Η συγκλονιστική ιστορία αγάπης τους αποκαλύφθηκε μετά τον θάνατο της Nancy Worrall. Όταν ο γιος της Simon Worrall βρήκε φωτογραφίες και γράμματά τους και συνέδεσε τα κομμάτια του παζλ της συγκινητικής ιστορίας αγάπης.
Μέχρι και το τέλος της ζωής της, η Nancy Worrall κρατούσε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Martin Preston στο κομοδίνο της. Ένας προπτυχιακός φοιτητής που ερωτεύτηκε πίσω το 1938. Ο αρραβωνιαστικός που πίστευε ότι θα περάσει μαζί του το υπόλοιπο της ζωής της. Μέχρι που η έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τους χώρισε για πάντα.
Όταν τον κάλεσαν και τον έστειλαν να πολεμήσει στη Γαλλία τους Γερμανούς, ο Martin έγραψε στη Nancy Worrall μια σειρά από όμορφα γράμματα και ποιήματα. Μέχρι που μια μέρα σταμάτησαν να φτάνουν νέα του στο σπίτι της στο Buckinghamshire.
Όπως χιλιάδες γυναίκες που χωρίστηκαν από τους συντρόφους τους λόγω του πολέμου στην Ευρώπη, η Nancy έθαψε τη θλίψη της και συνέχισε τη ζωή της. Παντρεύτηκε τον Philip Worrall και απέκτησε τρία παιδιά. Οι φωτογραφίες όλων τους βρίσκονταν στο ίδιο σημείο. Ήταν μια υπενθύμιση της οικογένειας που δεν θα υπήρχε αν είχε επιστρέψει η μεγάλη της αγάπη από τον πόλεμο.
«Ο Martin ήταν μια αινιγματική φιγούρα σε όλη μας την παιδική ηλικία. Πάντα ήξερα για την ύπαρξή του. Κοίταζα τη φωτογραφία και αναρωτιόμουν πώς θα ήταν η ζωή μου αν ο Martin ήταν πατέρας μου. Αλλά δεν καταλάβαινα ποιος ήταν και πόσο σημαντικός ήταν για τη μητέρα μου. Μόνο αργότερα ανακάλυψα πόσο ξεχωριστή ήταν η αγάπη τους» σημειώνει ο νεότερος γιος της Nancy και συγγραφέας Simon Worrall.
Ήταν το 2005 με τον θάνατο της Nancy που ο γιος της άρχισε να συνδέει τα κομμάτια του παζλ της άγνωστης ιστορίας τους. Δεν μίλησε ποτέ με τον πατέρα του για τον Martin. Έβαλε τα στοιχεία που άφησαν οι νέοι εραστές για να ξαναχτίσει την αληθινή ιστορία τους. Εκτός από την ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία του Martin, υπήρχαν δεκάδες ερωτικές επιστολές που η Nancy είχε κρατήσει σε ένα παλιό κουτί.
Υπήρχαν ποιήματα που είχε γράψει η Nancy για να εκφράσει τη θλίψη της. Αν και τα γράμματά της στον Martin χάθηκαν, ο Simon βρήκε τα αναπάντητα γράμματα που του έγραφε αφότου σταμάτησαν να φτάνουν σπίτι της επιστολές του. Της επιστρέφονταν σπίτι.
Αυτά είναι και τα στοιχεία που συνθέτουν το σύντομο μυθιστόρημα του Simon «The Very White of Love». Ουσιαστικά μια φανταστική αναπαράσταση του ειδυλλίου τους. Συνδυάζει τις επιστολές της Nancy και του Martin με σχολαστική ιστορική έρευνα και φαντασία. Περιγράφει το πώς εξελίχθηκε η σχέση τους όταν άρχισαν να ξεδιπλώνονται τα σύννεφα του πολέμου.
«Ήθελα να σώσω την ιστορία αγάπης τους από τη λήθη. Και να δικαιώσω την ελπίδα που εξέφραζε ο Martin σε ένα από τα ερωτικά γράμματά του. Ότι τέτοια αγάπη δεν μπορεί να είναι για το τίποτα».
Όταν γνωρίστηκαν τον Σεπτέμβριο του 1938 με τη Nancy, ο Martin, ανιψιός του ποιητή και συγγραφέα Robert Graves, ήταν 19 ετών. Θα ξεκινούσε τον δεύτερο χρόνο σπουδών του στο τμήμα Law and Modern Languages στο St Edmund Hall, στην Οξφόρδη. Η 22χρονη τότε Nancy εργαζόταν ως γραμματέας σε μια ασφαλιστική εταιρεία στο Λονδίνο.
Λίγο καιρό αργότερα ο Martin έγραψε στη θεία του που γνώριζε τη μητέρα της Nancy από την εκκλησία. «Ερωτεύτηκα τρελά τη Nancy Claire Whelan. Έχεις κάθε δικαίωμα να γελάσεις όταν το διαβάσεις, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος που βρήκα κάποιον τόσο ξεχωριστό για εμένα. Έναν άνθρωπο που αφήνει όλους όσους γνώρισα στην άκρη».
Τις πρώτες μέρες της σχέσης τους έκαναν ποδήλατο, έπαιζαν τένις, διάβαζαν ποιήματα ο ένας στον άλλο και έκαναν βόλτες. Έβρισκαν χρόνο να περνάνε μαζί τα Σαββατοκύριακα είτε στην Οξφόρδη, στο Buckinghamshire ή στο Λονδίνο. Όσο περνούσε ο χρόνος, η αλληλογραφία τους γινόταν όλο και πιο έντονη.
«Δεν ξέρω πώς να αισθάνομαι όταν είμαι γύρω σου. Με κάνεις να νιώθω όπως κανείς άλλος. Είσαι ασύγκριτη. Μου κόβεις την ανάσα. Η αγάπη σου είναι σαν στέμμα. Αν μπορούσα να είμαι μαζί σου τώρα, θα σε τρόμαζα με το πάθος μου. Δεν μπορώ να πω περισσότερα. Πρέπει να το ζήσεις» της έγραφε ο Martin. H Nancy του απάντησε με ποίημα.
Η εξέλιξη της σχέσης τους συνέπεσε με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Συναντήθηκαν τον μήνα που ο Βρετανός πρωθυπουργός Neville Chamberlain εξέφρασε την υπόσχεσή του για ειρήνη στην εποχή τους μετά την προσάρτηση τμήματος της Τσεχοσλοβακίας από τα στρατεύματα του Χίτλερ.
Ο Martin επηρεάστηκε βαθιά από τα απομνημονεύματα του διάσημου θείου του για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο «Goodbye To All That». Είχε παγιδευτεί από την αβεβαιότητα των καιρών. Σε άλλο του γράμμα στη Nancy, τον Απρίλιο του 1939, της έλεγε για ένα debate στο Oxford Union από το οποίο είχε επιστρέψει και αφορούσε το ενδεχόμενο στρατολόγησης. Το έβρισκε δύσκολο να συγκεντρωθεί στις σπουδές του.
«Ποτέ δεν με ενόχλησε να μιλάς για αρραβώνες ή γάμους και νομίζω ότι αισθάνεσαι το ίδιο. Αλλά είμαι λίγο φοβισμένος για αυτό και είναι φυσικό να θέλω να κρατάω το χέρι σου πιο σφιχτά, σωστά; Είμαι απελπιστικά ερωτευμένος μαζί σου και θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί σου».
Το τελευταίο γράμμα πριν τον θάνατο
Όταν η Βρετανία κήρυξε πόλεμο στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 1939, ο Martin στρατολογήθηκε ως υπολοχαγός. Πριν από την πρώτη του εκπαίδευση στο Sussex έγραψε στη Nancy. «Ξέρω ακλόνητα κάτι που δεν ήξερα τόσο καλά σε όλη μου τη ζωή. Ότι είμαι αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί σου. Σταμάτησα να προσπαθώ να εξηγήσω στον εαυτό μου γιατί με επηρεάζεις τόσο δυνατά και γιατί σε λαχταρώ συνέχεια. Είπα στον εαυτό μου: Είσαι ερωτευμένος. Δε χρειάζεται να ανησυχείς. Βρήκες κάποιον που θα σε στοιχειώνει για πάντα αν δεν είναι δίπλα σου. Αυτό είναι αγάπη».
Τον καιρό που ο Martin έφευγε στη βόρεια Γαλλία τον Ιανουάριο του 1940, είχαν αρραβωνιαστεί με τη Nancy. Οι επιστολές του περιέχουν συναρπαστικές αποδείξεις της καθημερινής στρατιωτικής ζωής και έντονες αναμνήσεις της ζωής που πέρασε με τη Nancy στην Αγγλία. Ήταν το 1940 που η Nancy έλαβε την τελευταία αποστολή του. Οι δυνάμεις του Χίτλερ είχαν προχωρήσει προς τη Γαλλία. Γνωρίζοντας τι έρχεται, της έγραψε ένα ακόμα γράμμα. «Θα μπορούσα να σου γράψω μια μεγάλη δραματική επιστολή αλλά δεν θα το κάνω. Θα σου πω απλά ότι αυτή η Άνοιξη μετατρέπεται σε καλοκαίρι. Ο ουρανός είναι υπέροχα γαλανός. Μην ανησυχείς ποτέ για μένα. Η αγάπη μας δεν θα με οδηγούσε στον κίνδυνο…».
Αυτό ήταν και το τελευταίο γράμμα του. Δολοφονήθηκε στο Hazebrouck, στη βόρεια Γαλλία, στις 27 Μαΐου 1940. Η Nancy το έμαθε τον Σεπτέμβριο του 1941 όταν της έστειλαν γράμμα από το War Office που επιβεβαίωναν τον θάνατό του. Συνέχισε όμως να του γράφει με τη μάταιη ελπίδα ότι ίσως είναι ζωντανός. «Αγάπη μου που είσαι τώρα; Τι βλέπουν τα μάτια σου; Ελπίζω ό,τι και αν είναι, να μην είναι τόσο τρομερό. Σε σκέφτομαι μέρα και νύχτα. Η αγάπη σου με φωτίζει. Είναι σαν ένα στέμμα που φοράω στην καρδιά μου» του έγραψε τον Νοέμβριο του 1940. Τα γράμματά της επιστρέφονταν με τις ενδείξεις «αγνοούμενος», «πιθανότατα νεκρός» ή «νεκρός».
Πηγή: Dailymail
