Μιλώντας στο Reader.gr ο Πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας «βλέπει» εκλογές εντός του 2018, εκτιμά ότι ο επικείμενος ανασχηματισμός θα είναι η αρχή του τέλους της κυβέρνησης, ενώ δηλώνει πεπεισμένος ότι η Λαϊκή Ενότητα θα μπει στη Βουλή. Παράλληλα, είναι διατεθειμένος ακόμη και να «χακάρει» τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, πιστεύει ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι πιο αναγκαία από ποτέ, ενώ προτείνει μια γενικευμένη μορφή σεισάχθειας α λά Σόλωνα για να αρθεί το φορτίο του ιδιωτικού χρέους.
Κύριε Λαφαζάνη, βρισκόμαστε τρία χρόνια μετά από τις εκλογές του 2015 και την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Νιώθετε προδομένος από τους πρώην συντρόφους σας;
Κοιτάξτε, το να προδώσουν εμένα είναι το λιγότερο. Προδώσαν τον ελληνικό λαό. Προδώσαν την πατρίδα μας. Καταστρέφουν τον τόπο. Και αυτό έχει μια τεράστια αρνητική φόρτιση. Τεράστια αρνητική φόρτιση. Αυτό είναι που με ενοχλεί.
Από την άλλη, κι εσείς ήσασταν κομμάτι αυτής της κυβέρνησης, τουλάχιστον για τους οκτώ πρώτους μήνες. Θεωρείτε ότι από τη δική σας πλευρά κάνατε τα πράγματα σωστά; Νιώθετε μετανιωμένος για κάτι που κάνατε;
Δεν έχω μετανιώσει βεβαίως για την παρουσία μου στον ΣΥΡΙΖΑ, για την προσπάθειά μου, για τον αγώνα μου, για τον αγώνα που έδωσα μέχρι το τέλος, την τελευταία στιγμή, να μην μπει η Ελλάδα και σε τρίτο μνημόνιο και να ακολουθήσουμε μια πορεία όπου θα εφαρμόζαμε το πρόγραμμά μας. Δεν έχω μετανιώσει για όλα αυτά, έδωσα σκληρότατες μάχες, και στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και δημόσια, τα βαλα κι εγώ, αλλά και η αριστερή πλατφόρμα, το αριστερό ρεύμα με θεούς και δαίμονες. Είμαστε στο μάτι του κυκλώνα, από τα ευρωπαϊκά, τα παγκόσμια κατεστημένα, από το ελληνικό κατεστημένο, θα έλεγα, πάρα πολύ σκληρά, από τα κυρίαρχα media, «διώξε τα βαρίδια», λέγανε, «από τον ΣΥΡΙΖΑ για να πάτε καλά», βλέπουμε πόσο καλά πάει ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως σήμερα, συνεχίζει την καταστροφή και την κλιμακώνει. Δεν έχω μετανιώσει. Βεβαίως, λάθη κάναμε. Παραλείψεις έχω. Η αυτοκριτική γίνεται συνεχώς μέσα μου. Και προσπαθώ ανατρέχοντας σε όλες αυτές τις στιγμές, σε όλη αυτή την περίοδο, να την αναψηλαφήσω, και να κριτικάρω και μάλιστα θα έλεγα αμείλικτα, αν είναι δυνατόν, τον εαυτό μου. Και ανακαλύπτω συνεχώς λάθη, παραλείψεις, είτε εκείνα, είτε την άλλη φορά που κάνω την ανασκόπηση άλλα, αλλά δεν ακολουθήσαμε λάθος δρόμο, δεν ακολούθησα λάθος δρόμο. Και στην τελική κρίσιμη στιγμή είχαμε το θάρρος και τη δύναμη να πούμε το μεγάλο όχι. Το όχι στο ξεπούλημα της πατρίδας μας και στο ξεπούλημα του ελληνικού λαού. Το όχι στην παράδοση της Ελλάδας ως αποικία, και μάλιστα εγώ θα έλεγα τη χειρότερη αποικία, τέτοια αποικιοκρατία δεν υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία, δεν έχει ξαναεμφανιστεί ποτέ. Είπαμε λοιπόν το μεγάλο όχι σε αυτή τη λεηλασία της χώρας και γι αυτό είμαι περήφανος. Περήφανος διότι συνεχίζω αυτόν τον αγώνα, και θα τον συνεχίσω μέχρι τέλους, και να είστε βέβαιοι ότι θα είναι νικηφόρος.
Ακόμη και σήμερα, σχεδόν τρία χρόνια μετά, συνεχίζετε να τάσσεστε υπέρ του εθνικού νομίσματος, θωρείτε ότι μια επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα θα μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα;
Εκατό τα εκατό είμαι υπέρ του εθνικού νομίσματος, θα έλεγα μάλιστα ότι τώρα το εθνικό νόμισμα είναι πιο αναγκαίο από χθες και προχθές. Και πιο επείγον και πιο κρίσιμο. Για να μπορέσει η χώρα να βγει από την κρίση και να δει το μέλλον με ελπίδα και προοπτική. Θεωρώ ότι το εθνικό νόμισμα είναι θεμελιώδες, προκειμένου να εφαρμοστεί ένα άλλο πρόγραμμα προστασίας της χώρας, ανασυγκρότησης, ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που λένε ότι μετά από αυτά τα χρόνια των θυσιών σιγά σιγά η χώρα, αν όχι βγαίνει στο ξέφωτο, τουλάχιστον δεν έχει τόσο δύσκολη ανηφόρα. Δεν θα ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα και πολύ πιο μεγάλες οι ανακατατάξεις αν έμπαινε τώρα στη διαδικασία επιστροφής σε ένα εθνικό νόμισμα;
Νομίζω ότι το success story και ότι βγαίνει η χώρα από την κρίση και ότι σιγά σιγά προχωράει σε ανάπτυξη αποτελεί άλλη μια κακόγουστη φάρσα, κακόγουστη προπαγάνδα σε βάρος του ελληνικού λαού από τα κυρίαρχα media. Δεν λένε την αλήθεια. Συνεχίζουν το ψέμα, το χονδροειδές ψέμα. Αυτό που ζούμε 10 χρόνια τουλάχιστον στη χώρα και θα έπρεπε να μας είχε εξεγείρει όλους. Και λέω ότι συνεχίζουν το ψέμα διότι κατά τη γνώμη μου η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση. Γιατί συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση; Διότι η πάταξη της φοροδιαφυγής και η λεύκανση που έχει γίνει στην οικονομία θα έπρεπε να είχε εκτοξεύσει το εθνικό προϊόν τουλάχιστον 4-5 μονάδες. Η ανάπτυξη όμως που εμφανίζουμε είναι το πολύ 1,5% για το 2017. Αυτό τι σημαίνει; Ότι η ύφεση παρατείνεται. Και την ύφεση δεν τη βλέπει κανείς στους αριθμούς, τη βλέπει στην κοινωνία, στον κόσμο μέσα. Εκεί βλέπει ότι τα πράγματα βαδίζουν από το κακό στο χειρότερο. Εδώ στη γειτονιά μας αν δείτε, κλείνουν τα μαγαζιά ένα προς ένα, συνέχεια. Τώρα, τώρα. Στους δρόμους που γυρίζω βλέπω τα παιδιά που μας παρακολουθούν στις εκδηλώσεις μας να δουλεύουν με 100 ευρώ το μήνα. Νέα παιδιά, απόφοιτοι πανεπιστημίου, με ξένες γλώσσες και ορισμένα με μεταπτυχιακό. Θα μείνει νέος σε αυτή την πατρίδα; Θα μείνει νέος σε αυτή τη χώρα; Δεν υπάρχει περίπτωση, η χώρα αδειάζει από νέους. 400.000 νέοι έχουν φύγει από την Ελλάδα. Και πανηγυρίζει ύστερα η κυβέρνηση και λέει «μειώθηκε η ανεργία». Με συγχωρείτε, άμα φύγουν όλοι οι νέοι, ασφαλώς η ανεργία θα μειωθεί. Αλλά η χώρα δεν θα έχει μέλλον, θα έχει πεθάνει.
Από την άλλη όμως βλέπουμε τον κόσμο να αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, να είναι σε μεγάλο ποσοστό στα όρια της εξαθλίωσης, κι όμως να μην αντιδρά. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Πράγματι είναι ένα φαινόμενο αυτό, το οποίο μας σοκάρει κατά κάποιον τρόπο. Αλλά όταν σκέφτεσαι λογικά, ξέρεις ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις και πολύ περισσότερο τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα ή οι κοινωνικές εξεγέρσεις δεν προειδοποιούν.
Το υπόστρωμα για κοινωνική εξέγερση στην Ελλάδα υπάρχει. Το πότε θα εκδηλωθεί δεν το ξέρουμε. Και δεν εκδηλώνεται γιατί κάποιοι θα πατήσουν ένα κουμπί. Βεβαίως μια προσπάθεια που γίνεται δεν πάει χαμένη, κεφαλαιοποιείται, αλλά οι στιγμές της εξέγερσης αιφνιδιάζουν τους πάντες. Η εξέγερση είναι σαν τον σεισμό, συσσωρεύεται ενέργεια και εκδηλώνεται. Δεν προβλέπεται όμως, δεν προδιαγράφεται. Κι έτσι αυτό που λέμε τώρα ότι ο κόσμος κάθισε στον καναπέ μπορεί να μην ισχύει σε έναν μήνα, ή σε δύο μήνες ή σε τρεις μήνες. Και να γνωρίσουμε ένα πολύ διαφορετικό κοινωνικό τοπίο. Κι εγώ πιστεύω ότι θα το δούμε αυτό το κοινωνικό τοπίο. Μπορεί το 2018 να είναι μια χρονιά μιας μεγάλης, δημοκρατικής ανατροπής στη χώρα.
Μπαίνοντας στα γραφεία της Λαϊκής Ενότητας είδα το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Από την άλλη βλέπουμε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και αυτό το σύνθημα η ίδια η ζωή να το αλλάζει. Τι γίνεται, πώς το αντιμετωπίζετε;
Κοιτάξτε, στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα, το οποίο ξεκίνησε με πολύ λίγους ανθρώπους, και ξεκίνησε από τολμηρά μυαλά, τότε που κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να έχει αυτό το κίνημα μέλλον, προοπτική και να παίξει μάλιστα και ένα σοβαρό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Τα πράγματα όμως δικαίωσαν τους πρωτοπόρους που στάθηκαν μπροστά στην ανάπτυξη αυτού του κινήματος. Αυτό το κίνημα έχει παίξει έναν τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό ρόλο. Έχει γλιτώσει στα ειρηνοδικεία αυτό το κίνημα, μέχρι τώρα, χιλιάδες σπίτια, πολλά από αυτά πρώτες κατοικίες, χιλιάδες μικρές και μικρομεσαίες περιουσίες και επαγγελματικές στέγες.. Για να αντιμετωπίσουν λοιπόν αυτό το κίνημα, και για να το παρακάμψουν, πήγαν τώρα στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Οι οποίοι κατά τη γνώμη μου είναι μνημείο αδιαφάνειας, είναι σκοτάδι, σκότος βαθύ, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στις διαδικασίες τους, και δεν μπορεί βεβαίως ο οποιοσδήποτε πολίτης, όπως στα ειρηνοδικεία, να παρακολουθήσει την εξέλιξή τους. Νομίζουν λοιπόν ότι με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς θα αποφύγουνε τις κοινωνικές αντιδράσεις και το κίνημα κατά των πλειστηριασμών. Δεν θα το αποφύγουνε. Όπως βλέπετε είμαστε απ’ έξω από τα συμβολαιογραφεία. Με τα πανό, με τα συνθήματά μας, με την παρουσία μας, ειρηνική παρουσία αλλά και αποφασιστική και μαχητική και αγωνιστική. Και με την παρουσία μας και μόνο αυτή, που εκθέτει αυτές τις διαδικασίες στα μάτια της κοινής γνώμης, έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα να αναστείλουμε, να αναβληθούν αρκετοί από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Από εκεί και πέρα όμως, εμείς θα αναβαθμίσουμε τις αντιδράσεις μας για να γίνουν πιο αποτελεσματικές. Ήδη έχουμε εξετάσει και συνεχίζουμε την εξέταση πολλών και άλλων μορφών παρέμβασης για να μην γίνονται ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Δεν σας κρύβω ότι ακόμα και με το χάκινγκ, αν μπορέσουμε, θα προχωρήσουμε στην ανακοπή, στην ακύρωση ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Και θα το κάνουμε αυτό βεβαίως με τα πρόσωπά μας ανοιχτά. Παίρνοντας οι ίδιοι την ευθύνη και τις όποιες συνέπειες αυτών των πράξεων.
Μιλώντας όμως με οικονομικούς όρους, πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι η χρεοκοπία και κατ’ επέκταση ο πλειστηριασμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής οικονομίας. Συμφωνείτε με την άποψη αυτή;
Κοιτάξτε, αυτό βεβαίως ισχύει, αλλά εδώ δεν ζούμε τέτοιες φυσιολογικές καταστάσεις. Εδώ ζούμε μια έκτακτη κατάσταση, μιας πολύ βαθιάς, μεγάλης κρίσης, πρωτοφανούς κρίσης, που δεν έχει περάσει καμία χώρα σε ειρηνική περίοδο. Αυτά που ζούμε στην Ελλάδα είναι φριχτά, η Ελλάδα είναι υπό κατοχή. Η Ελλάδα αυτή την ώρα είναι μια χώρα που όπως σας είπα και πριν είναι χειρότερη και από αποικία. Σε αυτές τις περιστάσεις, το φαινόμενο να μην μπορεί να εκφράζει αδυναμία ο πολίτης, το νοικοκυριό, η μικρομεσαία επιχείρηση να αποπληρώσει τα όποια χρέη της, είναι μαζικό φαινόμενο. Παίρνει μαζικές διαστάσεις. Αν δείτε τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες ξεπερνάνε τα 100 δισ. ευρώ και συνεχώς αυξάνονται, δεν μειώνονται. Ένας στους δύο πολίτες έχει ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το μέγεθος του προβλήματος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, χρειάζονται ριζοσπαστικά μέτρα για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, η οποία δεν είναι μόνο άδικη για πάρα πολύ κόσμο, κυρίως είναι ασύμφορη για την ανάπτυξη της οικονομίας. Δεν μπορεί να έχουμε ανάπτυξη της οικονομίας με αυτό το φορτίο του ιδιωτικού χρέους. Επομένως εδώ χρειάζονται ριζοσπαστικές λύσεις. Ποιες είναι οι ριζοσπαστικές λύσεις; Ευρεία σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη, διευρυμένη σεισάχθεια, με ανοιχτό πνεύμα και τόλμη. Σεισάχθεια α λα Σόλωνα. Αν δεν υπήρχε ο Σόλων με τη σεισάχθειά του, η Αθήνα δεν θα έφτανε ποτέ στο μεγαλείο που έφτασε. Θα ήταν άγνωστη αυτή τη στιγμή στην Ιστορία. Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε μια ανάλογη κατάσταση και σε ανάλογες περιπτώσεις, όλες οι χώρες οι οποίες έχουν περιέλθει, έχουν λύσει το θέμα και το πρόβλημα αυτό με σπαθί, αυτόν τον γόρδιο δεσμό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος..
Ακούμε τις τελευταίες ημέρες σενάρια ανασχηματισμού και απ’ την κυβέρνηση καθώς κλείνει και η τρίτη αξιολόγηση. Στο ενδεχόμενο να σας καλούσε ο Αλέξης Τσίπρας και να σας ζητούσε να αναλάβετε ένα υπουργείο, πώς θα απαντούσατε;
Αυτό είναι κάτι πολύ χειρότερο, κάτι πολύ πιο δυνατό από σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ο Τσίπρας έναν άνθρωπο που τον βλέπει ως τον χειρότερο αντίπαλό του, πολιτικό αντίπαλο στην Ελλάδα, είμαι εγώ. Αν μπορούσε να μας πετάξει ο Αλέξης ο Τσίπρας -πολιτικά μιλώντας- στο χειρότερο δυνατό περιθώριο, θα το έκανε. Δεν υπάρχει καμιά τέτοια περίπτωση λοιπόν να με καλέσει για να μου αναθέσει πολιτική θέση, είναι αστεία πράγματα. Αυτό που θα κάνει ο Αλέξης ο Τσίπρας με τον ανασχηματισμό είναι να υπογράψει τη ληξιαρχική πράξη του τέλους της κυβέρνησής του. Οι κυβερνήσεις οι οποίες νομίζουν, μέχρι τώρα από την εμπειρία μας, ότι με έναν ανασχηματισμό θα πάρουν φιλί ζωής, έχουν πέσει όλες έξω. Μετά από κάθε τέτοιο ανασχηματισμό που υποτίθεται ότι θα έδινε νέα πνοή στην κυβέρνηση, οι κυβερνήσεις αυτές κατέρρεαν. Ο ανασχηματισμός, από τη στιγμή που θα γίνει, θα είναι το μήνυμα ότι τελειώνει η κυβέρνηση. Άλλωστε τέτοιο μήνυμα, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει τελειώσει, έχει δοθεί με τη χρήση των ΜΑΤ. Όταν μία κυβέρνηση για να κυβερνήσει και να εφαρμόσει την πολιτική της χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ, συστηματικότατα μάλιστα, καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει μέλλον. Και αυτό το έχει δείξει πάλι το παρελθόν. Οι κυβερνήσεις που καταφεύγουν σε ΜΑΤ έχουν τελειώσει. Οι κυβερνήσεις που φτάνουν να κάνουν ανασχηματισμό για να δώσουν παράταση ζωής δεν έχουν μέλλον.
Άρα χρονικά πού τοποθετείτε εσείς τις εκλογές, εντός του 2018 ή και λίγο πιο μετά;
Εγώ θεωρώ το πιθανότερο ότι θα έχουμε εκλογές το 2018. Και οι εκλογές το 2018 δεν θα προκύψουν τόσο από πρωτοβουλία της κυβέρνησης, όσο από τα αδιέξοδά της, που θα προκληθούν από κοινωνικές αντιδράσεις.
Και σε αυτές τις εκλογές να περιμένουμε σίγουρα τη Λαϊκή Ενότητα να κατεβαίνει, να διεκδικεί την είσοδό της στη Βουλή.
Βεβαίως, η Λαϊκή Ενότητα θα κατέβει δυναμικά, αποφασιστικά, με εναλλακτικό πρόγραμμα στις εκλογές και επιδιώκουμε να κατέβουμε με ένα μέτωπο, το ευρύτερο δυνατό μέτωπο των αριστερών, προοδευτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αυτή είναι η δικιά μας επιδίωξη. Θέλουμε όλες οι δυνάμεις που κινούνται στον αριστερό, στο ριζοσπαστικό, τον πατριωτικό, τον δημοκρατικό, τον αντιμνημονιακό χώρο, όλες αυτές οι δυνάμεις να ενωθούν ως μια γροθιά πέρα από τις διαφορές τους, σε ένα μεγάλο πολιτικό και κινηματικό μέτωπο, που θα κατέβει με κοινό ψηφοδέλτιο στις εκλογές. Και αυτό το θεωρούμε την πιο αποτελεσματική απάντηση στη σημερινή κατάσταση. Είναι αυτό που τρέμουν οι μνημονιακές δυνάμεις, είναι αυτό που τρέμει η κυβέρνηση γιατί ξέρει ότι θα χάσει το παιχνίδι, απ’ τη στιγμή που θα συγκροτηθεί. Και ξέρουν οι πάντες ότι από τη στιγμή που θα συγκροτηθεί ένα τέτοιο ευρύ μέτωπο θα αποκτήσει δυναμική χιονοστιβάδας η ανοδική του πορεία.
Είστε τώρα πεπεισμένος όμως ότι θα μπείτε στη Βουλή.
Βεβαίως.
Θεωρείτε ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες.
Βεβαίως. Εκατό τα εκατό θα είμαστε στη Βουλή. Βεβαίως αυτό δεν μας εφησυχάζει, ούτε μας επαναπαύει, αντίθετα πρέπει να κάνουμε μια σκληρή προσπάθεια μέσα στο λαό και μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και καλούμε τους πολίτες να στηρίξουν τη Λαϊκή Ενότητα. Γιατί στηρίζουν το μέλλον της Ελλάδας και το μέλλον των παιδιών τους.
Πηγή: Reader.gr
πηγη-reader.gr