Ο Παναθηναϊκός AKTOR είναι φανερό πως δεν είναι ακόμα έτοιμος, αλλά οι παίκτες που έρχονται από την άκρη του πάγκου δείχνουν γιατί θα πρωταγωνιστήσει και φέτος. Γράφει ο Ηλίας Λαλιώτης.
Μετά από τρεις συνεχόμενες ήττες στους αγώνες προετοιμασίας για τη νέα σεζόν (δύο από τη Μακάμπι και μία από την Παρτιζάν) ο Παναθηναϊκός AKTOR επέστρεψε στις νίκες, κάνοντας επίδειξη δύναμης απέναντη στην σαφώς υποδεέστερη Γαλατασαράι.
Είναι περιττό να τονίσω για πολλοστή φορά πως το τελευταίο που μετράει στα φιλικά είναι το αποτέλεσμα. Όπως δεν είχε ιδιαίτερη σημασία στα προηγούμενα ματς, έτσι δεν έχει και τώρα. Αυτό που μετράει είναι η εικόνα και βάσει αυτής είναι ξεκάθαρο πως οι πρωταθλητές Ευρώπης δεν είναι ακόμα έτοιμοι. Το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος ο Εργκίν Αταμάν. Δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, μιας και το βλέπουν όλοι.
Είναι ως ένα σημείο απόλυτα φυσιολογικό, καθώς δεν γίνεται μόνο προσπάθεια να ενταχθούν τα τρία νέα πρόσωπα στην ομάδα, αλλά πρέπει να αναπροσαρμοστούν ρόλοι και χρόνοι με τα νέα δεδομένα. Βάλτε μέσα και τα σημαντικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν τις τελευταίες 10 μέρες και καταλαβαίνετε γιατί ο Παναθηναϊκός «ψάχνεται» ακόμα μέσα στο παρκέ.
Το ζητούμενο για τους «πράσινους» είναι να μπορέσουν, πλέον, μέσα από τους επίσημους αγώνες, στους οποίους θα είναι φυσικά ανεβασμένοι οι δείκτες της διάθεσης και του κινήτρου, να πάρουν νίκες και να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να… δέσει το γλυκό. Δεν έμεινε άλλωστε άλλος χρόνος. Τελευταίο φιλικό την Τετάρτη (25/9) με την Εφές στην Κωνσταντινούπολη και μετά ο πρώτος τίτλος της χρονιάς για το Σούπερ Καπ στη Ρόδο.
Ποιος νοιάζεται θα μου πείτε για μια κούπα, που στο τέλος της χρονιάς δεν θα θυμάται και δεν θα υπολογίζει κανείς, παρά μόνο σε περίπτωση που συμπληρώνει ένα καρέ τίτλων, μαζί με τους άλλους τρεις -και σαφώς πολύ σημαντικούς- που θα διεκδικηθούν (Ευρωλίγκα, Πρωτάθλημα και Κύπελλο). Κι όμως, αν εξαιρέσεις τον Εργκίν Αταμάν, ο οποίος από πέρυσι έδειξε πως βάζει σε απόλυτη προτεραιότητα EuroLeague και Stoiximan GBL, όλοι οι άλλοι στην ομάδα θέλουν να ξεκινήσουν τη φετινή σεζόν, όπως τελείωσαν την περσινή. Σηκώνοντας ένα ακόμα τρόπαιο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Παναθηναϊκός θα πρωταγωνιστήσει και φέτος. Δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αλλά οι δυνατότητες υπάρχουν. Αν κάτι μπορούμε να κρατήσουμε από το σημερινό φιλικό απέναντι στη Γαλατασαράι, για μένα προσωπικά είναι η εμφάνιση των Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και Αλέξανδρο Σαμοντούροφ. Κι αυτό γιατί επιβεβαίωσαν κάτι που μου είπε πριν από λίγες μέρες ο προπονητής των πρωταθλητών Ευρώπης. «Έχουμε 15 παίκτες έτοιμους να αγωνιστούν» και οι δύο παραπάνω, μαζί με τον Μωραΐτη τον επιβεβαίωσαν.
Είναι οι τρεις παίκτες που θα έρχονται από την άκρη-άκρη του πάγκου, ειδικά σε ματς της EuroLeague που δεν υπάρχει περιορισμός ξένων. Αν μπορούν σε αυτές τις ευκαιρίες που θα πάρουν (οι οποίες δεν αναμένεται να είναι και πολλές για να είμαστε ειλικρινείς) καταφέρνουν να είναι σε αυτόν τον βαθμό της ετοιμότητας, ο Παναθηναϊκός δικαιολογεί σε απόλυτο βαθμό το υπερπλήρες ρόστερ και τον τίτλο του φαβορί στη σεζόν. Το είχε δείξει και πέρυσι ο Καλαϊτζάκης πως μπορεί σε κάποια σημαντικά ματς να είναι παράγοντας Χ. Έπαιξε μόλις 20 δευτερόλεπτα στο κακό πρώτο μέρος των πράσινων (34-34) και στο δεύτερο σε σχεδόν 14 λεπτά μέτρησε 6 πόντους με μετρημένες προσπάθειες (3/4), 2 κλεψίματα, 1 μπλοκ, 1 ασίστ, 1 ριμπάουντ, 0 λάθη και καλές άμυνες, αλλά κυρίως ένα μεγαλοπρεπέστατο +23 για την ομάδα του όσο ήταν στο παρκέ.
Θετικός ήταν και ο Σαμοντούροφ στα 8 λεπτά που αγωνίστηκε με 2 πόντους, 2 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, 1 μπλοκ, 1 ασίστ και κυρίως χωρίς να μοιάζει «ψαρωμένος», όπως και ο Μωραΐτης, που μπορεί να ήταν άστοχος, αλλά είχε 3 ασίστ για 1 λάθος και +20 για την ομάδα του όσο ήταν στο παρκέ.
Θα μου πείτε, ο Παναθηναϊκός θέλει τους πρωταγωνιστές του σε ετοιμότητα για να πρωταγωνιστήσει. Συμφωνώ και πιστεύω ότι αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει. Αλλά για να κατακτήσεις τίτλους θα χρειαστείς και αυτούς τους παράγοντες Χ σε κάποια παιχνίδια. Ειδικά στην κανονική περίοδο που κάθε νίκη ή ήττα θα μετράει στη μάχη για το πλεονέκτημα έδρας.
Για να κλείσω από τον αγώνα της Πόλης, πολύ θετικό ότι ο Τσεντί Οσμάν επιβεβαιώνει πως αυτό που του λείπει είναι αγώνες και θα είναι όλο και καλύτερος. Από την πλευρά του ο Ομέρ Γιουρτσεβέν ισορρόπησε τον αρχικό ενθουσιασμό. Είναι καλός παίκτης, αλλά πρέπει να είναι συγκεντρωμένος κάθε στιγμή. Στο πρώτο μέρος ήταν κακός, αλλά στο δεύτερο κυρίαρχος. Θα πρέπει να μειώσει αυτές τις μεγάλες αυξομειώσεις στην απόδοσή του για να έχει περισσότερο χρόνο στο παρκέ όταν θα είναι καλά ο Λεσόρ.
ΥΓ. Δυστυχώς, ένα διήμερο που η Ελλάδα και το μπάσκετ μας διαφημίστηκαν όσο ποτέ τόσο εκτεταμμένα και καθολικά στο παγκόσμιο στερέωμα -πέρα από της εθνικές επιτυχίες του παρελθόντος- χάρη στη μεγαλειώδη εκδήλωση του Παναθηναϊκού για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Παύλο Γιαννακόπουλο, η τοξικότητα βρήκε πάλι… τρόπο να χτυπήσει. Και μάλιστα να ξεπεράσει κάθε ηθικό όριο, πετώντας στα σκουπίδια μια μεγάλη ευκαιρία για περισσότερη ηρεμία και συνεννόηση μέσα στη σεζόν.
sportal.gr
