«Υπάρχουν καλές και κακές στιγμές στη ζωή ενός αθλητή. Στον Ολυμπιακό, μετά την επιστροφή μου, έζησα μια τριετία γεμάτη τίτλους και επιτυχίες, μια τριετία που ξεκινήσαμε με την ομάδα να αγωνίζεται μόνο στην Euroleague και καταλήξαμε σε back 2 back, double στην Ελλάδα και τον κόσμο να ακολουθεί και να στηρίζει την ομάδα παντού. Ζήσαμε την καταξίωση στις κορυφές της Ευρωλίγκας, την καθιέρωση στα Final 4, την αποδοχή από όλους τους αντιπάλους. Σήμερα οι δρόμοι μας με τον Ολυμπιακό χωρίζουν.
Ο απεριόριστος σεβασμός μου προς τους αδελφούς Αγγελόπουλους δεν επιβλήθηκε. Εμπνεύστηκε. Για αυτό αναζητούσαμε επί τόσες ώρες στην πρόσφατη συνάντηση, μια λύση. Είχαμε τον ίδιο στόχο στην ομάδα όλοι κι έτσι προχωρήσαμε, πετύχαμε, γιατί είτε χάναμε είτε κερδίζαμε, πάντα το κάναμε μαζί. Από την εξέλιξη των γεγονότων, νιώθω ότι δεν έχω καταφέρει να εμπνεύσω τον ίδιο σεβασμό προς όλους.
Ωστόσο μια πικρία στο φινάλε δεν αλλάζει τρία υπέροχα χρόνια. Φεύγω γεμάτος και με ήσυχη συνείδηση ότι έκανα αυτό που μπορούσα και κάτι παραπάνω τιμώντας τη φανέλα, παλεύοντας με τους συμπαίκτες μου, τον κόσμο και τη διοίκηση που με εμπιστεύθηκε σε μια δύσκολη στιγμή για τον οργανισμό.
Ελπίζω να ανταπέδωσα στον βαθμό που μπορούσα».
Με αυτές τις εκατόν ενενήντα τρεις (193) λέξεις που έγραψε στο Instagram, ο Κώστας Σλούκας αποχαιρέτησε τον Ολυμπιακό μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων.
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του συλλόγου που τον ευχαριστούσε για την προσφορά του τα τρία τελευταία χρόνια, αφού ο παίχτης απάντησε αρνητικά στην προσφορά που του έγινε. Στην ανάρτησή του γίνεται ξεκάθαρο χωρίς να αναφέρεται ονομαστικά ότι το θέμα του Σλούκα ήταν η αντιμετώπιση που είχε από τον Γιώργο Μπαρτζώκα. «Από την εξέλιξη των γεγονότων» τονίζει «νιώθω ότι δεν έχω καταφέρει να εμπνεύσω τον ίδιο σεβασμό προς όλους. Ωστόσο μια πικρία στο φινάλε δεν αλλάζει τρία υπέροχα χρόνια».
Το «αγκάθι» στην υπογραφή ήταν βασικά ο χρόνος συμμετοχής του λένε στο παρασκήνιο, αφού ο κόουτς είχε ξεκαθαρίσει ότι τον θέλει μεν, αλλά θα τον χρησιμοποιούσε στην ομάδα κατά το δοκούν. Οι Αγγελόπουλοι προσπάθησαν να βρουν τη «χρυσή τομή» αλλά αφού δεν βρέθηκε ο «Σλούκι Λουκ» επέλεξε να μην συνεχίσει στην αγαπημένη του ομάδα.
Αυτά που έγραψε ήταν ο γλυκόπικρος επίλογος σε μια διαδρομή όπου ο Σλούκας ήταν βασικός πρωταγωνιστής με στιγμές που θα μείνουν αξέχαστες όπως η εκτέλεση της Φενέρμπαχτσε με εκείνο το τρίποντο σε νεκρό χρόνο.
H «εκτέλεση» και το παιδί από την Θέρμη
Ο Μπαρτζώκας με βλέμμα «τι έκανε τώρα το παλικάρι» προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει από το σοκ, όταν είδε τον Δημήτρη Ιτούδη να τον πλησιάζει για τη συνήθη χειραψία μετά το τέλος του συγκλονιστικού αγώνα Φενέρμπαχτσε-Ολυμπιακός μέσα στην κατάμεστη Ulker Arena. Είχαν περάσει δύο λεπτά από το ασύλληπτο buzzer beater του Κώστα Σλούκα με ένα τρίποντο από αυτά που μνημονεύονται και ο Έλληνας προπονητής της Τουρκικής ομάδας δίνει το χέρι του στον Μπαρτζώκα ενώ ταυτόχρονα ψιθυρίζει «τι έβαλε…».
Με 3,9 δευτερόλεπτα να απομένουν 33χρονος πλέι μέικερ-σούτινγκ γκαρντ χρίστηκε ιδανικός «εξολοθρευτής» ή ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. «Πυροβόλησε» σε νεκρό χρόνο και έφυγε τρέχοντας μαζί με τους άλλους ερυθρόλευκους χωρίς να ξέρει αν μπαίνει στη σωστή φυσούνα και που πηγαίνει.
Εκείνο το βράδυ ζούσε την στιγμή που ο χρόνος σταματάει να υφίσταται έστω και μεταφορικά, κάτι που συμβαίνει ενίοτε στον αθλητισμό-στο μπάσκετ πολύ συχνά-όταν μια επιλογή ανήκει αποκλειστικά στον παίχτη που θέλει να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.
Κρίνει εν ολίγοις την νίκη ή την ήττα σε έναν τόσο σημαντικό αγώνα και εμπεριέχει ένα βάθος συναισθήματος και μια έκταση που αμφότερα ανήκουν αποκλειστικά στον άνθρωπο που αναλαμβάνει το τελευταίο σουτ. Εκείνη την Τετάρτη, στις 23 Μαΐου, ο Κώστας Σλούκας ήταν αυτός ο άνθρωπος, παίρνοντας την ευθύνη να «πυροβολήσει» την ομάδα στην οποία έπαιξε πέντε χρόνια, μέσα σε ουρλιαχτά και αποδοκιμασίες από δεκατρείς χιλιάδες Τούρκους.
Ουρλιαχτά που δεν επηρέασαν καθόλου το αγόρι που μεγάλωσε στην Θέρμη και πέρασε πολλά μέχρι να βιώσει ουκ ολίγες μεγάλες στιγμές στην διαδρομή που ξεκίνησε από τον «Μέγα Αλέξανδρο» για να φτάσει στον Ολυμπιακό της καρδιάς του.
Ήταν Δευτέρα 15 Ιανουαρίου του 1990, μια τυπική χειμωνιάτικη μέρα στην Θεσσαλονίκη, όταν ο αστυνομικός Γιάννης Σλούκας ειδοποιήθηκε ότι η σύζυγος του Ματούλα γεννάει το πρώτο τους παιδί. Λίγες ώρες μετά κράταγε στην αγκαλιά του ένα ζωηρό αγοράκι που έμελλε να του χαρίσει πολλές συγκινήσεις τα επόμενα χρόνια, καθώς μεγάλωνε στην Θεσσαλονίκη.
Όπως έχει πει ο Κώστας Σλούκας σε μια αυτοβιογραφική συνέντευξη που παραχώρησε πριν από δύο χρόνια «δεν μπορώ να πω ότι μεγάλωσα δύσκολα. Ήμασταν μια μικρομεσαία οικογένεια και οι γονείς μου προσπάθησαν να προσφέρουν σε εμένα και στην αδερφή μου όσα περισσότερα μπορούσαν».
Ο μπαμπάς του ήταν πρωταθλητής της άρσης βαρών αλλά λόγω του βαθμού δυσκολίας που έχει το συγκεκριμένο άθλημα ώθησε τον γιο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Η πρώτη επαφή του Σλούκα είναι με την ασπρόμαυρη μπάλα και παίζει στη θέση του αριστερού χαφ, όμως όσο μεγαλώνει θα πρέπει να διαλέξει ένα από τα δύο σπορ.
Τελικά αφήνει τα γήπεδα και τις κλωτσιές που έτρωγε στους αγώνες ποδοσφαίρου για το μπάσκετ, ξεκινάει από την ΑΕΝ, μετά πηγαίνει στον «Μέγα Αλέξανδρο» και καταλήγει στον «Μαντουλίδη». Είναι πολύ καλός ενώ μέχρι την Γ΄ Γυμνασίου είναι μαθητής του 19, όμως στην εφηβεία η πορτοκαλί θεά τον κερδίζει ολοκληρωτικά, ενώ οι επιδόσεις του φέρνουν και την κλήση στην Εθνική ομάδα κάτω των 18 ετών.
Το 1997 ήταν επτά ετών όταν είδε τον Ντέιβιντ Ρίβερς να οδηγεί τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και μαγεύεται από την σταυρωτή ντρίπλα του Αμερικανού και την ταχύτητα του. Όπως έχει δηλώσει «παλιότερα ήμουν χοντρούλης, είχα παραπάνω κιλάκια γι’ αυτό και ο πατέρας μου με ωθούσε να κάνω έξτρα προπόνηση. Για την ακρίβεια με σήκωνε επτά το πρωί και πηγαίναμε μαζί και τρέχαμε».
Το 2007 είναι πλέον αναγνωρίσιμος ως ένα σπουδαίο ταλέντο και πολλά βλέμματα στρέφονται πάνω του, όμως οι Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος τον πείθουν να κατέβει στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό. Η αρχή έχει γίνει.
Ο Παπαλουκάς ο Ντούντα και ο δανεισμός
Τα πρώτα δύο χρόνια ο Σλούκας προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια εντελώς νέα πραγματικότητα, αφού από τα παρκέ της Γ΄ Εθνικής βρίσκεται σε μια ομάδα που διεκδικεί την Ευρωλίγκα. Κατεβαίνει μόνος του στην πρωτεύουσα και απλά παίρνει μέρος για λίγη ώρα στις προπονήσεις της ομάδας, ενώ είναι ένας νεαρός με πολλά λεφτά.
«Όταν είσαι 18 χρονών, έχεις φύγει από το σπίτι σου και έχεις χρήματα, το μυαλό μπορεί να φύγει λίγο, Και όντως έφυγε..» θα πει στην ιστοσελίδα του μπασκετικού Ολυμπιακού πριν από δύο χρόνια. Οι βόλτες και οι έξοδοι για καφέ κρατούν λίγους μήνες, μέχρι την ημέρα που μπήκε στα αποδυτήρια και ο Θοδωρής Παπαλουκάς που τον συμπαθούσε πολύ του είπε ότι είχε παχύνει.
Ο Σλούκας του λέει όχι, ο «παλιός» του λέει να ανέβει στη ζυγαριά που δεν λέει ποτέ ψέμματα, η οποία δείχνει τον «νέο» τέσσερα κιλά βαρύτερο και αυτή ήταν η αιτία για να αλλάξουν πολλά. Αρχίζει να προσέχει την διατροφή του και να γυμνάζεται ατομικά εκτός από τις προπονήσεις της ομάδας, ενώ ο Παπαλουκάς είναι ουσιαστικά ο μέντορας του.
Στην προετοιμασία του Ολυμπιακού ο Σλούκας μοιράζεται το δωμάτιο με τον Θοδωρή, θαυμάζει τον Τσίλντρες στην προπόνηση και τη περίοδο 2009-10 βλέπει την ομάδα του στο final four της Ευρωλίγκα, φορώντας πολιτικά στην άκρη του πάγκου. Ξέρει ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα για να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του και ζητάει από τους Αγγελόπουλους να φύγει δανεικός σε άλλη ομάδα.
Ο Άρης είναι ο επόμενος σταθμός και εκεί ο Σλούκας αρχίζει πλέον να δίνει τα διαπιστευτήρια του, παίζοντας στην αρχή λίγο και κατόπιν για σαράντα λεπτά.
«Είχαμε πάρα πολύ καλή ομάδα. Τερματίσαμε τέταρτοι στο πρωτάθλημα. Σε προσωπικό επίπεδο είχα κάνει μια πολύ καλή χρονιά και είχα ψηφιστεί ως ο καλύτερος νέος του πρωταθλήματος». Όταν γυρίζει στην ομάδα της καρδιάς του, προπονητής έχει αναλάβει ο μεγάλος Ντούσαν Ίβκοβιτς, οποίος συνομιλεί ξεχωριστά με κάθε παίκτη στο ρόστερ της ομάδας. Όταν έρχεται η σειρά του Σλούκα ο Ντούντα του λέει ότι δεν έχει χρόνο γι΄ αυτόν τον Σεπτέμβριο του 2011, αλλά η μοίρα έχει διαφορετική άποψη για τον 21χρονο τότε γκαρντ.
Οι τραυματισμοί που «χτυπάνε» τον Ολυμπιακό του δίνουν χρόνο συμμετοχής και τον Ιανουάριο του 2012 χτυπάει με ένα μεγάλο buzzer beater στο τελευταίο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού με την Γαλατάσαραϊ στην Τουρκία. Στον απίστευτο τελικό με την ΤΣΣΚΑ μαζί με τους άλλους μικρούς συμβάλλουν τα μέγιστα για να επιστρέψει ο Θρύλος από τους μείον δεκαεννιά πόντους και να σηκώσει τελικά την κούπα.
«Ο προπονητής, δεν ξέρω για ποιο λόγο, ίσως για να κάνει το παιχνίδι “ροντέο” μας έριξε στο παρκέ. Είπαμε πάμε να παίξουμε τα επόμενα δώδεκα λεπτά κι’ ότι γίνει» θυμήθηκε δέκα χρόνια μετά ο Σλούκας. Αυτό που έγινε ήταν μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές σε τελικό, αφού υπήρχαν άνθρωποι που άλλαξαν κανάλι θεωρώντας ότι ο τελικός είχε τελειώσει και μετά από είκοσι λεπτά άκουσαν τις ιαχές θριάμβου από τα διπλανά σπίτια. Ο Ντούσαν φεύγει, ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον διαδέχεται αλλά ο Κώστας δεν παίρνει τον χρόνο συμμετοχής που επιθυμεί και εξακολουθεί να παίζει για δεκαπέντε λεπτά, συνήθως όταν βγαίνει ο Σπανούλης για να πάρει ανάσες.
Η ομάδα κάνει το back to back αλλά ο Σφαιρόπουλος που αναλαμβάνει του λέει ξεκάθαρα ότι δεν τον θεωρεί πλέι μέικερ σύμφωνα με την δική του οπτική για την ομάδα. Όπως έχει ξεκαθαρίσει μιλώντας γι΄ αυτό ο Σλούκας έψαχνε το παραπάνω βήμα και αποφάσισε να φύγει από τον Ολυμπιακό, μετά από πολλά βράδια που έμεινε άυπνος να σκέφτεται το επόμενο βήμα.
Η Φενέρ, το πανό και το αντίο
Το καλοκαίρι του 2015, ο 25χρονος παίχτης είναι ελεύθερος, αφού έχει τελειώσει το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό και είναι τότε που δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο προπονητής της Φενέρμπαχτσε του λέει ότι είναι ο πλέι μέικερ που θέλει και του υπόσχεται να παίζει, χωρίς να μιλήσουν για οικονομικά θέματα εκείνη τη φορά. Μετά από εφτά χρόνια στον Ολυμπιακό ο Σλούκας συναντιέται με τους Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο, προκειμένου να τους ανακοινώσει ότι αποχωρεί από την ομάδα.
«Ήταν μια συναισθηματικά φορτισμένη συνάντηση» όπως επισήμανε χρόνια μετά «γιατί οι πρόεδροι με είχαν βοηθήσει πολύ στην καριέρα μου. Όμως τους είπα σε εκείνη τη συζήτηση πως όσα χρήματα και αν μου έδιναν, δεν θα υπέγραφα γιατί έψαχνα το κίνητρο». Η μεταγραφή σε μια Τουρκική ομάδα ήταν πολύ δύσκολη την πρώτη χρονιά, αφού άλλαξε άρδην η ζωή του, ενώ κλήθηκε να διαχειριστεί και ζόρικες καταστάσεις.
Ίσως η πιο δύσκολη ήταν η επιστροφή του στο ΣΕΦ ως παίχτης μιας Τουρκικής ομάδας, αφού οι οπαδοί δεν του χαρίστηκαν κι ενώ χειροκρότησαν τον συμπαίκτη του Άντιτς-είχε περάσει δυο χρόνια από τον Ολυμπιακό-μόλις ακούστηκε το δικό του όνομα υπήρξαν παρατεταμένες αποδοκιμασίες. Όταν την δεύτερη χρονιά του στην Φενέρ η ομάδα κατακτάει την Ευρωλίγκα, ο Σλούκας είναι ο μοναδικός που δεν σηκώνει τη σημαία της χώρας του κατά την θριαμβευτική υποδοχή της ομάδας, οπότε ακούγονται διάφορα.
«Αναρωτιόντουσαν λοιπόν γιατί ο Σλούκας ο Ελληνάρας δεν σήκωσε την ελληνική σημαία μέσα σε 25.000 Τούρκους. Το έπραξα καθαρά από σεβασμό και εγώ είμαι πιο πολύ Έλληνας από εκείνους που έγραψαν ή μίλησαν γι΄ αυτό το περιστατικό». Οι Τούρκοι που τον αγαπάνε δεν το ξέχασαν και στην πρώτη αγωνιστική των play offs για το πρωτάθλημα κρατάνε και ανεμίζουν όλοι ελληνικές σημαίες, κάτι που τον συγκινεί βαθιά.
Κι έπειτα ήρθε το συμβάν με το πανό για τα 85 χρόνια από τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ, το οποίο κράτησαν οι συμπαίχτες του πριν την έναρξη ενός αγώνα.
Ο ίδιος αφού ρώτησε τι έγραφε επέλεξε να μην το κρατήσει στα χέρια του, γεγονός που σχολιάστηκε από τα ΜΜΕ της γείτονος χώρας, όμως ο ίδιος δεν μετάνιωσε ποτέ.
«Όταν έγινε το περιστατικό με το πανό για τον Κεμάλ Ατατούρκ, όφειλα να σεβαστώ την καταγωγή μου και την ιστορία της χώρας μου. Η γιαγιά μου είναι από την Σμύρνη. Διώχθηκε από τον Ατατούρκ. Ε, δεν μπορούσα να σηκώσω εγώ το πανό για τα 85 χρόνια από τον θάνατό του». Στις 23 Ιουλίου του 2020, γίνεται γνωστό ότι οι δρόμοι του Σλούκα και της Φενέρ χωρίζουν και μια μέρα μετά υπογράφει στον Ολυμπιακό της καρδιάς του, παρόλο που είχε καλύτερες προτάσεις από κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, ενώ τον είχε προσεγγίσει και ο ΠΑΟ.
«Είναι αλήθεια πως και ο Παναθηναϊκός με είχε πλησιάσει, όμως για μένα δεν υπήρχε λόγος να πάω εκεί» θα πει ένα χρόνο μετά συμπληρώνοντας: Η ομάδα μου στην Ελλάδα είναι ο Ολυμπιακός». Σχεδόν ένα χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 2021 παντρεύεται την αγαπημένη του Μαρία Δαρσινού, την γυναίκα της ζωής του που ήταν ήδη έγκυος και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους κράτησε στα χέρια του την κόρη του.
Εκείνη την Τετάρτη στην Κωνσταντινούπολη κράτησε ενάμιση δευτερόλεπτο την πορτοκαλί «ερωμένη» του, πριν εκτοξεύσει την τρίποντη βόμβα που χάρισε την νίκη στον Ολυμπιακό μέσα στην Τουρκία. Δεν άκουσε ποτέ το «Καληνύχτα Ινσταμπούλ» του Άγγλου δημοσιογράφου που τον αποθέωνε φωνάζοντας το όνομά του μαζί με ελληνικές λέξεις.Είχε φροντίσει να «καληνυχτίσει» ο ίδιος την Φενέρμπαχτσε και ενάμιση μήνα μετά αποχαιρέτησε το Λιμάνι, αναζητώντας ως free agent πλέον την επόμενη ομάδα του.
protothema.gr
