Η αναδρομή στο παρελθόν είναι πάντοτε ωραία και ρομαντική.
Συλλέξαμε εικόνες καθημερινότητας μιας άλλης εποχής που μας καταδεικνύουν πόσο άλλαξε η πόλη μας σε λιγότερο από 100 χρόνια!
Μαθητές και μαθήτριες του Β΄ Ελληνικού Σχολείου (1909-1929) το 1924. Ολοήμερη εκδρομή στον Άγιο Λουκά και στο Ισαδάκι. Πάνω δεξιά ο Σχολάρχης Τσοχαντάρης, κάτω αριστερά ο δάσκαλος.
Το κτίριο των φυλακών. Οι φυλακές χτίσθηκαν και λειτούργησαν από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αι. έως το 1968. Το κτίριο βρισκόταν στην οδό Καποδιστρίου.
Το υφαντουργείο των αδελφών Μαχαιρά το 1930. Στεγαζόταν στην οδό Τσιριμώκου, απέναντι από το Παρθεναγωγείο (Πέτρινο). Πρωτολειτούργησε το 1902 με χτένια, σαΐτες και ξύλινους αργαλειούς. Το 1927 οι κατασκευασμένοι από ξύλο αργαλειοί αντικαταστάθηκαν από 20 ηλεκτροκίνητους. Η παραγωγή ανέβηκε από τις 40 υφάντριες και βοηθητικό προσωπικό σε περισσότερα από 150.000 μέτρα υφάσματος.
Πλατεία Λαού 1935. Το διώροφο κτίριο είναι το ξενοδοχείο «ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ» με πρόσοψη στην Πλατεία Ελευθερίας.
Το κρεοπωλείο του Νέστορα Βλαχολειβαδίτη το 1925. Ο ίδιος ποζάρει όρθιος με το χατζάρι στο δεξί του χέρι. Βρισκόταν στη γωνία της οδού Καραϊσκάκη και Πλατείας Λαού. Δεν είχε εσωτερικό χώρο και εκτεινόταν κατά μήκος του πεζοδρομίου, όπου βρισκόταν το κρεατοκούτσουρο και η παλάτζα. Τα τσιγκέλια και τα σφάγια κρεμόταν στον εξωτερικό τοίχο. Εσωτερικά στεγαζόταν καφενείο, το οποίο ανήκε σε άλλον ιδιοκτήτη.
Το καροποιείο του Λουκά Τζαμτζή το 1930. Βρισκόταν στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Λεωσθένους. Το 1936 ο ιδιοκτήτης του βραβεύθηκε με χρυσό μετάλλιο στην ΙΑ΄ Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου παρουσίασε ένα κάρο σε μικρογραφία. Στο άκρον δεξιά ο Λουκάς Τζαμτζής.
Η οικία της οικογένειας Ελασσώνα στη γωνία της Πλατείας Διάκου και οδού Καραγιαννοπούλου (τέλη 19ου αι.). Αρχιτέκτονας Τ.Χ.Χέλμης, Αρχιμάστορας Μιλτιάδης Μπάλλας ή Αμπελιώτης, Βολιώτης.
ΠΗΓΕΣ
1) Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία, το Χρονικό μιας Πόλης, Αθήνα 1994.
2) Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία, η Ρεκλάμα (1850-1967), Αθήνα 1999.
3) Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία, τα πρόσωπα (1760-1930), Λαμία 2003.
Πανέμορφες εικόνες. Τόσα αθώα χρόνια. Και τι δε θα εδινα να ζούσα τότε. Μπράβο σας παιδιά να βγάζετε και άλλα τέτοια ρεπορτάζ μας ταξιδεύουν
πάρα πολλά κτίρια, ΥΠΕΡΟΧΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΑ, ποιό να πρωτοθυμηθούμε ΧΑΘΗΚΑΝ. Κάποιοι έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα, ενώ συμμετείχαν ΕΝΕΡΓΑ ή σε πολλές περπτώσεις, με προφανές το συμφέρον, είχαν αποστασιοποιηθεί, όταν αυτά γκρεμιζόντουσαν. Πολλά κατά τη διάρκεια της ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ, αλλά κι αργότερα. ΣΤΟΛΙΔΙΑ που άλλες πόλεις θα τα κρατούσαν ως “κόρην οφθαλμού” . Το αρχοντικό του Μουζέλη, τα σπίτια της Έσλιν ( ΜΟΥΝΤΟΥΡΗ, ΚΟΥΝΟΥΠΗ….δήμαρχοι Λαμιέων…, το Πολυμεροπουλέϊκο, τα σπίτια της Εκκλησιών , εκείνο του Εγγολφόπουλου υπάρχει; Το Πατρικό του Άρη Βελουχιώτη (Πασέικο), του Τράκα, Η Εκκλησιαστική Σχολή στην Αινιάνων….ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΗΜΑΤΑ και ΣΤΕΡΕΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. Κάποιοι Εργολαβίσκοι και ΜΗΧΑΝΙΚΙΣΚΟΙ ψευτοπλούτισαν και μάλιστα επιδεικνύουν όψιμες ευαισθησίες…. ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ μία πόλη. Τα ελάχιστα που απέμειναν, όχι και τα καλύτερα ασφαλώς ,όπως αυτό που έχετε παραπάνω φωτογραφία, του Ελασσώνα, στην πλατεία Διάκου ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝΤΑΙ και συχνά έχουν μείνει στα όρια αν όχι στην εγκατάλειψη. Τα ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ συνεχίζονται από διάφορους κομματοβλαχοπαραγοντίσκους και κάποιους “ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ” , που επιδεικνύουν ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και συχνά επιθετικότητα έναντι των Ιδιοκτητών τους. Τεράστιες οι ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες αυτών των Ελάχιστων εναπομεινάντων κτιρίων, που κάποιοι μάλιστα τα κήρυξαν ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ, με απώτερο στόχο να τα ….υφαρπάξουν. Ας είναι καλά το ΠΑΡΑΦΥΣΙΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ των δωσιλόγων και των Εργολάβων τύπου Καλογρίτσα…. Η ΛΑΜΙΑ έχει λεηλατηθεί από την ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΗ και ΚΑΚΟΗΘΗ στάση αυτών που όφειλαν να την διαφυλάξουν…ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!!