Στη γραφική ορεινή Βαλαώρα της Ευρυτανίας, συναντήσαμε την αξιαγάπητη γιαγιά Αθηνά. Ήταν σαν να ένωνε το παρελθόν με το παρόν, καθώς μας υποδέχθηκε με θερμή χαρά στο σπίτι της. Εκεί, μας πρότεινε μια ξεχωριστή γευστική εμπειρία, τη Ζ(ε)ματούρα, ένα φτωχικό φαγητό που αντιπροσώπευε την απλότητα και τη ζεστασιά του παρελθόντος.
Η ζ(ε)ματούρα, αυτό το παραδοσιακό γεύμα, ξεπηδούσε από την αγάπη και τη φροντίδα των ανθρώπων της εποχής που γεννήθηκε η γιαγιά μας. Αποτελούμενη από καλαμποκίσιο ψωμί και ξερά κομματάκια που δεν είχαν άλλη χρήση, η ζματούρα ανέδειξε τη δημιουργικότητα της εποχής εκείνης, όταν η ανάγκη και η πείνα οδηγούσαν τον κόσμο να ανακαλύπτει τρόπους επιβίωσης.
Η γιαγιά μας έφτιαξε τη ζεματούρα με ιδιαίτερη προσοχή, θυμούμενη τις τεχνικές των παλιών και μοιραζόμενη μαζί μας τις ιστορίες της νιότης της. Καθώς το νερό έβρασε, έριξε μέσα τα κομματάκια από το ψωμί, δημιουργώντας μία πρόχειρη σούπα που αντιπροσώπευε κάποτε την ενότητα και τη ζεστασιά της ελληνικής οικογένειας. Συζητώντας για το παρελθόν, η γιαγιά Αθηνά μοιράστηκε τη δική της προσωπική ιστορία.
Αφού έμεινε ορφανή από μικρή, αντιμετώπισε τις προκλήσεις της ζωής με αξιοθαύμαστο τρόπο, καταφέρνοντας όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια. Στα 85 συνεχίζει να παραμένει στο χωριό της καρποφορώντας τον κήπο της και μοιράζοντας την αγάπη της με όσους την περιτριγυρίζουν.
Έτσι, η συνάντησή μας με τη γιαγιά Αθηνά δεν ήταν απλώς μια γευστική απόλαυση, αλλά μια εμπειρία που μας συνέδεσε με την ιστορία, την παράδοση και την ανθρώπινη ανθεκτικότητα. Μας αφήνει να σκεφτούμε πώς η απλότητα ενός γεύματος μπορεί να φέρει στο φως τις πλούσιες ιστορίες των ανθρώπων πίσω από αυτό.
