Σε καταδίκη της χώρας για παραβίαση του δικαιώματος στο γάμο προχώρησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διότι ελληνικό δικαστήριο ακύρωσε το γάμο μεταξύ κουνιάδων.
Πρόκειται ουσιαστικά για εφαρμογή διάταξης που απαγορεύει τον γάμο μεταξύ εξ αγχιστείας συγγενών , η οποία όμως κρίθηκε δυσανάλογη από το Δικαστήριο καθώς οι προσφεύγοντες δεν ήταν συγγενείς εξ αίματος και δεν είχαν παιδιά μαζί.
Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα που παντρεύτηκε δυο αδελφές. Το 1971 την πρώτη με την οποία απέκτησε μια κόρη. Το 2004 εκδόθηκε το διαζευκτήριο και το 2005 παντρεύτηκε την αδελφή της. Ενάμιση χρόνο μετά, η πρώην σύζυγος κατήγγειλε το γάμο. Τα ελληνικά δικαστήρια, ακύρωσαν τον γάμο 10 χρόνια μετά τη σύναψή του, στηριζόμενα στο άρθρο 1357 του Αστικού Κώδικα, που απαγορεύει το γάμο μεταξύ προσώπων που συνδέονται με συγγένεια εξ αγχιστείας σε πλάγια γραμμή μέχρι τρίτου βαθμού.
«Βιολογικές εκτιμήσεις» και κίνδυνος σύγχυσης
Το ζευγάρι προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και δικαιώθηκε. Η Ελλάδα καταδικάστηκε για παραβίαση του δικαιώματος στο γάμο σε 10.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη των προσφευγόντων και 4,120,79 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.
Κατά το Στρασβούργο, παρότι οι αρμόδιες εθνικές αρχές ήταν υποχρεωμένες να επαληθεύσουν την τήρηση των νομικών όρων για τη σύναψη ενός γάμου, αυτές δεν είχαν εκφράσει οποιεσδήποτε αμφιβολίες πριν από την έκδοση της άδειας του γάμου. Επίσης, η καταγγέλλουσα πρώην σύζυγος δεν είχε διαμαρτυρηθεί στον εισαγγελέα σχετικά με το γάμο για χρονικό διάστημα ενάμιση σχεδόν χρόνου, ενώ ο εισαγγελέας υπέβαλε αίτηση στο δικαστήριο δύο χρόνια μετά τον γάμο.
Χαρακτηριστική είναι η αποστροφή του δικαστηρίου αναφορικά με τα επιχειρήματα της κυβέρνησης σχετικά με τις «βιολογικές εκτιμήσεις» και τον κίνδυνο σύγχυσης καθώς διαπίστωσε ότι τα προβλήματα αυτά δεν προέκυψαν εν προκειμένω.
«Δεν ήταν σαφές ποια είναι ακριβώς αυτά τα βιολογικά συμπεράσματα ή ο πρακτικός κίνδυνος σύγχυσης που εμπόδιζαν τον γάμο των προσφευγόντων, δεδομένου ότι δεν ήταν συγγενείς εξ αίματος και δεν είχαν παιδιά μαζί. Επιπλέον, όσον αφορά το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι υπήρχε κοινωνική ανάγκη ενότητας και επικοινωνίας μεταξύ των μελών μιας οικογένειας και του εξωτερικού κόσμου, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι η Κυβέρνηση δεν είχε διευκρινίσει πώς η εν λόγω απαγόρευση θα μπορούσε να συνδράμει σε αυτή την ενότητα».
