Οι στιγματικοί είναι άνθρωποι που εμφανίζουν ξαφνικά αιμορραγούσες πληγές, υποτίθεται στα σημεία στα οποία είχαν τραυματίσει τον Ιησού κατά την Σταύρωσή Του. Πολλές από τις αναφερόμενες περιπτώσεις δεν εξηγήθηκαν ποτέ, ενώ κάποιες άλλες χαρακτηρίστηκαν απάτη.
Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είναι η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση στιγματικού στη χριστιανική Ιστορία. Ηταν ένας πλούσιος και γεμάτος όρεξη για ζωή νεαρός άνδρας, που δεν ήταν κατ’ ανάγκην ευσεβής.
Ο Φραγκίσκος, ωστόσο, αφιέρωσε τη ζωή του στον Θεό ύστερα από μερικές «επαφές» με τον θάνατο. Το 1224 πήγε σε ένα ορεινό καταφύγιο για να γιορτάσει την Κοίμηση της Θεοτόκου και έμεινε μόνος για 40 ημέρες. Εκεί είχε το πρώτο όραμά του. Λίγο μετά εμφανίστηκαν τα πρώτα στίγματα.
Ο ιερέας Zlatco Sudac
Τα στίγματά του αρχικά εμφανίστηκαν όταν ήταν μαζί με έναν Κροάτη φίλο του. Ο ιερέας Zlatco Sudac ανέφερε στο Βατικανό την οδυνηρή περίπτωσή του. Η πρώτη πληγή, μια εσοχή μήκους μερικών χιλιοστών, εμφανίστηκε στο μέτωπό του το 1999.
Εναν χρόνο αργότερα τα σημάδια εμφανίστηκαν επίσης στα χέρια, στα πόδια και τα πλευρά του. Ο Sudac λέει ότι οι πληγές του δεν του προκαλούν πόνο, εκτός από τις στιγμές που προσεύχεται, οπότε νιώθει να πάλλεται.
Στο μέτωπο
Το 1996 ο Εμιλιάνο Αντεν έβγαλε στίγματα σε ηλικία 19 ετών, ενώ πήγαινε με τα πόδια στο σπίτι. Ενιωθε πως το μέτωπό του ήταν σαν τρυπημένο, αλλά δεν υπήρχε τίποτα ορατό ακόμα εκεί. Υστερα από νοσηλεία στη ΜΕΘ του νοσοκομείου ο Αντεν, αν και ανέφερε ότι είχε έντονη ημικρανία, πήρε εξιτήριο. Στο σπίτι, άρχισε η αιμορραγία από το μέτωπό του και κατέρρευσε. Ολες οι προσπάθειες να σταματήσει η αιμορραγία απέτυχαν.
Παρά το γεγονός ότι τα τραύματα του Αντεν δεν αναγνωρίστηκαν από την Εκκλησία ως «θεϊκής προέλευσης», ο ίδιος είναι πεπεισμένος για το αντίθετο. Ο Αντεν συνεχίζει να αιμορραγεί τακτικά από τους καρπούς του και από το μέτωπο, ενώ μια βαθιά πληγή στα πλευρά του αιμορραγεί, νιώθοντας και τον πόνο όταν προσεύχεται και βρίσκεται σε έκσταση.
Η παράλυτη
Οι αυτόπτες μάρτυρες στο Cheshire της Αγγλίας επιβεβαίωσαν ότι είχαν δει φρέσκο αίμα στα χέρια της Ethel Chapman τη Μεγάλη Παρασκευή και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν σε θέση να δημιουργήσει μόνη της πληγές στον εαυτό της. Αλλωστε είχε προσβληθεί από σκλήρυνση κατά πλάκας, ήταν παράλυτη από τη μέση και κάτω και δεν ήταν σε θέση να κρατήσει πράγματα στα χέρια της.
Η ίδια εξήγησε σε κάποιους τα οράματά της και έδωσε μια συνέντευξη στο BBC το 1973. «Θυμάμαι», είχε πει, «ξεκάθαρα τον Θεό να μου δείχνει με κάποιον τρόπο πως είναι εκεί.
Ενιωσα τον εαυτό μου όπως Εκείνος κατά το στάδιο της διαδικασίας της Σταύρωσης. Ενιωσα τον πόνο των νυχιών μέσα από τα χέρια μου και μέσα από τα πόδια μου… Εγώ η ίδια αισθάνθηκα όλη την αγωνία και όλο τον πόνο που πέρασε ο ίδιος ο Κύριος».
Η αναλφάβητη
Η Natuzza Evolo ποτέ δεν έμαθε να διαβάζει ή να γράφει. Αντ’ αυτού, αφέθηκε να νοιάζεται για τα μικρότερα αδέλφια της, αφού ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογένεια. Είναι περίεργο στη συνέχεια ότι τα στίγματα που παρουσιάστηκαν στη Natuzza έλαβαν τη μορφή αιμογραφημάτων, μια διαδικασία κατά την οποία το αίμα από τα στίγματα διαμορφωνόταν σε χριστιανική γραφή, εικόνες ή σύμβολα, που αποτυπώνονταν ακόμα και πάνω σε επιδέσμους ή άλλα υφάσματα που ακουμπούσαν στα στίγματα, ενώ πολλές από τις λέξεις ήταν γραμμένες στα εβραϊκά ή στα αραμαϊκά.
Χωρίς τροφή και νερό
Η Τερέζα Νιούμαν έμεινε εν μέρει παράλυτη στην αριστερή πλευρά ύστερα από μια πτώση από σκάλα. Από τότε ήταν ελάχιστα λειτουργική και από το 1919 ήταν πλέον όχι μόνο κλινήρης αλλά και εντελώς τυφλή.
Επειδή δεν ήταν δυνατόν να κυκλοφορεί και να κινεί το κορμί της, ήταν η στιγμή που στράφηκε στον Θεό. Κατά την ημέρα εορτασμού των Καρμελιτών μοναχών προς τιμήν της αγίας Τερέζας του Λιζιέ διαπίστωσε ότι η όρασή της είχε αποκατασταθεί πλήρως. Δύο χρόνια αργότερα την επισκέφθηκε σε όραμα η αγία Τερέζα του Λιζιέ και της είπε ότι θα περπατήσει ξανά.
Το 1926 εμφάνισε πρώτη φορά τα στίγματα, αλλά φοβήθηκε να το πει σε κάποιον. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών οι πληγές επιδεινώθηκαν, όπως αυξήθηκαν και τα συνοδευτικά οράματα του Χριστού, που την άφηναν σε κατάσταση «θείας έκστασης», όντας η ίδια στο κατώφλι του θανάτου.
Ομως ως εκ θαύματος επέστρεψε στη φυσιολογική της κατάσταση και από τότε τα στίγματα εμφανίζονταν στην Τερέζα κάθε εβδομάδα για δύο ημέρες. Της ζητήθηκε σε ένα όραμα να απέχει από τροφές και νερό, οπότε από το 1926 έως τον θάνατό της, το 1962, η Τερέζα… δεν έλαβε τροφή, με εξαίρεση τη Θεία Ευχαριστία! Η διαδικασία για την αγιοποίησή της άρχισε επίσημα το 2005.
Ο πατέρας Πίος
Ισως ο πιο γνωστός από τους στιγματικούς είναι ο πατέρας Πίος, ο οποίος είχε οράματα από τα πέντε και από μικρή ηλικία είχε αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό. Εγινε Φραγκισκανός μοναχός το 1903 και λίγα χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας.
Το 1918 είχε ένα όραμα, στο οποίο ο ίδιος είδε τρυπημένα τα χέρια του με ένα δόρυ. Ενα μήνα αργότερα άρχισε η αιμορραγία από τις παλάμες των χεριών και των ποδιών του.
Ο ιερέας ήταν στιγματικός για περίπου 50 χρόνια. Εχανε σε ποσότητα περίπου ένα φλιτζάνι αίμα καθημερινά και οι πληγές του ανέδιδαν πάντα μια γλυκιά μυρωδιά. Η Καθολική Εκκλησία άρχισε τη διαδικασία αγιοποίησής του και το 2002 ανακηρύχθηκε άγιος από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’.
