Πλήθους κόσμου, πολιτικών αρχών, εκπροσώπων της ιεροσύνης, του στρατού και όχι μόνο πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στο κατάμεστο Εργατικό Κέντρο Λαμίας η παρουσίαση της ποιητική συλλογής του Γιώργου Σαγιά “Φάος”.
Το κοινό το οποίο μάλιστα δεν χώρεσε στην αίθουσα και άνοιξαν και οι πόρτες για να παρακολουθήσει και από έξω αγκάλιασε το νέο έργο του Γιώργου Σαγιά και καταχειροκρότησε τους ομιλητές και τον δημιουργό.
Ρεπορτάζ-Φωτό: Πάνος Κατσώνης
Η παρουσίαση έγινε από τους:
-Κική Νικοπούλου, ποιήτρια, πρόεδρο τού Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων.
-Ειρήνη Σόλια, φιλόλογο, πτυχιούχο του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη Γλωσσολογία.
-Παναγιώτη Στεφανή, μαθηματικό, πτυχιούχο του Πανεπιστημίου Αθηνών, αντιπρόεδρο του Παραρτήματος Φθιώτιδας της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας.
-Ιωάννη Τσουράκη, φιλόλογο, πτυχιούχο του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην Κλασσική Φιλολογία.
Οι απαγγελίες έγιναν από τους:
-Απόστολο Ρούσκα, ηθοποιό, πτυχιούχο Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ, κάτοχο Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στη Φιλοσοφία τής Θεολογίας.
-Φωτεινή Φύκα, Δ.Υ., ηθοποιό, πολιτική αναλύτρια, κάτοχο Μεταπτυχιακού Διπλώματος ειδίκευσης στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων.
Συντονίστρια της εκδηλώσεως ήταν η:
-Ρίτα Καραγιώργου, Ι.Υ., ηθοποιός, πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας.
Αυτό ήταν το 5ο κατά σειρά βιβλίο του Γ. Σαγιά. ´Εχουν προηγηθεί τα βιβλία: “Το´Οστρακο” (ποίηση), “Δικό σου” (παραμύθι για μεγάλους, με εικονογράφηση Τόλη Παπαδόπουλου), “Εκδιδόμαστε” (γελοιογραφίες, σειρά: κόμικς, με σκιτσογράφηση ´Ελενας Ευαγγελίδου), “Εντέλει ποιος θεολογεί;” (επιστημονικό πόνημα). Στο “Φάος” (ποίηση), τιμάται και υμνείται η γενέθλια γη (Λαμία, Φθιώτιδα, Ελλάς).
Πολλά από τα ποιήματα μπορούν να μελοποιηθούν και να αποδοθούν μουσικά, τόσο ως παραδοσιακά δημοτικά όσο και ως έντεχνα, μπαλάντες, ροκ, ραπ και άλλα είδη μουσικής, λόγω τού τρόπου γραφής τους.
Αντί προλόγου, γράφεται στο νεοεκδοθέν βιβλίο: “Τι είναι η ποίηση; ´Ενα καταφύγιο για δειλούς; ´Ενα περιτύλιγμα άδειων ανθρώπων; ´Ενα φρένο στον αγώνα για την ανατροπή και την αναγέννηση; Ο ποιητής είναι ένας φοβισμένος χαρτογιακάς που κρύβεται πίσω από στίχους; ´Ενας απογοητευμένος εραστής; ´Ενας λιποτάκτης τής μάχης; Θα μπορούσε να είναι κι έτσι, και ίσως για κάποιους όντως έτσι να είναι. ´Ομως για μένα -καθώς και άλλους- η ποίηση είναι το μυστηριακό νόημα, η κιβωτός των μυστικών και η “προφητεία”, το διάλειμμα στη μάχη, η εξέγερση ενάντια στη ζοφερή πραγματικότητα, η εθελούσια στράτευση σε προκεχωρημένα φυλάκια. Είναι η συνείδηση της αποστολής κάποιων αλλαφροΐσκιωτων. Η αισθητική συγκίνηση τού ποιητή (….). Η ποίηση δονεί! Και αυτό είναι η απάντηση. Και όταν η ποίηση δονητικά σου απαντά, δεν έχει καμία σημασία ποια ήταν η ερώτηση ούτε καν αν υπήρξε ερώτηση”.
