Πάρτε μια γεύση από μια Λαμία… άλλων εποχών. Μια Λαμία πιο ρομαντική, πιο ζεστή ίσως και πιο όμορφη…
Η Πλατεία Λαού
Η βορεινή πλευρά της Πλατείας Λαού κοσμείται από το θαυμάσιο νεοκλασσικό κτίριο του Σπύρου Πετρόπουλου, δημάρχου Λαμίας (1934-1937). Πρόκειται για κτίσμα της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα. Στο ισόγειο κατάστημα λειτουργούσε καφενείο μέχρι και το 1993. Αρχικά και μέχρι το 1915, με την επωνυμία ο “Αγέλαστος”, παρατσούκλι απ΄τους Λαμιώτες στον ενοικιαστή του που αν και έλεγε σπαρταριστά αστεία, ο ίδιος ποτέ του δε γελούσε. Στη συνέχεια, μέχρι το 1925, το δούλεψε ο Μιχαλόπουλος. Ονομάστηκε “Βοστόνη” απ΄τους Ελληνοαμερικάνους Ρίζο και Πανάγο που το κράτησαν μέχρι το 1935. Την επόμενη περίοδο μέχρι το 1993 άλλαξε μερικούς ενοικιαστές. Ο επάνω όροφος από το 1920 έως το 1925 κατοικήθηκε απ΄ τον ιδιοκτήτη του. Κατόπιν μετατράπηκε σε ξενοδοχείο “ΝΕΑ ΒΟΣΤΩΝΗ” υπό τη διεύθυνση των εδελφών Γκιάτα. Στη συνέχεια πέρασε στη Βασιλική Μπακογιάννη κκαι τελευταίος διευθυντής του με την επωνυμία “Λαμία” ήταν ο Αριστ.Πετρούλιας.
Στη φωτογραφία η “ΒΟΣΤΩΝΗ” το 1978.
Η ανατολική πλευρά της πλατείας, στην αρχή της οδού Όθωνος όπου εικονίζεται το άλλοτε κτίριο του τραπεζίτη Παπαθανασίου μετά από μετατροπές. Κατεδαφίστηκε το 1978 (σήμερα στη θέση του υπάρχει το ζαχαροπλαστείο “Τουλίπα”). Λίγο πιο κάτω λειτουργούσε ο φούρνος του Μωρίκη (λειτουργεί ως φούρνος ακόμη).
Φωτογραφία από το 1975. Στην αρχή της οδού Καραϊσκάκη εικονίζεται το βιβλιοπωλείο του Δημήτρη Αναγνωστόπουλου.
Η Πλατεία Διάκου
Η Πλατεία Διάκου πευκοφυτεμένη στα 1935. Αριστερά με τα στρογγυλά παράθυρα το σπίτι του εμπόρου Αλέκου Κονταξή και ανάμεσα στα δύο κυπαρίσσια το σπίτι του Χατζίσκου που αργότερα αγοράστηκε από το δήμαρχο και βουλευτή Γ. Πλατή.
Πλατεία Ελευθερίας
“ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ” όπου διεξάγονταν χοροί, συναυλίες και λοιπές καλλιτεχνικές ή εορταστικές εκδηλώσεις των κατοίκων της πόλης και των υπαρχόντων συλλόγων (π.χ από το Μουσικό Σύλλογο), ενώ το 1936 λειτουργεί και διαφημίζεται το ξενοδοχείο ύπνου “Κεντρικόν” των Αφών Βούλγαρη.
Πλατεία Πάρκου
 Το παζάρι του Σαββάτου στην πλατεία Σιταγοράς στα 1910.Στο κέντρο της φωτογραφίας, στην άλλη άκρη της πλατείας, διακρίνονται χαμηλά κεραμοσκέπαστα μαγαζιά. Εκεί σήμερα βρίσκεται το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Απέναντι, το διώροφο του Δρόσου Δροσόπουλου (ιδρυτικού μέλους του Πιστωτικού Συνεταιρισμού Τεχνοεργατών, στα 1900) που λειτούργησε σαν ξενοδοχείο “Παλλάδιο” και ¨ΠΑΡΚ¨. |
 Η Πλατεία Σιταγοράς (Πάρκου) το 1936, δύο-τρία χρόνια πριν αναπλαστεί. Στο κέντρο διακρίνεται η οθόνη του θερινού κινηματογράφου “Παλλάς”.Στα 1937-38 οι Λαμιώτες, μετά την ανάπλασή της, ανεπίσημα την ονόμασαν Πλατεία Πάρκου. Είχε αρκετούς πελαργούς που κάνανε βόλτες δίπλα στους περαστικούς. |
Τμήμα της δυτικής πλευράς της πλατείας Σιταγοράς και της οδού Καραγιαννοπούλου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Αριστερά το καλαίσθητο νεοκλασσικό με τα αγαλματίδια είναι το ξενοδοχείο “LA GRECE” ή “Η ΕΛΛΑΣ”. Δεξιά του το χαμηλό κεραμοσκέπαστο είναι το χάνι και μαγέρικο του Θανάση Λαϊνά. Πιο πάνω, τρίτο στη σειρά από το χάνι, το σπίτι της ξακουστής δασκάλας μουσικής και πιάνου, μαντάμ Μπερτόγια. Δεξιά της Καραγιαννοπούλου (στη διασταύρωση με τη σημερινή Βύρωνος) το σπίτι του Θανάση Στεδόπουλου και μετέπειτα του γιατρού Γαρδίκη. Απέναντί του, στο ύψος της ΠΛ.Διάκου διακρίνουμε το νεοκλασσικό του μεγαλοκτηματία Δημήτρη Ελασσώνα.
Δυτική πλευρά της Πλατείας Πάρκου το 1938. Δεξιά το νεοκλασσικό των αδελφών Αθανασίου. Στα 1915 στο ισόγειο στεγάστηκε το φαρμακείο του Παν.Τομαρά με την επωνυμία “Ιπποκράτης”. Στον επάνω όροφο το 1955 λειτουργούσε το ξενοδοχείο “ΑΙΓΛΗ¨του Λεωνίδα Ριζάκου. Στην αριστερή γωνία απέναντι το ξενοδοχείο “ΔΕΛΦΟΙ” του Βαγγέλη Κουτσόβουλου. Στη διάρκεια της κατοχής λειτούργησε ως νοσοκομείο.
Η Πλατεία Πάρκου στα 1940. Δεξιά επάνω, στην αρχή της φωτογραφίας, στην αρχή της οδού Βενιζέλου, το καφενείο του Καρπούζα που για χρόνια σέρβιρε και “ναργιλέ”. Η πλατεία ήταν το στέκι των λούστρων, των αχθοφόρων και των πλανόδιων φωτογράφων με τον τρίποδα.
https://sites.google.com/site/opseislamias/home/1/1
