Yπέρ της εκχώρησης μεγαλύτερης αυτονομίας τάχθηκε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που συμμετείχαν στο, συμβουλευτικού χαρακτήρα, δημοψήφισμα που διεξήχθη χθες στις δύο πλούσιες ιταλικές περιφέρειες του Βένετο και της Λομβαρδίας.
Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, στη Λομβαρδία οι ψηφοφόροι τάχθηκαν κατά 95% υπέρ του «ναι», ενώ στο Βένετο το ποσοστό του «ναι» άγγιξε το 98%. Η συμμετοχή εκτιμάται ότι ανήλθε στο 40% και στο 57% αντίστοιχα.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δίνει στους περιφερειάρχες των δύο περιοχών δικαίωμα να διαπραγματευθούν από θέση ισχύος με τη Ρώμη.
Ο περιφερειάρχης του Βένετο, Λούκα Τζάια είδε στο αποτέλεσμα ένα θεσμικό «big bang», σημειώνοντας ότι την αυτονομία επιθυμεί «όλος ο πληθυσμός» κι όχι μόνο οι υποστηρικτές ενός κόμματος.
Σύμφωνα με όσα μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι ψηφοφόροι εξέφρασαν την επιθυμία τους η περιφέρεια να αποκτήσει «επιπρόσθετες μορφές και ιδιαίτερους όρους αυτονομίας», βάσει μιας διατύπωσης που είναι εγγεγραμμένη στο ιταλικό Σύνταγμα. Η φύση και το εύρος αυτής της αυτονομίας θα αποτελέσει πλέον αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τη Ρώμη: εφόσον υπάρξει συμφωνία, θα πρέπει να επικυρωθεί από το ιταλικό κοινοβούλιο.
Η Λομβαρδία (10 εκατ. κάτοικοι) και το Βένετο (5 εκατ.) είναι ανάμεσα στις πλουσιότερες περιφέρειες της Ιταλίας και συνεισφέρουν πάνω από το 30% του ΑΕΠ της χώρας. Συγκαταλέγονται επίσης στις πιο «ενάρετες» σε ό,τι αφορά το χρέος, τις κατά κεφαλή δημόσιες δαπάνες, τη λειτουργία του συστήματος υγείας. Πάνω απ’ όλα, συνεισφέρουν στα κρατικά ταμεία περίπου 70 δισ. ευρώ τον χρόνο σε φόρους. Από αυτό το τεράστιο ποσό, οι Μαρόνι και Τζάια σκοπεύουν να απαιτήσουν το μισό από τη Ρώμη, για την αύξηση των δημοσίων δαπανών στις περιφέρειές τους για τις υποδομές, την υγεία και την παιδεία. Καταγγέλλουν κακοδιαχείριση από το κεντρικό κράτος και θέλουν αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των δημοσίων πόρων μέσω της σύναψης πολύ διαφορετικών σχέσεων και συνεργειών ανάμεσα σε περιφέρειες κι ανάμεσα στις περιφέρειες και την κεντρική κυβέρνηση.
Αξιώνουν επίσης μεγαλύτερες εξουσίες σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και τη μετανάστευση, κάτι που θα προϋπέθετε αναθεώρηση του Συντάγματος.
