Ένας από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο ήταν μέχρι το 1971, όποτε και πέθανε, η Violet Jessop, καθώς κατάφερε να βγει ζωντανή μετά από 3 θαλάσσιες καταστροφές που βίωσε, ανάμεσά τους και το ναυάγιο του Τιτανικού.
Γεννημένη στην Αργεντινή το 1887 από Ιρλανδούς μετανάστες, από την αρχή της ζωής της φάνηκε ότι πρόκειται για μια γυναίκα μαχήτρια, καθώς από τα συνολικά εννέα παιδιά της οικογένειας επέζησαν μόνο τα έξι, με τη Violet να είναι το πρώτο από αυτά. Όταν ήταν παιδί, προσβλήθηκε από φυματίωση και παρόλο που οι γιατροί προέβλεπαν ότι η ασθένειά της θα ήταν θανατηφόρα, επέζησε.
Στα 16 της ο πατέρας της πέθανε και η οικογένεια μετακόμισε στη Μεγάλη Βρετανία. Ενώ η μητέρα της δούλευε, η Violet παρακολούθησε μαθήματα σε ένα μοναστήρι. Δυστυχώς, το 1908 η μητέρα της αρρώστησε και για να φροντίσει τα αδέλφια της, η Violet αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα της μητέρας της και να δουλέψει και η ίδια σε κρουαζιερόπλοιο.
Ήταν μόλις 21 ετών, ενώ οι περισσότερες συνάδελφοί της εκείνη την εποχή ήταν μεσήλικες. Για να φαίνεται μεγαλύτερη έπρεπε να φοράει άθλια ρούχα και να εμφανίζεται στις συνεντεύξεις για δουλειά χωρίς μακιγιάζ. Ξεκίνησε να εργάζεται στη γραμμή Royal Mail, ενώ η εταιρεία ήταν γνωστή για τους κακομαθημένους πελάτες και τα πολυτελή κρουαζιερόπλοιά της. Η Violet αν και δούλευε σκληρά σε 17ωρες βάρδιες, ο μισθός της παρέμενε 2,10 δολάρια το μήνα.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1911, έπλεε με τον «Ολυμπιακό», το μεγαλύτερο επιβατηγό πλοίο εκείνη την εποχή. Το βρετανικό πολεμικό πλοίο Hawke έπεσε στο πλοίο, αφήνοντας δύο μεγάλες τρύπες στο κύτος του. Παρά τη ζημιά, ωστόσο, το πλοίο κατάφερε να επιστρέψει στο λιμάνι με ασφάλεια.
Μόλις ο «Ολυμπιακός» επανήλθε στην υπηρεσία τον Νοέμβριο, η Violet επέστρεψε στη δουλειά. Ενώ της άρεσε η δουλειά σε αυτό, οι φίλες της την προέτρεψαν να πάρει μεταγραφή για το «αδελφό» πλοίο του Ολυμπιακού. Σκέφτηκαν ότι θα ήταν μια υπέροχη εμπειρία το ταξίδι με το μεγαλύτερο πλοίο όλων των εποχών. Αυτό, φυσικά, δεν ήταν άλλο από τον Τιτανικό.
Στις 14 Απριλίου 1912, τέσσερις ημέρες μετά την αναχώρησή του, ο Τιτανικός, κατά το παρθενικό του ταξίδι, προσέκρουσε πάνω σε ένα παγόβουνο. Είχε αρχίσει ήδη η αντίστροφη μέτρηση για το μεγαλύτερο ναυάγιο όλων των εποχών. Η Violet βοήθησε τα γυναικόπαιδα που βρίσκονταν στο πλοίο να ανέβουν στις σωσίβιες λέμβους και να σωθούν, ενώ είχε αναλάβει και τη φροντίδα ενός μωρού. Σε οκτώ ώρες, τόσο η ίδια όσο και άλλοι επιζώντες περισυνελέγησαν από το Carpathia. Μια γυναίκα μόλις αποβιβάστηκαν από τη σωσίβια λέμβο άρπαξε το μωρό από την αγκαλιά της και εξαφανίστηκε χωρίς να πει τίποτα.
Εκείνο το βράδυ συνολικά 1.503 άτομα έχασαν την ζωή τους, με την Violet ακόμη μία φορά να βρίσκεται πολύ κοντά στο θάνατο. Ούτε αυτή η εμπειρία της, ωστόσο, κατάφερε να την σταματήσει και έτσι κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως νοσοκόμα του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού.
Το 1916, εργάστηκε στον Βρετανικό που μετέφερε τραυματίες στρατιώτες πίσω στη Μεγάλη Βρετανία. Στις 21 Νοεμβρίου 1916 το πλοίο χτύπησε μία νάρκη και βυθίστηκε στο Αιγαίο. Τριάντα άτομα πέθαναν, με τη Violet να χτυπάει το κεφάλι της δυνατά, ωστόσο, να επιζεί για άλλη μια φορά.
Ούσα μία από τις πιο τυχερές γυναίκες στον κόσμο επιβιώνοντας από τρεις μεγάλες καταστροφές, η Violet συνέχισε να εργάζεται στη θάλασσα, κάνοντας το γύρο του κόσμου ακόμη δύο φορές, χωρίς, ευτυχώς, να βιώσει άλλη περιπέτεια.
Το 1950, μετά από 42 χρόνια σκληρής δουλειάς, αποσύρθηκε στο Great Ashfield του Σάφολκ. Κάποτε, έλαβε ένα τηλεφώνημα από μια γυναίκα που ισχυρίστηκε ότι ήταν το μωρό που η Violet έσωσε στον Τιτανικό. Ποτέ δεν είχε πει για αυτό το παιδί σε κανέναν πριν από εκείνη την ημέρα. Η Violet κέρδισε το ψευδώνυμο «Miss Unsinkable» (Δεσποινίς Αβύθιστη) και πέθανε το 1971, σε ηλικία 84 ετών, από καρδιακή ανεπάρκεια.
