαμίας- φέρνει στο φως της δημοσιότητας με ιδιαίτερη αγωνία ένας γονέας τέκνου ΑΜΕΑ.
Η επιστολή
Με αφορμή τηλεφωνική επικοινωνία από υπεύθυνο του Κέντρου Φυσικής Ιατρικής Αποκατάστασης του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, σχετικά με την διακοπή του προγράμματος εργοθεραπείας σε ορισμένα άτομα που χρήζουν αυτής και την ολοκληρωτική επαναφορά της υπαλλήλου στην θέση της Ψυχιατρικής, θα ήθελα να σας αναφέρω τα παρακάτω:
Είμαι γονέας ενός οκτάχρονου παιδιού με ψυχοκινητική και νοητική υστέρηση που παρακολουθεί το πρόγραμμα εργοθεραπείας με εργοθεραπεύτρια του ΚΕΦΙΑΠ, η οποία υπηρετεί με παράλληλα καθήκοντα σε αυτό, καθώς η οργανική της θέση είναι στην ψυχιατρική Κλινική Λαμίας.
Η παρακολούθηση κάθε συνεδρίας από την κόρη μου, η οποία δύσκολα προσαρμόζεται σε νέα πρόσωπα και καταστάσεις, γίνονταν με προσμονή και χαρά από την ίδια, γεγονός που προέκυπτε από την άριστη συνεργασία θεραπευτή και θεραπευόμενου. Τα θετικά αποτελέσματα ήταν ορατά από την οικογένειά μας στην καθημερινότητά μας. Ως γονείς αισθανόμασταν ανακούφιση, ευγνωμοσύνη και ασφάλεια για αυτή την παροχή του ΓΝΛ, ακόμα και υπερηφάνεια που το Νοσοκομείο και το Υπουργείο Υγείας είναι τόσο ευαισθητοποιημένα στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ΑΜΕΑ.
Η κόρη μου παρακολουθούσε δυο συνεδρίες την εβδομάδα διότι τις υπόλοιπες ημέρες, η δασκάλα της έπρεπε να βρίσκεται στην οργανική της θέση στην Ψυχιατρική, με αποτέλεσμα να μην συμπληρώνει τις 15 συνεδρίες τον μήνα που γράφονται στο ετήσιο παραπεμπτικό της, καθώς παρακολουθείται από ιδιώτη παιδοψυχίατρο και αναπτυξιολόγο στο «Παίδων Αγία Σοφία», Αθήνα. Με την πάροδο του χρόνου ελπίζαμε ότι αυτό θα αλλάξει και οι συνεδρίες θα αυξηθούν!
Προς μεγάλη μας όμως απογοήτευση, έκπληξη και αγωνία, όχι μόνο δεν αυξάνονται, όπως ελπίζαμε, αλλά μας ενημέρωσαν ότι σταματάνε τελείως για εκείνη και για όλα τα παιδιά που παρακολουθεί η λογοθεραπεύτρια και την έχουν τόση ανάγκη.
Τα παιδιά που παρακολουθούνται από εκείνη δεν αποτελούν ασθενείς που απλά θα αλλάξουν ένα γιατρό και θα πάνε σε ένα άλλο να τους γράψει φάρμακα. Έχουν αναπτύξει σχέσεις αλληλεπίδρασης και έχουν δεθεί, όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και πρακτικά, διότι η αλλαγή και η αναζήτηση κατάλληλου εργοθεραπευτή μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την παλινδρόμηση του θεραπευόμενου και την απώλεια δεξιοτήτων που με τόσο κόπο κατέκτησαν.
Είναι δεδομένο ότι ο κλάδος της υγείας αντιμετωπίζει κενά και η έλλειψη προσωπικού δημιουργεί προβλήματα, με την υποβάθμιση όμως των υπηρεσιών προς παιδιά ΑΜΕΑ δεν λύνονται τα υπόλοιπα κενά της υγείας. Αντίθετα γίνεται πιο έντονος ο αποκλεισμός αυτών των μικρών πολιτών που χρειάζονται την προστασία όλων μας.
Αυτά τα παιδιά έχουν τόσες ανάγκες που η Πολιτεία δυσκολεύεται ή δεν επαρκεί για την κάλυψή τους. Οι οικογένειες καταβάλλουν υπερπροσπάθειες για να ανταποκριθούν σε αυτές, σε καθημερινή βάση. Ακόμα και αυτή η προσφορά της εργοθεραπείας που δεν καλύπτει το σύνολο των συνεδριών, είναι πολύτιμη. Ας μην στερήσουμε λοιπόν από αυτά τα παιδιά και ας την ενισχύσουμε, δείχνοντας ως Κοινωνία και Πολιτεία ότι ο «Καιάδας» για αυτά δεν υπάρχει ως επιλογή.
Με πολλή αγωνία
Ένας γονέας τέκνου ΑΜΕΑ
