Η Ισλανδία καταδίκασε 26 τραπεζίτες σε φυλάκιση για τον ρόλο τους στην οικονομική κατάρρευση του 2008, κίνηση που προκαλεί… τριγμούς σε πολλούς καπιταλιστές. Σε δύο ξεχωριστές δίκες, πέντε κορυφαίοι τραπεζίτες από τις Landsbankinn και Kaupping, τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, κρίθηκαν ένοχοι χειραγώγησης της αγοράς, υπεξαίρεσης και παραβίασης των υποχρεώσεων πίστης. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση δύο έως πέντε ετών.
Στην Ισλανδία η μέγιστη ποινή για οικονομικά εγκλήματα είναι έξι χρόνια, ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζει την πιθανότητα επέκτασης των ποινών. Μετά το κραχ του 2008, ενώ το Κογκρέσο έδινε στις αμερικανικές τράπεζες πακέτο διάσωσης 700 δις. δολαρίων σε βάρος των φορολογουμένων, η Ισλανδία αποφάσισε να πάρει διαφορετική κατεύθυνση και να επιτρέψει στην κυβέρνησή να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών για να ανασχέσει το χάος της κατάρρευσης.
Το 2001, η Ισλανδία απελευθέρωσε το χρηματοπιστωτικό τομέα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Μπιλ Κλίντον. Σε λιγότερο από μια δεκαετία, η χώρα είχε βυθιστεί σε τόσο μεγάλο εξωτερικό χρέος ώστε ήταν αδύνατο να προχωρήσει σε αναχρηματοδότηση. Η ισλανδική κυβέρνηση, σχεδόν οκτώ χρόνια αργότερα, συνεχίζει να διώκει και να στέλνει στη φυλακή τους υπευθύνους για τη χειραγώγηση της αγοράς που ζημίωσαν την οικονομία της χώρας. Ακόμα και τώρα, η Ισλανδία εξακολουθεί να αποπληρώνει τα δάνειά στο ΔΝΤ και σε άλλες χώρες μόνο για να κρατήσει τη χώρα όρθια. Ο πρόεδρος της Ισλανδίας, Ολάφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον είπε για το κατόρθωμά της ανάκαμψης από την παγκόσμια οικονομική κρίση:
«Είμαστε αρκετά σοφοί ώστε να μην ακολουθήσουμε τις παραδοσιακές επικρατούσες ‘ορθόδοξες’ οικονομικές απόψεις της Δύσης τα τελευταία 30 χρόνια. Κάναμε ελέγχους συναλλάγματος, αφήσαμε τις τράπεζες να αποτύχουν, στηρίξαμε τους φτωχούς και δεν υιοθετήσαμε πολιτικές λιτότητας, όπως κάνουν στην Ευρώπη». Στην Αμερική, κανένα στέλεχος τράπεζας δεν έχει χρεωθεί με κάποιο από τα εγκλήματα τα οποία σχετίζονται με το κραχ του 2008. Οι αμερικανικές τράπεζες έχουν κέρδη πάνω από 160 δις. δολάρια, ενώ οι κανονιστικές ρυθμίσεις προκειμένου να αποφευχθεί μια νέα οικονομική καταστροφή, είναι απειροελάχιστες.
Πηγή
