Το τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία δεν προλαβαίνει να πέφτει από τα σύννεφα. Το ένα σκάνδαλο διαδέχεται και βέβαια καλύπτει το προηγούμενο με κινηματογραφική ταχύτητα.
Το τελευταίο βέβαια, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, έκανε και συνεχίζει να κάνει διεθνή καριέρα. Και αναφέρομαι βέβαια στη σύλληψη και τελικά τη φυλάκιση της Εύας Καϊλη.
Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και νυν αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, συνελήφθη την Παρασκευή που μας πέρασε από τις βελγικές αρχές αφού σε έλεγχο πού έγινε στο σπίτι της στις Βρυξέλλες φέρεται να βρέθηκαν σακούλες με λεφτά.
Χρήματα που το ρεπορτάζ των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης λέει ότι προέρχονται από το Κατάρ με στόχο τον επηρεασμό των αποφάσεων της ευρωπαϊκής Ένωσης σε ότι έχει να κάνει με το Κατάρ.
Προφανώς σήμερα που μιλάμε δεν μπορούμε να ξέρουμε όλα τα πραγματικά περιστατικά αλλά και το βαθμό εμπλοκής του οποίου προσώπου. Αυτό θα το ξεκαθαρίσει η βελγική δικαιοσύνη και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα ίσως από ότι θα το ‘κανε η ελληνική. Μέχρι να ξανά πέσουμε από τα σύννεφα κάντε λίγο υπομονή.
Θέλω όμως να σταθώ σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι οι πολιτικές επιπτώσεις του φερόμενου σκανδάλου. Είναι σίγουρο ότι δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, αφού ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του εμπλέκεται για μία ακόμα φορά σε οικονομικό σκάνδαλο και μάλιστα λίγο καιρό πριν τις εθνικές εκλογές.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Ανδρουλάκης προσπάθησε να αποτινάξει από πάνω του την ευρωβουλευτή διαγράφοντας την από την πρώτη στιγμή. Παραβιάζοντας ίσως έτσι ακόμα και το όποιο τεκμήριο αθωότητας της. Αλλά τι να σου κάνει το άνθρωπος…
Το δεύτερο σημείο που θέλω να θίξω έχεις σχέση περισσότερο με την ανθρώπινη πλευρά της ιστορίας. Τι μπορεί να αναγκάζει μία νέα και επιτυχημένη γυναίκα η οποία δεν έχει και κανένα οικονομικό πρόβλημα να θέλει να κερδίσει λίγες τσάντες παραπάνω με λεφτά;; Είναι η απληστία είναι η λανθασμένη απόφαση της στιγμής ή στην περίπτωσή μας ακόμα και το ίδιο το όνομα;;
Αφού μην ξεχνάτε ότι αρκούσε η αμαρτία μιας Εύας για να χάσουν οι άνθρωποι τον παράδεισο.
Καλημέρα σας
