Εταιρία ερευνών προειδοποιεί ότι η αυξανόμενη ζήτηση και η μειωμένη παραγωγή δεν καλύπτουν τις απαιτήσεις
Αντιμέτωπη με τον «εφιάλτη» της έλλειψης σοκολάτας κινδυνεύει να βρεθεί η ανθρωπότητα.
Η ζήτηση για κακάο αναμένεται σύντομα να φτάσει σε ιστορικό υψηλό, καθώς οι καταναλωτές στον αναπτυσσόμενο κόσμο απαιτούν ολοένα και περισσότερη σοκολάτα. Δυστυχώς όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο σε ό,τι αφορά την παραγωγή κακάο, καθώς η προσφορά μειώνεται δραματικά, οπότε σύντομα δεν θα φτάνει να καλύψει τις απαιτήσεις. Αιτία γι’ αυτό, όπως λένε οι ειδικοί, είναι οι απαρχαιωμένες μέθοδοι καλλιέργειας, που έχουν ως αποτέλεσμα τη μειωμένη απόδοση των κακαόδεντρων.
Σε έκθεση με τίτλο «Destruction by Chocolate» αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ο τυπικός δυτικός καταναλωτής τρώει 286 μπάρες σοκολάτας τον χρόνο, ενώ, αν πρόκειται για καταναλωτή βελγικής σοκολάτας, αυτός ο μέσος όρος αυξάνεται. Για την παραγωγή 286 πλακών σοκολάτας χρειάζεται η φύτευση 10 κακαόδεντρων, ώστε να παραχθούν το κακάο και το βούτυρο κακάο που απαιτείται.
Σημείο καμπής για την αύξηση της ζήτησης σοκολάτας είναι η δεκαετία του ’90, οπότε μπήκαν στην κούρσα ζήτησης περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, από Κίνα, Ινδονησία, Ινδία, Βραζιλία και πρώην Σοβιετική Ενωση. Την αυξημένη ζήτηση ακολούθησε ανάλογη αύξηση της παραγωγής, οπότε τα αποθέματα κακάο μειώνονται δραματικά έκτοτε, λέει ο Νταγκ Χόκινς, της εταιρίας ερευνών Hardman Agribusiness. Κι αυτό επειδή οι μέθοδοι παραγωγής είναι απαρχαιωμένες, οπότε δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση του προσφερόμενου προϊόντος.
Νέες μέθοδοι
«Σε αντίθεση με άλλα είδη δέντρων και φυτών, για τα οποία ήταν επωφελείς οι νέες μέθοδοι καλλιέργειας, στα κακαόδεντρα οι παραγωγοί δεν ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Αποτέλεσμα είναι το 90% της παγκόσμιας παραγωγής να γίνεται με μεθόδους άλλων εποχών» σημειώνει ο ερευνητής. Είναι δε ακόμα χειρότερο το γεγονός ότι στη χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, στην Ακτή του Ελεφαντοστού, γίνεται παράνομη καλλιέργεια σε δασικές περιοχές και αυτό θα οδηγήσει στην «καταστροφή της σοκολάτας», όπως λέει ο Χόκινς. Μοναδική ελπίδα είναι ο εκσυγχρονισμός στην καλλιέργεια, αυτό όμως το κάνουν μόνο λίγοι από τους παραγωγούς στη Νότιο Αμερική. «Αυτοί δεν αρκούν» καταλήγει.
