Η Γερμανική Τάφρος, ακόμα και ως έργο των κατακτητών, λέγαμε πολλές φορές είναι η χαβούζα της Λαμίας. Εκεί καταλήγει το (Ε)σ(χ)κατόρεμα, όλες οι συσκευασίες των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων, σκουπίδια διάφορα κλπ.
Toυ Στέφανου Σταμέλλου
Σήμερα έχει γίνει λίμνη σε μήκος σχεδόν δύο χιλιομέτρων. Από το σημείο που τη συναντάει ο Ξηριάς και μέχρι λίγο πριν την οδό Φραντζή κάτω από το Παγκράτι, είναι πλημμυρισμένη με νερό λειτουργώντας ως υδατοδεξαμενή. Δεν ξέρω αν το φράγμα δημιουργήθηκε μόνο του ή έγινε κάποια τεχνική παρέμβαση. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί καλό από μια άποψη, γιατί ίσως να εμπλουτίζεται ο υδροφόρος ορίζοντας και να κρατάει υγρασία στον κάμπο ή και να διατηρεί πολλά υδρόβια, όπως βατράχια, νεροχελώνες, νεροφίδες, πουλιά. Το ερώτημα είναι αν παράλληλα ενισχύει τον πληθυσμό των κουνουπιών, γιατί τα νερά είναι στάσιμα…
(
Μια σημαντική όμως «ωφέλιμη προσφορά» της Τάφρου είναι ότι καθαρίζει «την κόπρο του Αυγεία». Πάντα εμείς οι Έλληνες, ακόμα από την εποχή του μυθικού Ηρακλή, αξιοποιούσαμε το νερό να καθαρίζουμε τους στάβλους μας. Και όταν δεν πηγαίνει «ο Μωάμεθ στο βουνό, πηγαίνει το βουνό στον Μωάμεθ». Όταν δεν μπορούμε να πάμε το νερό στο στάβλο, φτιάχνουμε το στάβλο δίπλα στο νερό∙ και όλα καλά. Η «κόπρος» με τη μία στον Μαλιακό, για να έχουν να τρώνε και τα ψάρια…
Τώρα, αν καταλήγουν και αγωγοί της ΔΕΥΑΛ στη Γερμανική Τάφρο, δεν το ξέρουμε. Όμως τα λύματα δίπλα στην κάτω γέφυρα του Ξηριά, στα φανάρια του παραδρόμου της οδού Αγίου Τρύφωνα, κάτι «μας μυρίζει». Και μυρίζουν άσχημα, γιατί να το κρύψουμε …
Όλα στον Μαλιακό λοιπόν…
Δείτε συνημμένα φωτογραφίες, επίσης εδώ παλαιότερα άρθρα μας για την Γερμανική Τάφρο:
