Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από το ανακοινωθέν της πρώτης καραντίνας λόγω covid και όσο και να μας λένε ότι πλησιάζουμε στο τέλος η αίσθηση είναι ότι μάλλον ούτε στο τέλος της αρχής δεν είμαστε.
Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια με την κυβέρνηση να προσπαθεί να διαχειριστεί πρωτόγνωρες καταστάσεις υγειονομικές αλλά και οικονομικές κι εμείς οι απλοί πολίτες να προσπαθούμε να διαχειριστούμε τους φόβους μας, τις ανασφάλειες μας, τις ίδιες μας τις ζωές που άλλαξαν από την μια στιγμή στην άλλη τόσο μα τόσο πολύ.
Πολιτικά, κυβερνητικά αν θέλετε, η διαχείριση της πανδημίας ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Με έναν καθηγητή πανεπιστημίου (Σωτήρης Τσιόδρας) να γίνεται ο εθνικός ήρωας, να γίνεται ο ηγέτης μιας χώρας η οποία καθηλώνεται μπροστά στις τηλεοράσεις κάθε απόγευμα στις 6 για να τον ακούσει. Να τον ακούσει και να τον ακολουθήσει σε αυτά που έλεγε. Όμως ο ιός ήταν καινούριος και ακόμα και οι καθηγητές πέφτουν σε ανακολουθίες. Έτσι έγινε και η πρώτη «στραβή» με το «δεν χρειάζεται μάσκα» και μετά από λίγο με το «υποχρεωτική η μάσκα». Άλλωστε ο ιός δεν υπήρχε μόνο στις επιφάνειες αλλά ήταν αναερόβιος. Επομένως το «μένουμε σπίτι και πλένουμε τα χέρια μας» που έλεγε ο Σπύρος Παπαδόπουλος στο σποτάκι μάλλον δεν είχε καμία αξία αφού ο ιός υπήρχε, κυκλοφορούσε στον αέρα και μόλυνε…
Η διαχείριση συνεχίστηκε με τα εμβόλια. Θεοποιήθηκαν και όλοι μας τα περιμέναμε ως το μάννα εξ ουρανού για να «πάρουμε πίσω τις ζωές μας». Και ήρθαν τα εμβόλια και τρέξαμε (στην πλειοψηφία) να τα κάνουμε. Και χαλαρώσαμε, νιώσαμε ασφαλείς, νιώσαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε και πάλι αυτά που κάναμε. Κι όμως τα εμβόλια δεν είναι το πολυαναμενόμενο μάννα εξ ουρανού! Δεν είναι αυτό για το οποίο μας είχαν προετοιμάσει. Από ανοσία προσέφεραν καλύτερη νόσηση, από το δεν κολλάς φτάσαμε στο και κολλάς και μεταδίδεις, φτάσαμε πάλι στην σκιά του φόβου.
Και εκεί που όλοι λέγαμε ας είναι κι έτσι, δεν πειράζει, αν κολλήσω τουλάχιστον δεν θα πεθάνω μόνος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, φτάσαμε στο μάλλον όλοι θα κολλήσουμε και ας ελπίσουμε ότι δεν θα πεθάνουμε. Γιατί πλέον ούτε κρεβάτι σε νοσοκομείο δεν υπάρχει.
Και όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι και κρεβάτια υπάρχουν και ότι όλα θα πάνε καλά αν εμβολιαστούμε. Τελικά μάλλον τα πράγματα δεν πάνε καλά, τα κρούσματα έχουν πάει σε δυσθεώρητα ύψη, οι διασωληνωμένοι το ίδιο και οι θάνατοι επίσης. Πλέον από το «ποιος κόλλησε κορονοϊό» που είχαμε την απορία τον πρώτο καιρό, έχουμε πάει στο «θα ζήσει;» και μας φαίνεται και φυσιολογικό!
Και όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι λεφτά υπάρχουν για την στήριξη της οικονομίας για όσο διαρκεί η υγειονομική κρίση, φτάσαμε στο να μην κλείνει καμία δραστηριότητα όσα κρούσματα και να ανακοινώνονται καθημερινά γιατί απλά λεφτά δεν υπάρχουν!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά θεοποιήσαν τους εμβολιασμένους, έστειλαν στο πυρ το εξώτερο τους ανεμβολίαστους και ας γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει κάνει τα εμβόλια, ας γνωρίζουν ότι (και) οι εμβολιασμένοι και μεταδίδουν και νοσούν!
Η μόνιμη πρόταση είναι το «εμβολιαστείτε», εσείς οι ανεμβολίαστοι με τις προβλεπόμενες δόσεις, εσείς οι εμβολιασμένοι με επιπλέον δόση που θα κάνετε όταν κλείσετε έξι μήνες από την δεύτερη. Οι έξι μήνες έγιναν τέσσερις με προοπτική τους τρεις και στο ενδιάμεσο θα εμβολιαστούν και τα παιδιά. Μα τα παιδιά μέχρι πρότινος το περνούσαν «σαν γρίπη» αλλά ξαφνικά άρχισαν να «φεύγουν» και παιδιά! Τα παιδιά μάλιστα ευθύνονται σε μεγάλο ποσοστό για την ενδοοικογενειακή διασπορά αλλά τα σχολεία δεν κλείνουν (μέχρι πότε;)!
Τελικά η λύση για όλη την κατάσταση είναι το «κάντε εμβόλια»! Κι εσείς που δεν θα κάνετε θα τιμωρηθείτε! Θα τιμωρηθείτε και οικονομικά και θα απαξιωθείτε και από την υπόλοιπη κοινωνία που υπακούει και εμβολιάζεται!
Δυστυχώς η λύση είναι η αλήθεια! Μια αλήθεια που ποτέ δεν ειπώθηκε από επίσημα χείλη:
Ποτέ δεν ειπώθηκε ότι ο ιός είναι καινούριος και δεν ξέρουμε πώς να τον αντιμετωπίσουμε. Ποτέ δεν ειπώθηκε ότι η Ευρώπη στις προηγούμενες καραντίνες άνοιξε τα χρηματοκιβώτια και μοίρασε ευρώ για να στηριχθεί το ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα. Ποτέ δεν ειπώθηκε ότι (μάλλον) θα αργήσουμε να πάρουμε πίσω τις ζωές μας γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζουμε πότε θα τελειώσει η πανδημία. Ποτέ δεν ειπώθηκε ότι «προτείνουμε» τον εμβολιασμό γιατί απλά ελπίζουμε σε πιο εύκολη νόσηση. Ποτέ δεν ειπώθηκε ότι τα νοσοκομεία έχουν «ταβάνι» εξυπηρέτησης ασθενών και όσες ΜΕΘ και αν φτιάξουμε ή μας δωρίσουν στο ενδιάμεσο δεν θα είναι ποτέ αρκετές αν δεν υπάρξει η ατομική ευθύνη. Αντ’ αυτών, όλες οι οικονομικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες άνοιξαν σα να μη συμβαίνει τίποτα, οι συναθροίσεις επανήλθαν, οι παρελάσεις έγιναν κανονικά, τα γήπεδα φιλοξενούν κάθε Σαββατοκύριακο χιλιάδες φιλάθλους και τώρα πάμε ολοταχώς για το άναμμα των δέντρων με τις ανάλογες συναυλίες και εορταστικές εκδηλώσεις (η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει ευθύνες;) αλλά για την έξαρση των κρουσμάτων φταίνε οι ανεμβολίαστοι και η εκκλησία με τους 50 παππούδες οι οποίοι (από φόβο οι περισσότεροι) τηρούν τα μέτρα και φορούν την μάσκα τους. Αδιέξοδο; Μάλλον! Μέχρι να έρθει η μετάλλαξη «Ο» που θα μας δώσει τις απαραίτητες δικαιολογίες για να εφαρμόσουμε τα μέτρα που έπρεπε να έχουμε εφαρμόσει από τον Οκτώβριο και ο Γκεμπελίστικος χειρισμός της κατάστασης δεν μας επέτρεψε. Και αν είμαστε και λίγο τυχεροί η Ευρώπη θα ανοίξει και πάλι τα σεντούκια και θα μας δώσει ξανά ευρώ για να στηρίξουμε την οικονομία μας αλλά εμείς θα λέμε ότι τα καταφέραμε μόνοι μας!
Οι ζωές μας όμως δεν μπορούν να παιχτούν και να θυσιαστούν στον βωμό καμίας κακής πολιτικής διαχείρισης. Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως η καθημερινότητά μας, αυτή που ξέραμε πριν τον covid, θα αργήσει να επανέλθει και το μόνο που έχουμε να κάνουμε μέχρι τότε είναι να προσέχουμε, να τηρούμε όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας και να εμβολιαστούμε. Να εμβολιαστούμε για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα ότι όταν νοσήσουμε δεν θα πεθάνουμε, να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα ότι τα παιδιά μας δεν θα μείνουν ξαφνικά ορφανά, ότι εμείς κάναμε ότι μας πρότειναν και έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας. Γιατί απλά πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα και όχι γιατί αυτή είναι υποχρεωτικά και η αλήθεια! Γιατί την αλήθεια τελικά κανείς δεν την ξέρει ή πολύ απλά κανείς δεν θέλει να μας την πει!
Καλά Χριστούγεννα με υγεία σε όλους!