Οι Machine Head είναι από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που όσο περνάνε τα χρόνια δεν βασίζονται απλά στις δόξες του παρελθόντος για να γυρίσουν τον κόσμο δίνοντας συναυλίες. Όχι. Οι Machine Head όσο περνάνε τα χρόνια γίνονται όλο και καλύτεροι. Και πάνω στη σκηνή και στο στούντιο.
Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν από το 2003 και μετά με την αναγέννηση που έφερε στον ήχο τους αλλά και στην ψυχολογία τους το Through the Ashes of Empires κυκλοφορούν μόνο δισκάρες.
Μην ξεχνάμε ότι στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας οι Macine Head ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Το Supercharger δεν είχε φέρει στη Roadrunner τα οικονομικά αποτελέσματα που περίμενε και έτσι τους ελευθέρωσε από το συμβόλαιο του.
Το τέλος τότε ήταν πολύ κοντά και όποιος έχει το DVD, Elegies που περιέχει εξομολογήσεις από εκείνη τη σκοτεινή για τη μπάντα περίοδο ξέρει ότι όλα αυτά δεν είναι θεωρίες. Ήταν πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα.
Τότε όμως και με την κυκλοφορία εκείνου του άλμπουμ όλα άλλαξαν. Η μπάντα που είχε φτάσει σε μεγάλες στιγμές δόξας με τα δύο πρώτα της άλμπουμ, έμπαινε ξανά στις ράγες της επιτυχία και της αναγνώρισης. Και μάλιστα κερδίζοντας και το πιο παραδοσιακό metal κοινό που τους είχε βάλει τη στάμπα του «Αυτό δεν είναι metal» τη δεκαετία του 90.
Το Blackening ου ακολούθησε έκλεισε όσα στόματα είχαν μείνει ακόμα να μουρμουρίζουν και όχι άδικα θεωρείται από τους καλύτερους και σημαντικότερους δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας.
Μπορεί τα δύο άλμπουμ που ακολούθησαν να μην έφτασαν στα ίδια επίπεδα αλλά διάολε, τα πλησίασαν αρκετά.
Και έτσι μια μπάντα που τα τρία από τα τέσσερα μέλη της είναι πλέον μία ανάσα από το να κλείσουν τα πενήντα τους χρόνια, οργώνει τον κόσμο και δίνει συναυλίες παίζοντας μουσική που νομίζεις ότι που προέρχεται από τριαντάρηδες.
Και είναι από τις σπάνιες φορές που θα έχουμε την τύχη να δούμε αυτό που βλέπουν και οι άλλοι στο εξωτερικό. Οι Machine Head επιστρέφουν στην Ελλάδα για δύο συναυλίες στις 25 και 26 Σεπτεμβρίου και αυτό που θα δούμε δεν είναι ένα απλό show.
Είναι το «An Evening With Machine Head» που κάνει βόλτες σε όλο τον κόσμο.
Τι σημαίνει όμως ένα Evening With Machine Head; Η μπάντα εμφανίζεται μόνη της, χωρίς support και παίζει για πάνω από δυόμιση ώρες. Ναι ναι, δυόμιση ώρες. Χρόνος ικανός για να πάμε στο διάολο όλοι μαζί και να γυρίσουμε αρκετές φορές.
Μια ματιά να ρίξει μόνο κανείς στα setlist από τις υπόλοιπες συναυλίες καταλαβαίνει ότι δεν μιλάμε για μια απλή υπόθεση.
Και όποιος πει έλα μωρέ σίγα, θα τους δω άλλη φορά, θα ξανάρθουνε, τότε την πάτησε.
Γιατί ΕΤΣΙ δεν θα τους ξαναδεί άλλη φορά. Μπορεί να τους σε φεστιβάλ να παίζουν κάτω από τον headliner, μπορεί να τους δει σε κλαμπ όταν θα έχουν περάσει αρκετά χρόνια, αλλά να παίζουν τραγούδια από ολόκληρη τη δισκογραφία για πάνω από δυόμιση ώρες σε κλειστό κλαμπ στην Ελλάδα, δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση.
Οπότε ο καθένας να κάνει τα κουμάντα του γιατί ο μοναδικός ήχος που θα ακούγεται στις 25 και 26 του μήνα πάνω από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα θα είναι: Machine Fuckin’ Head, Machine Fuckin’ Head.
