Η ιστορία του κατά συρροή δολοφόνου Dennis Nilsen ξεπερνάει την πιο αρρωστημένη φαντασία και σοκάρει με τη βαρβαρότητά της. Ο ομοφυλόφιλος Βρετανός και νεκρόφιλος σκότωσε τουλάχιστον 15 άνδρες στη δεκαετία 1970-1980 και συνελήφθη προδομένος από την… αποχέτευση.
Ναι καλά διαβάζετε, η αποχέτευση είχε βουλώσει καθώς εκεί συνήθιζε να πετά κομμάτια από τα πτώματα που διαμέλιζε. Ο Nilsen αντλούσε δύναμη από τους άνδρες που σκότωνε, όπως είχε παραδεχτεί όταν συνελήφθη το 1983. Καταδικάστηκε σε ισόβια.
Ο Dennis Nilsen γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1945 στο Fraserburgh της Σκωτίας. Ο γάμος των γονιών του δεν ήταν ευτυχισμένος και όταν χώρισαν ο Dennis μεγάλωσε με τη μητέρα και τα αδέρφια του, αλλά και τον λατρεμένο παππού του Andrew Whyte.
Οι ατελείωτες βόλτες με τον ψαρά παππού, τον «ήρωα και προστάτη του», όπως τον αποκαλούσε, στο λιμάνι και στις παραλίες διαμόρφωσαν τις παιδικές μνήμες του Dennis. Ο απροσδόκητος θάνατος του από καρδιακή προσβολή την ώρα που ψάρευε σημάδεψε το 6χρονο τότε παιδί. Η θέα της σορού μέσα στο φέρετρο έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του και διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την ενήλικη δυσλειτουργική ψυχοπαθολογία του.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Dennis κλείστηκε στον εαυτό του. Στο σπίτι ήταν σχεδόν αόρατος και αρνούνταν να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα και οικογενειακή γιορτή. Φθονούσε την προσοχή και την αγάπη που έδειχνε η μητέρα, η γιαγιά του και η αδερφή του και αργότερα και ο πατριός του στον μεγαλύτερο αδερφό του.
Στην εφηβεία συνειδητοποίησε ότι του άρεσαν άτομα του ίδιου φύλου, αλλά προσπάθησε να καταπιέσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και δεν το αποκάλυψε ποτέ σε κανέναν. Στα 16 κατετάγη στον στρατό και ανέλαβε το πόστο του μάγειρα, μαθαίνοντας διάφορες τεχνικές στην προετοιμασία του φαγητού, γνώσεις που όπως φάνηκε αποδείχτηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες στη μετέπειτα δολοφονική του δράση.
Οι σεξουαλικές του φαντασιώσεις με άλλους άνδρες έγιναν ακόμα πιο έντονες όταν αντίκρισε για πρώτη φορά τον πίνακα του Ζαν Λουί Τεοντόρ Ζερικώ «Η σχεδία της Μέδουσας» όπου ένας γέρος κρατάει το σώμα ενός νεαρού άνδρα ενώ δίπλα κείτεται ένα διαμελισμένο πτώμα. Ο πίνακας ήταν εμπνευσμένος από την πραγματική ιστορία του πληρώματος της φρεγάτας «Μέδουσα», οι οποίοι για να επιβιώσουν στη σχεδία άρχισαν να τρώνε ο ένας τον άλλον.
Μετά το στρατό θέλησε να εκπαιδευτεί ως αστυνομικός και στην πορεία ανακάλυψε ότι έβρισκε ιδιαίτερη ευχαρίστηση όταν πήγαινε στα νεκροτομεία και έκανε αυτοψία στα νεκρά σώματα. Παρά την ικανοποίησή του και τα πλεονεκτήματα που έβρισκε στη συγκεκριμένη θέση παραιτήθηκε και έγινε δημόσιος υπάλληλος.
Η πρώτη του συγκατοίκηση με άντρα στο βόρειο Λονδίνο κατέληξε σε μια τεράστια αποτυχία. Ο David Gallichan δεν παραδέχτηκε ποτέ την ομοφυλοφιλική τους σχέση και όταν παράτησε τον Dennis εκείνος κύλισε στο ποτό και την πλήρη απομόνωση. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους. Δεκαοχτώ μήνες μετά ο Nilsen διέπραξε τον πρώτο του φόνο.
Τα θύματα
O κατά συρροή δολοφόνος είχε προτίμηση σε άνδρες που συνήθως «ψάρευε» σε μπαρ, ακόμα και σε άστεγους. Το πρώτο θύμα του τον 14χρονο Στίφεν Χομς εντόπισε σε μία παμπ το Δεκέμβριο του 1978 και τον κάλεσε στο σπίτι του. Το επόμενο πρωί μη θέλοντας να δει το αντικείμενο του πόθου του να φεύγει τον στραγγάλισε αρχικά με μία γραβάτα, πριν τον πνίξει σε έναν κουβά με νερό. Αφού καθάρισε το πτώμα από τα αίματα το έβαλε πάλι στο κρεβάτι, για να θαυμάσει, όπως είχε αργότερα την ομορφιά του. Προσπάθησε -ανεπιτυχώς- να κάνει σεξ μαζί του και πέρασε όλη τη νύχτα ξαπλωμένος δίπλα στο πτώμα. Τελικά έκρυψε το πτώμα κάτω από το πάτωμα για 7 μήνες, πριν το μετακινήσει και το κάψει στον κήπο του σπιτιού.
Το δεύτερο θύμα του ήταν ο καναδός φοιτητές Κένεθ Όκεντον. Μετά από μια βραδιά γεμάτη αλκοόλ ο Dennis τον οδήγησε στο σπίτι του, τον έπνιξε με ένα καλώδιο, έκανε σεξ μαζί του, τράβηξε φωτογραφίες και τελικά τον έκρυψε και αυτόν κάτω από το πάτωμα. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα τον έβγαζε και κουβέντιαζε μαζί του, λες και ήταν ζωντανός.
Πέντε μήνες αργότερα εντόπισε τον άστεγο 16χρονο Μάρτιν Ντάφεϊ και προσφέρθηκε να του δώσει μια στέγη για να περάσει τη νύχτα. Όπως και με το πρώτο θύμα του ο Dennis τον έπνιξε και τον μετέφερε στο κρεβάτι, όπου αυνανίστηκε πάνω από το νεκρό σώμα του ανήλικου. Ο 16χρονος τοποθετήθηκε μέσα στην ντουλάπα καθώς πλέον δεν υπήρχε διαθέσιμος χώρος στο πάτωμα, όπου βρίσκονταν τα προηγούμενα θύματά του.
Ακολούθησαν ο 27χρονος ζιγκολό Μπίλι Σάδερλαντ και ο 24χρονος Μάλκολμ Μπάρλοου, ένας νεαρός με μαθησιακές δυσκολίες, που βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια του διεστραμμένου Nilsen. Το σπίτι είχε μετατραπεί σε μια αποθήκη πτωμάτων και η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη, ακόμα και για τον ίδιο τον δολοφόνο, που αναγκαζόταν να ψεκάζει καθημερινά το σπίτι για να διώχνει τα σκουλήκια τα οποία από την αποσύνθεση των νεκρών είχαν κατακλύσει το σπίτι. Όταν οι γείτονες έκαναν παράπονα για τη δυσωδία που αναδυόταν από το διαμέρισμα ο Nilsen υποστήριζε ότι δεν έφταιγε εκείνος, αλλά ήταν κατασκευαστικό το λάθος με τις αποχετεύσεις.
Στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από τα πτώματα τους ξεγύμνωνε, τους διαμέλιζε με ένα κουζινομάχαιρο και κάποιες φορές έβραζε τα κρανία τους για να βγάλει το δέρμα, τοποθετούσε τα μέλη τους σε πλαστικές σακούλες και είτε τα έθαβε στον κήπο είτε τα έκαιγε, μαζί με άλλα πλαστικά για να μην ψιλιαστούν οι γείτονες ότι έκαιγε ανθρώπινη σάρκα.
Το 1982 σε μια προσπάθεια να καταπνίξει τα δολοφονικά του ένστικτα ο Nilsen μετακόμισε σε ένα άλλο διαμέρισμα, στην περιοχή Muswell Hill, πάλι στο βόρειο Λονδίνο, που δεν είχε κήπο ούτε πολλά πατώματα. Η έλλειψη πρόσβασης σε εξωτερικό χώρο ενίσχυσε τη «φαντασία» του δολοφόνου στους τρόπους «αποθήκευσης» των πτωμάτων. Αφού διαμέλιζε τα πτώματα σε πολύ μικρά κομμάτια άρχισε να τα πετάει στη λεκάνη!
Η δυσοσμία θορύβησε πολύ τους νέους γείτονες και έτσι ένας από αυτούς κάλεσε ένα συνεργείο προκειμένου να καθαρίσει τους σωλήνες αποχέτευσης που είχαν φράξει. Οι εργάτες βρήκαν στις σωληνώσεις σάπια ανθρώπινα υπολείμματα και αποφάσισαν να καλέσουν την επόμενη μέρα την αστυνομία για να ερευνήσει το χώρο. Το ίδιο βράδυ ο Nilsen προσπάθησε μόνος του να καθαρίσει τους σωλήνες από τον ανθρώπινο ιστό αλλά έγινε αντιληπτός από έναν γείτονα. Μάλιστα λέγεται ότι την επόμενη μέρα είπε χαριτολογώντας σε έναν συνάδελφό του: «Αν δεν έρθω αύριο είτε θα είμαι άρρωστος, είτε νεκρός».
Όταν το ερχόμενο πρωί ο αστυνομικός μπήκε στο διαμέρισμά του αντιλήφθηκε αμέσως τι συνέβαινε. Ρωτώντας τον από πού προέρχεται η διαπεραστική και αποκρουστική μυρωδιά εκείνος απόλυτα ήρεμος του είπε ότι αυτά που έψαχναν ήταν αποθηκευμένα σε σακούλες σε όλο το διαμέρισμα, περιλαμβανομένων των κεφαλιών και άλλων οργάνων των θυμάτων του.
Η δίκη
Ο διεστραμμένος και μανιακός δολοφόνος συνελήφθη το 1983 και περιέγραψε με λεπτομέρειες πώς σκότωσε τους 15 άντρες, χωρίς να δείχνει κανένα είδος μεταμέλειας για τις πράξεις του. «Είναι μεγάλη ιστορία, η οποία διαρκεί πολύ και ήθελα από καιρό να τα βγάλω από μέσα μου. Θα σας πω τα πάντα στο αστυνομικό τμήμα» είπε στους αστυνομικούς όταν τον συνέλαβαν.
Μετά την ομολογία του μπήκε στη φυλακή Brixton μέσα στην οποία γέμισε 50 σημειωματάρια με τις περιγραφές των πράξεών του, ενώ ζωγράφισε και σε σκίτσα τι έκανε στα θύματά του. Καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς δυνατότητα αναστολής. Δύο χρόνια μετά την καταδίκη του έδωσε μέσα από τη φυλακή συνέντευξη. Δείτε την ηρεμία με την οποία περιγράφει τις πράξεις του…
