Στη μικρή βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάς, στο σύμπλεγμα των Φούρνων, αποφάσισε η Τουρκία να δώσει συνέχεια στη συστηματική πολιτική «γκριζαρίσματος» και διεκδικήσεων.
Πρόκειται για πολιτική που χρονολογείται από την δεκαετία του 1970, και αποσκοπεί στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, με συνέπεια τις κρίσεις του 1987 και του 1996, στα Ίμια.
Η τουρκικές αξιώσεις έχουν τέσσερις κύριους άξονες: την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νήσων, την αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων, την αμφισβήτηση του ελληνικού εναέριου χώρου, και την άρνηση του δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, ακόμα και με απειλή πολέμου.
Η περίπτωση του Μικρού Ανθρωποφάγου ανήκει στον πρώτο άξονα, δηλαδή στην πολιτική των «γκρίζων ζωνών που βασίζεται στο τουρκικό επιχείρημα ότι η κυριότητα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων οι οποίες δεν αναφέρονται ονομαστικά στις διεθνείς συνθήκες είναι αδιευκρίνιστη.
Η λίστα EGAYDAAK
Το εύρος των τουρκικών διεκδικήσεων είναι ρευστό, ανάλογα με την εκάστοτε πηγή. Οι κεμαλιστές καταγγέλλουν ότι η ισλαμο-συντηρητική κυβέρνηση έχει παραδώσει στην Ελλάδα 18 νησιά και βραχονησίδες, με το στρατόπεδο του προέδρου Ερντογάν να απαντά ανεβάζοντας τον αριθμό των αμφισβητούμενων σχηματισμών σε πάνω από 130.
Υπάρχουν μάλιστα πληροφορίες πως το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών έχει συντάξει λίστα με 152 νησιά και νησίδες που τελούν υπό αμφισβήτηση, την αποκαλούμενη EGAYDAAK, η οποία περιλαμβάνει περισσότερους από 20 σχηματισμούς που ανήκουν στο σύμπλεγμα των Φούρνων.
Ειδικά στην περιοχή της Ικαρίας και της Σάμου, η λίστα φέρεται να περιλαμβάνει σχηματισμούς όπως: Φούρνοι, Διαπόρι, Άγιος Μηνάς, νησίδα νότια από Άγιο Μηνά, βραχονησίδα νότια από Άγιο Μηνά, Μακρονήσι, Πλάκα, Πλακάκι, Στρογγυλό, Μεγάλος Ανθρωποφάγος, Μικρός Ανθρωποφάγος, Λιμενόπετρα, Θυμανάκι, Θύμαινα.
Η τουρκική διπλωματία κατηγορεί μάλιστα τη χώρα μας ότι επιδιώκει μονομερώς να προκαλέσει τετελεσμένα όσον αφορά την κυριότητα νήσων, σε μια προσπάθεια να μετατρέψει το Αιγαίο σε «ελληνική λίμνη».
Η εν λόγω λίστα θεωρείται κενό γράμμα από την Ελλάδα.
Η ελληνική στάση
Η ελληνική πλευρά αντιτείνει πως οι Συνθήκες της Λωζάννης, το 1923, και των Παρισίων, το 1947, κατοχυρώνουν πλήρως και τελεσίδικα το status του Αιγαίου και των γεωγραφικών σχηματισμών του.
Ειδικά η κυριότητα του Μικρού Ανθρωποφάγου, που υπάγεται στην Ικαρία, έχε διευθετηθεί μέσω του Άρθρου 12 της Συνθήκης της Λωζάννης, το οποίο παραχωρεί στη χώρα μας την Ικαρία, τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, την Μυτιλήνη, τη Χίο και τη Σάμο.
Η Αθήνα απορρίπτει σταθερά κάθε απόπειρα «επανερμηνείας» των διεθνών συνθηκών, και ειδικά τον ισχυρισμό της Άγκυρας ότι η κυριαρχία επί σχηματισμών που δεν αναγράφονται ονομαστικά στα κείμενα των συνθηκών είναι αμφισβητήσιμη.
Σε ό,τι αφορά την ελληνική διπλωματία, η μοναδική εκκρεμότητα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, διένεξη που χρονολογείται από το 1973.
