Οταν η Εθνική μας ομάδα καλλιτεχνικής κολύμβησης εξασφάλιζε -πέραν του ντουέτου και στο ομαδικό πρόγραμμα- την πρόκριση της μέσω του προ-Ολυμπιακού τουρνουά της Βαρκελώνης στην παγκόσμια γιορτή του αθλητισμού που διεξάγεται στο Τόκιο, η Βολιώτισσα πρωταθλήτρια του ΝΟΒΑ, Ελένη Φραγκάκη, ως μέλος της ομάδας που βρίσκεται ήδη στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, θα κατέγραφε ένα ιδιαίτερα σημαντικό στατιστικό: θα γινόταν αυτόματα η νεότερη Βολιώτισσα αθλήτρια που μετέχει σε Ολυμπιακούς αγώνες, σε ηλικία 17 ετών.
Συνέντευξη στη ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ
Η γεννημένη στις 14 Φεβρουαρίου του 2004 Ελένη Φραγκάκη μετρά ήδη σημαντικές εμπειρίες και διακρίσεις στο παλμαρέ της, συμμετέχοντας σε ηλικία 15 χρόνων στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Γκουνγκτζού της Κίνας, με πλασαρίσματα στην 6η θέση στο Κόμπο και την 8η στο ομαδικό, αλλά και κατακτώντας τη 2η θέση και το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βουδαπέστης τον περασμένο Μάιο.
Ενδιάμεσα, έχουν μεσολαβήσει σπουδαίες εμφανίσεις σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα στις μικρότερες Εθνικές για την αθλήτρια του ΝΟΒΑ, που όταν ξεκινούσε σε ηλικία 4 ετών στο Βολιώτικο σύλλογο την ενασχόλησή της με την καλλιτεχνική κολύμβηση, δε φανταζόταν πώς 13 χρόνια αργότερα θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα και τον Βόλο, σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Είναι όνειρο, ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω», τόνιζε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ λίγο πριν αναχωρήσει για το Τόκιο η 17χρονη Φραγκάκη, που από τα 12 της στελεχώνει τις Εθνικές ομάδες: «Ηταν απερίγραπτα τα συναισθήματα, όταν ήρθε η πρόκριση. Ξέραμε ποιους έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο προ-Ολυμπιακό, ξέραμε ότι η Αμερική και η Γαλλία θα έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό για να βρεθούν στη διοργάνωση και με το ομαδικό τους. Το ίδιο φυσικά θέλαμε και εμείς και είχαμε δουλέψει πολύ σκληρά, για να έρθει η 3η θέση, η βαθμολογία που πήραμε και η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ότι προσπεράσαμε και τις δύο χώρες, δείχνει πόσο έχει ανέβει η καλλιτεχνική κολύμβηση στην Ελλάδα, το υψηλό επίπεδο και τη δουλειά που γίνεται, ήδη από τους συλλόγους, από τις μικρότερες Εθνικές, μέχρι και την κατηγορία των γυναικών».
Δάκρυα χαράς για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα συνόδευσαν την ανακοίνωση της πρόκρισης -για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας και δεύτερης συμμετοχής έπειτα από το 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ως διοργανώτρια- στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο: «Είναι η απόλυτη δικαίωση για τα χρόνια συνεχών, επίπονων προπονήσεων αλλά και απόλυτης προσήλωσης στο στόχο μας», σημειώνει η Φραγκάκη. «Είμαστε ένα σύνολο, πετύχαμε κάτι ομαδικό. Σίγουρα τόσο το προπονητικό επιτελείο, τα προγράμματά μας όπως δομήθηκαν, η εκτέλεσή τους, το δέσιμο που έχουμε ως ομάδα, όσο και οι εμπειρότερες αθλήτριες και κυρίως οι εκπληκτικές επιδόσεις της Ευαγγελίας (σ.σ. Πλατανιώτη) στις διοργανώσεις που προηγήθηκαν μας έδωσαν παραπάνω κίνητρο, δύναμη και πίστη στον εαυτό μας, για να πετύχουμε ότι πετύχαμε».
Τη σπουδαιότερη εμπειρία για την ίδια χαρακτηρίζει η Φραγκάκη – που ήταν… μηνών στην 1η και μοναδική έως τώρα παρουσία της Ελλάδας σε ΟΑ το 2004- τη συμμετοχή της στην κορυφαία όλων, διοργάνωση στο Τόκιο: «Οταν έβλεπα στην τηλεόραση αθλήτριες της καλλιτεχνικής πριν μερικά χρόνια να μετέχουν σε Ολ. Αγώνες, σίγουρα δε φανταζόμουν ότι θα είχα την ευκαιρία να βρεθώ και εγώ εκεί και να νιώσω όλα τα συναισθήματα συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ζω το απόλυτο όνειρο. Δε με τρομάζει το μέγεθος της διοργάνωσης, έχω στο μυαλό μου το αγωνιστικό κομμάτι, για το οποίο έχω, μαζί με τις συναθλήτριές μου, δουλέψει πολύ. Ξέρω ότι όπως σε κάθε διοργάνωση, θα μπούμε σκεπτόμενες το τεχνικό μέρος, συγκεντρωμένες, για να το ευχαριστηθούμε πρώτα απ’ όλα και να απολαύσουμε τη συμμετοχή στη διοργάνωση. Για μένα, είναι η σπουδαιότερη στιγμή που βιώνω και θα βιώσω στην αθλητική μου καριέρα και εύχομαι να ακολουθήσουν και επόμενες».
Η Φραγκάκη, σχολιάζοντας την περίεργη συγκυρία στην οποία διεξάγονται οι Αγώνες, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά και τις συνθήκες προετοιμασίας της ομάδας, σχολιάζει: «Σαφώς είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση, που μας επηρέασε σε όλο το φάσμα της προετοιμασίας μας. Το άθλημα μας, εξάλλου, δεν μπορεί να διεξαχθεί… έξω από το νερό, πέραν κάποιων ασκήσεων και της φυσικής κατάστασης, γι’ αυτό και όταν έκλεισαν οι πισίνες, βιώσαμε δύσκολες στιγμές. Μάθαμε όμως να προπονούμαστε και να δουλεύουμε σε αυτές τις συνθήκες, μη γνωρίζοντας πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ο αθλητισμός χτυπήθηκε και χτυπιέται από την πανδημία, μαζί με όλη τη ζωή όπως την ξέρουμε, ωστόσο βρήκαμε τρόπους να θέλουμε να διακριθούμε ακόμα περισσότερο σε αυτές τις συνθήκες. Σίγουρα οι προηγούμενες διοργανώσεις ήταν περίεργες και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, χωρίς κόσμο στις εξέδρες ακόμα πιο περίεργες. Ακόμα και έτσι έστω, θα μπούμε σα να είμαστε σ’ ένα γεμάτο κολυμβητήριο, να δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε και να παρουσιάσουμε όλα αυτά πάνω στα οποία δουλεύουμε επί χρόνια».
Οσο για το στόχο της ελληνικής ομάδας στη διοργάνωση σημειώνει: «Η όσο το δυνατόν υψηλότερη θέση στη διοργάνωση είναι ο στόχος μας και η καλύτερη δυνατή εκτέλεση του προγράμματός μας. Γενικά, σε τέτοιες διοργανώσεις, επειδή στην καλλιτεχνική υπάρχουν κάποιες πιο δυνατές ομάδες, στόχος είναι οι όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες, που θα αποκομίσουμε. Πλέον, δεν υπάρχει άγχος, το άγχος ήταν έως την πρόκριση που ήρθε και κλαίγαμε από τη χαρά μας. Τώρα, πάμε να δείξουμε τη δουλειά μας και το πόσο πολύ αγαπάμε αυτό που κάνουμε».
Η 17χρονη Φραγκάκη δεν παραλείπει να μιλήσει για το ΝΟΒΑ, το Βολιώτικο σωματείο, μέσα από το οποίο έφτασε στην υπέρτατη στιγμή, στη ζωή ενός αθλητή, όπως σημειώνει η ίδια, τη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες: «Στο ΝΟΒΑ, στους ανθρώπους του, στους προπονητές μου χρωστάω σε ένα πολύ μεγάλο μέρος την εξέλιξη που έχω ως αθλήτρια. Σίγουρα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχω καταφέρει σε αυτή την ηλικία, αλλά ξέρω ότι η αρχή για εμένα έγινε από την ομάδα μου, από τον ΝΟΒΑ, όπου μπήκαν οι πρώτες βάσεις για να φτάσω να ζήσω την εμπειρία μιας Ολυμπιάδας. Εχω πάντα την στήριξη του ΝΟΒΑ, πέραν φυσικά της οικογένειάς μου, η οποία, μαζί με το σύλλογό μου, τον οποίο και ευχαριστώ, γνωρίζει όλες τις δυσκολίες που έχω βιώσει, τις θυσίες που έχω κάνει και τη θέλησή μου για να φτάσω όσο το δυνατόν ψηλότερα στο άθλημα που αγαπώ».
taxydromos.gr
