Η περίπτωση της αλυσίδας Μαρινόπουλος είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ανήκει σε ένα από τα ισχυρότερα επιχειρηματικά τζάκια της χώρας, η επιχειρηματική ιστορία του οποίου ξεκινά έναν αιώνα πίσω, ενώ οι δραστηριότητές του σήμερα εκτείνονται στο λιανεμπόριο τροφίμων, την εστίαση, την ένδυση, αλλά και στη βιομηχανία και δη στη φαρμακοβιομηχανία. Κι όμως αυτό το επιχειρηματικό τζάκι δεν κατάφερε να σώσει την αλυσίδαΜαρινόπουλος η οποία αποτελούσε μέχρι και προ ολίγων μηνών market leader (ελλείψει δημοσιευμένων οικονομικών στοιχείων) σε έναν από τους πλέον αμυντικούς κλάδους της αγοράς, το λιανεμπόριο τροφίμων, το οποίο έχει χαρακτηριστεί όχι άδικα cash cow.
Η περίπτωση της αλυσίδας Μαρινόπουλος είναι μοναδική όμως και για έναν ακόμη λόγο. Είναι η πρώτη επιχείρηση, εξαιρούνται οι τράπεζες, η οποία αν καταρρεύσει θα συμπαρασύρει μαζί της όχι μόνο τους εργαζομένους της, αλλά και αρκετές εκατοντάδες επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες ακόμη και μεγαλύτερες του εγχώριου επιχειρείν, αλλά και το ίδιο το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας. Όχι άδικα, λοιπόν, πολλοί φοβούνται ότι μπορεί να γίνει η Lehman Brothers της Ελλάδας.
Αυτός είναι ίσως ο βασικότερος λόγος που όλοι ή σχεδόν όλοι, από το τραπεζικό σύστημα, την αγορά και την κυβέρνηση απεύχονται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται τις τελευταίες επτά εβδομάδες μεταξύ της Σκλαβενίτης, η οποία έχει καταθέσει συγκεκριμένο σχέδιο διάσωσης του δικτύου, των εργαζομένων και των προμηθευτών της Μαρινόπουλος, καθώς και των τραπεζών, και δύσκολες είναι, και επίπονες, και κινδύνεψαν να οδηγηθούν σε ναυάγιο ουκ ολίγες φορές.
Σήμερα έχοντας φθάσει στην τελική ευθεία αυτών των συζητήσεων, πληροφορίες αναφέρουν πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και θα ανακοινωθεί μέχρι τα τέλη του μήνα, το ενδεχόμενο επίτευξης συμφωνίας μεταξύ της Σκλαβενίτης και των Τραπεζών φαντάζει ως κάτι εφικτό. Μένει φυσικά να αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος. Αν εντέλει τα εμπλεκόμενα μέρη δώσουν τα χέρια και συμφωνήσουν στη σωτηρία του δικτύου και των εργαζομένων της Μαρινόπουλος, η διάσωση της χειμαζόμενης αλυσίδας θα αποτελέσει οδηγό αναδιαρθρώσεων και άλλων επιχειρήσεων που βρίσκονται στο κόκκινο.
Τι λέει, όμως, το σχέδιο διάσωσης και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την επόμενη ημέρα των αναδιαρθρώσεων; Το σχέδιο της Σκλαβενίτης για τη διάσωση της Μαρινόπουλος, πέρα από την ένεση ρευστότητας ύψους 360 εκατ. ευρώ που θα προέλθει από τραπεζικό δανεισμό, προβλέπει, και εδώ είναι το ενδιαφέρον στοιχείο του όλου deal, ότι η Σκλαβενίτης θα βάλει και άλλα 125 εκατ. ευρώ ζεστό χρήμα. Δηλαδή με το καλημέρα μισό δισεκατομμύριο ευρώ θα πέσουν για να διασωθεί όχι μόνο το μαγαζί που φέρει την ταμπέλα Μαρινόπουλος το οποίο οφείλει σε προμηθευτές και τράπεζες πάνω από 1,8 δισ. ευρώ αν συνυπολογισθούν και τα ανοίγματα που έχουν και οι τρεις με αυτή συγγενείς εταιρείες που υπέβαλλαν αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, αλλά κυρίως να αποφευχθεί ενδεχόμενο ντόμινο κατάρρευσης σε όλη την αλυσίδα της αγοράς.
Βέβαια, κρίσιμος παράγοντας είναι εκτός των τραπεζών να συμφωνήσουν στο σχέδιο και οι προμηθευτές της Μαρινόπουλος για τους οποίους προβλέπεται “κούρεμα” οφειλών της τάξεως του 40%-50%. Με βάση τη νομοθεσία για να γίνει αποδεκτό το αίτημα διάσωσης της Μαρινόπουλος με βάση το άρθρο 106Β του πτωχευτικού κώδικα θα πρέπει να συναινέσουν πιστωτές που εκπροσωπούν το 60% του συνόλου των απαιτήσεων στο οποίο περιλαμβάνεται το 40% των τυχόν εμπραγμάτως ή με ειδικό προνόμιο ή με προσημείωση υποθήκης εξασφαλισμένων πιστωτών.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, αυτό το ποσοστό φαίνεται να το πιάνει το συγκεκριμένο σχέδιο διάσωσης, βασική προϋπόθεση η σύμφωνη γνώμη των τραπεζών, αφού το πράσινο φως σε αυτό φέρεται να έχει δώσει και ο γαλλικός όμιλος Carrefour στον οποίο η αλυσίδα Μαρινόπουλος οφείλει 170 εκατ. ευρώ.
