Καμένα Βούρλα. Ένα αυγουστιάτικο πρωινό του 1961 πέφτει «σύρμα» στους πιτσιρικάδες της εποχής. «Τρέξτε στην παραλία, γυρίζεται ταινία, γίνεται χαμός»!
Χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά της ώρας για να γεμίσει η πλαζ κόσμο, που ήθελε να δει από κοντά, τη Βασιλειάδου, τον Αυλωνίτη, τον Ρίζο. Τις νεαρές ηθοποιούς, τις κάμερες και τα συνεργεία της ταινίας «Η Μαρίνα, ο Κλέαρχος και ο κοντός».
«Εγώ σήμερα σκίζω Μαρίνες»φώναζε ο Νίκος Ρίζος αναποδογυρίζοντας καρέκλες και τραπέζια, μπροστά στα μάτια του έκθαμβων ντόπιων που έβλεπαν ταυτόχρονα την καθημερινότητα τους να λαμπυρίζει πια, από την αστερόσκονη των αστέρων του Ελληνικού κινηματογράφου.
Δεν ήταν όμως μόνο το συνεργείο της Finos Films που αποβιβάστηκε στα Καμένα Βούρλα εκείνη την εποχή. Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, οι βασιλιάδες της Λιβύης και της Σαουδικής Αραβίας, αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου, υπουργοί και όλη η αφρόκρεμα της «υψηλής» κοινωνίας έκαναν τις διακοπές τους, στην άλλοτε απαστράπτουσα λουτρόπολη.
Το Υδροπεραπευτήριο «Ασκληπιός» και τα περίφημα ξενοδοχεία «Ράδιον» και «Θρόνιον» που σφράγισε με την υπογραφή του ο σπουδαίος αρχιτέκτονας Γεράσιμος Μολφέσης, έγιναν ορόσημα της χρυσής εποχής που ξεκίνησε στην λουτρόπολη Καμένων Βούρλων στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και έδυσε στα τέλη της δεκατίας του ’80.
Τι απέγιναν σήμερα τα σύμβολα της ακμής των ξακουστών Καμένων Βούρλων;
-Advertisement-
Δεν χρειάζεται παρά μόνο μια στιγμή, όσο κρατάει ένα ανοιγόκλειμα των ματιών, για να δεις την σκληρή πραγματικότητα. Να δεις την αρχόντισσα που ξέπεσε και έμεινε λειψή, κουρελιασμένη, να ξεψυχά ανάμεσα σε συντρίμμια, ερείπια, στοίβες από σκουπίδια και μούχλα…
Ξεκινάμε την περιήγηση από το ξενοδοχείο Ράδιον που πήρε το όνομα του από τα ραδιούχα νερά των ιαματικών πηγών. Άνοιξε τις πόρτες το 1930 και τις έκλεισε – για πάντα τελικά – το 1989.
Διέθετε 78 δωμάτια σε τρεις ορόφους όπου ανέβαινες από την κάποτε ολόλευκη μαρμάρινη σκάλα με την περίτεχνη κουπαστή και τα μικρά παραθυράκια που λούζονταν από το φως του ήλιου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τις εικόνες στο εσωτερικό του ξενοδοχείου. Τίποτα δεν έχει απομείνει όρθιο. Πατώντας επάνω σε κάθε είδους σκουπίδια, σοβάδες και κατεστραμμένα ξύλα ανεβαίνουμε στους ορόφους.
Κάποια ευρήματα όπως και συνθήματα στους τοίχους μαρτυρούν πως το ερειπωμένο ξενοδοχείο έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για κάθε μορφής παραβατικότητα.
Σφίγγεται η ψυχή σου στο θέαμα. Απόκοσμο με μυρωδιά υγρασίας και σκόνης. Ο αέρας το διαπερνά από τα σπασμένα παράθυρα. Κάπου κάπου ακούγεται να σφυρίζει ανάμεσα στα απομεινάρια παλιών ξύλινων παραθυρόφυλων και ίσως κάπως έτσι ο νους των ανθρώπων που το επισκέφθηκαν γέννησε ιστορίες που οδήγησαν το Ράδιον στη φήμη του στοιχειωμένου.
Συνεχίζουμε την περιήγηση και αφήνοντας πίσω μας το «Ράδιον» προς το ξενοδοχείο «Θρόνιον». Έργο και αυτό και αυτό έργο του Γ. Μολφέση σε ρυμό Bauhaus.
=Advertisement=
Περνάμε ανάμεσα από βάτα για μπούμε στο εσωτερικό της διώροφης μονάδας. Τα δωμάτια του κάποτε είχαν θέα σε καταπράσινους κήπους με μυρωδάτα λουλούδια που ένωναν τα δύο ξενοδοχεία και έδιναν στους θαμώνες τους την ευκαιρία να απολαύσουν τη συντροφιά, τους περιπάτους και ένα περιποιημένο πρωινό σερβιρισμένο με αριστοκρατικό τρόπο…
Σήμερα είναι ένα κράμα από συντρίμμια, σκουπίδια και αποκαϊδια. Τίποτα δεν έχει απομείνει από τα ξύλινα γαλλικού τύπου κουφώματα που κάποτε το στόλιζαν. Δεν επέζησαν ούτε τα κάγκελα στους εξώστες. Δεν απέμεινε τίποτα παρά μόνο μια έντονη δυσοσμία και κλαδιά που το καταπίνουν μέχρι και στο εσωτερικό του.
Η μόνη αισιόδοξη εικόνα που ήρθε σαν θείο δώρο ανάμεσα στη μαυρίλα ήταν δύο κουτάβια που έτρεξαν κοντά μας, θυμίζοντας μας ευτυχώς, πως έξω από τα «πεθαμένα» μεγαλεία μιας αλλοτινής εποχής, η ζωή συνεχίζεται.
Τελευταίος σταθμός το Υδροθεραπευτήριο «Ασκληπιός». Σφραγισμένο –περίπου- στέκεται ξεπεσμένο και αυτό από την εγκατάλειψη, όρθιο ακόμη, από το τέλος της δεκαετίας του 1930.
Ένα μακρόστενο κτίριο με δύο εσωτερικά αίθρια. Δύο κατακόρυφα στοιχεία και ένα στέγαστρο οριοθετούν την κύρια είσοδο στο υδροθεραπευτήριο. Στη βόρεια πλευρά του, υπάρχουν δυο στοές ξεκούρασης με χαρακτηριστικά στοιχεία τους κίονες.
Απόσπασμα από το «Τουριστικός οδηγός για την Ελλάδα», Αθήναι 1962:
« Το υδροθεραπευτήριο των Καμένων Βούρλων διαθέτει 100 ατομικούς μαρμάρινους λουτήρες τριών κατηγοριών. Τιμές: 30,15 και 9 δραχμές αντιστοίχως. Διαθέτει μεγάλες αίθουσες αναμονής και αναψυκτήρια.»
Σήμερα, το Υδροθεραπευτήριο και τα δύο ξενοδοχεία –μετά από τα χέρια ιδιώτη στον οποίο είχαν εκμισθωθεί – πέρασαν στο ΤΑΙΠΕΔ. Αποχαιρετούμε τα Καμένα Βούρλα με μια βόλτα στη θάλασσα, ίσως γιατί περιμένουμε από αυτήν να ξεπλύνει με τα γαλάζια της νερά, τη θλίψη που νοιώσαμε.
Θλίψη για την αστερόσκονη του Ωνάση, του Καραμανλή, του Κλέαρχου, της Μαρίνας, του κοντού, που θάφτηκε κάτω από τα ερείπια…
πως καταντησαν το χωριο μας πατριωτες.
αυτοι μας αξιζουν, εμεις του φηφιζουμε, να παταμε καπου, να διοριζοστουμε, να μετατεθουμε και ολα να πανε στο διαολο, ε? καλα τα λεω?
εσυ δε φταις πατριωτη ? βριζεις απο τον καναπε στο fb και σκυβεις κιολας οταν χαιρετας τον υπουργο! καλα τα λεω? αντε μη πω και αλλα,
Για μια ακόμη φορά δείχνετε την ποιότητα σας σαν ΜΜΕ. Σας ευχαριστούμε που αναδεικνύει τα καλώς και κακώς κείμενα της περιοχής μας με την διαφορετική ματιά σας. Εξαιρετική δουλειά.
Η καταιγίδα Μπερτ έπληξε το Σάββατο τη Βρετανία και την Ιρλανδία, με ισχυρούς ανέμους, χιονοπτώσεις και κίνδυνο πλημμύρας, με αποτέλεσμα να διαταραχθούν οι συγκοινωνίες και δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά να...
Επιμέλεια: Λίλιαν Χαχοπούλου
πως καταντησαν το χωριο μας πατριωτες.
αυτοι μας αξιζουν, εμεις του φηφιζουμε, να παταμε καπου, να διοριζοστουμε, να μετατεθουμε και ολα να πανε στο διαολο, ε? καλα τα λεω?
εσυ δε φταις πατριωτη ? βριζεις απο τον καναπε στο fb και σκυβεις κιολας οταν χαιρετας τον υπουργο! καλα τα λεω? αντε μη πω και αλλα,
Για μια ακόμη φορά δείχνετε την ποιότητα σας σαν ΜΜΕ. Σας ευχαριστούμε που αναδεικνύει τα καλώς και κακώς κείμενα της περιοχής μας με την διαφορετική ματιά σας. Εξαιρετική δουλειά.