Σαν σήμερα, 19 Ιουλίου 2010 έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης, έξω από το σπίτι του στην Ηλιούπολη, στις 5:25 το πρωί, ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας. Ο Γκιόλιας πυροβολήθηκε 16 φορές από μικρή απόσταση.
Την ευθύνη ανέλαβε η τρομοκρατική οργάνωση Σέχτα Επαναστατών, ενώ, ως σήμερα, οι δράστες της επίθεσης παραμένουν ασύλληπτοι.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι δράστες χτύπησαν το κουδούνικαι με κάποια πρόφαση του ζήτησαν να κατέβει στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου και τον περίμεναν για να τον πυροβολήσουν.
Από την έρευνα της αστυνομίας προέκυψε ότι τα δύο όπλα των δραστών χρησιμοποιήθηκαν σε προηγούμενες επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης Σέχτα Επαναστατών η οποία και ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία του δημοσιογράφου με προκήρυξή της στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 27 Ιουλίου.
Ο Γκιόλιας γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1973 στη Γερμανία. Από ηλικίας 19 ετών άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, στον τηλεοπτικό σταθμό New Channel. Συνεργάστηκαν έως και τον Οκτώβριο του 2008. Είχε εργαστεί σε αθλητικές εφημερίδες. Το διάστημα πριν από τη δολοφονία του εργαζόταν ως συντάκτης στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα και ήταν διευθυντής στον ραδιοφωνικό σταθμό Θέμα 9,89.
Το όνομα του Γκιόλια είχε συνδεθεί με το ειδησεογραφικό ιστολόγιο troktiko. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει έναν γιό το 2008.
Ένα κείμενο αφιερωμένο στον Σωκράτη δημοσιεύει ο pitsirikos.net
Ο Σωκράτης Γκιόλιας δολοφονήθηκε από τη Σέχτα Επαναστατών, η οποία είναι μια τρομοκρατική οργάνωση. Κι εγώ είμαι η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Είμαι ακόμα στη ζωή και θα σας πω ένα παραμύθι.
Ακούστε τώρα την ιστορία του Σωκράτη,
ενός νεαρού Έλληνα δημοσιογράφου,
συνεργάτη του Μάκη του Ζούγκλα,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του.
Αλλά πικρές οι βουλές του Θεού
και σκοτεινές οι ψυχές των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας νεαρός δημοσιογράφος που τον έλεγαν Σωκράτη και εργαζόταν για έναν μεγαλοδημοσιογράφο που τον έλεγαν Μάκη.
Ο Σωκράτης ήταν πολύ εργατικός και, όταν έμαθε όλα τα κόλπα, θέλησε να ανοίξει τα φτερά του, να φύγει μακριά από το αφεντικό του και να στήσει τη δική του δουλειά.
Βέβαια, πάνω στον ενθουσιασμό του, ξέχασε πως δεν είναι εύκολο να φύγεις από μια συμμορία, γιατί είσαι επικίνδυνος για τους άλλους συμμορίτες, αφού αφενός ξέρεις όλα τα μυστικά της συμμορίας και αφετέρου θα τους φας τις δουλειές.
Ο Σωκράτης τα κατάφερε πολύ καλά και δημιούργησε ένα μπλογκ –το troktiko- που έγινε μεγάλο και τρανό. Τα μέλη της πρώην συμμορίας –αλλά και των άλλων συμμοριών- κατηγορούσαν το μπλογκ του Σωκράτη αλλά το διάβαζαν πρωί, μεσημέρι και βράδυ, για να μη χάσουν ούτε λέξη.
Η κυριότερη κατηγορία για το μπλογκ του Σωκράτη ήταν πως ήταν «κίτρινο», ενώ οι εφημερίδες τους, τα περιοδικά τους, τα κανάλια τους και τα ραδιόφωνά τους δεν είναι κίτρινα – είναι όλα από BBC και πάνω.
Κίτρινο-ξεκίτρινο, το μπλογκ του Σωκράτη έγινε το πρώτο ΜΜΕ της χώρας και είχε εκατομμύρια επισκέπτες, ενώ οι δικές τους εφημερίδες πήγαιναν καρφί για λουκέτο. Από την άλλη, μια χρεοκοπημένη χώρα με αμόρφωτους και αποβλακωμένους κατοίκους κίτρινα θα διαβάζει. Τι θέλετε να διαβάζει; Την Κική Δημουλά;
Οι δουλειές του Σωκράτη πήγαιναν πολύ καλά. Έγινε διευθυντής στον ραδιοφωνικό σταθμό Ρέμα και ήταν σύμβουλος του μεγαλοεπιχειρηματία Δημήτρη Μακρυμηνά, ο οποίος είχε κάτι προβληματάκια με τη Δικαιοσύνη, γιατί μάλλον δεν είχε λαδώσει τους σωστούς ανθρώπους όπως κάνουν οι υπόλοιποι.
Ο Σωκράτης αισθανόταν πια πολύ δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του. Αισθανόταν τόσο δυνατός, που αποφάσισε να εκδώσει και εφημερίδα. Τι την ήθελες την εφημερίδα Σωκράτη μου;
Οι άλλες συμμορίες εξοργίστηκαν, όταν έμαθαν πως ο Σωκράτης ετοιμαζόταν να εκδώσει εφημερίδα. Όχι, βέβαια, για τον Σωκράτη, αλλά για τον μεγαλοεπιχειρηματία που κρυβόταν πίσω από τον Σωκράτη. Έπρεπε να του στείλουν αμέσως ένα ξεκάθαρο μήνυμα…
Το τέλος του παραμυθιού δεν το γράφω. Το αφήνω στη φαντασία σας.
(Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε άλλα μπλογκ. Για την ακρίβεια, το κάνω μόνο όταν έχω να γράψω κάτι θετικό – κριτές των μπλογκ είναι οι αναγνώστες τους, όχι οι άλλοι μπλόγκερ. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο troktiko και σίγουρα είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στον Σωκράτη Γκιόλια. Μακάρι να ήταν στη ζωή και να μην υπήρχε λόγος να γραφτεί αυτό το κείμενο. Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί.)
