Για την υπερπροσπάθεια της κόρης της μίλησε στην ΕΡΤ η μητέρα της, Φωτεινή Χριστοδούλου, η οποία στάθηκε στις δυσκολίες της προετοιμασίας και στις ελλείψεις υποδομών.
“Επικοινωνούμε συχνά από χθες. Είναι ευτυχισμένη, αλλά έχει έναν ακόμη αγώνα μπροστά της και συνεχίζει το πρόγραμμα προετοιμασίας. Η Άννα έδειξε μεγάλη αφοσίωση στο άθλημα, δούλεψε πολύ μεθοδικά για πολύ καιρό και το αποτέλεσμα δικαιώνει τους κόπους της.
Είμαι πολύ περήφανη. Η επιτυχία ήρθε από σκληρή δουλειά από την κόρη και το σύζυγό μου. Είναι δικαίωση των κόπων τους για όλη την προσπάθεια που κατέβαλαν όλο αυτό τον καιρό. Οι δυσκολότεροι αγώνες δόθηκαν εκτός αγωνιστικών χώρων. Για να μην πω μηδενική, η στήριξη από την πολιτεία ήταν ελάχιστη. Κάποιες στιγμές έπρεπε να παλέψουμε για τα αυτονόητα και έπρεπε να δοθούν σκληρές μάχες γι’ αυτό. Για τα 25 μέτρα δεν υπάρχει καν σκοπευτήριο, προπονείται σε ένα νταμάρι. Για πολλά χρόνια ο άντρας μου δεν μπορούσε να συνοδεύει την κόρη μας στους αγώνες”, ανέφερε η μητέρα της 20χρονης Άννας.
Παράλληλα, αποκάλυψε πως η κόρη της άρχισε την αθλητική ενασχόλησή της με το στίβο και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη σκοποβολή, χωρίς ωστόσο να της αρέσει στην αρχή των προσπαθειών της. “Ξεκίνησε το στίβο, αλλά κάποια σωματικά εμπόδια την έφεραν εκτός και ο μπαμπάς της την έφερε στη σκοποβολή. Στην αρχή δεν ενθουσιάστηκε, αλλά μετά τις πρώτες προπονήσεις τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενθαρρυντικά και ο μπαμπάς της είπε πως αν δουλέψει σε λίγα χρόνια θα είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια ή Ολυμπιονίκης”.
Η Ελλάδα υποδέχτηκε λοιπόν το πρώτο μετάλλιο από το Ρίο ντε Τζανέιρο με πολύ ενθουσιασμό και με πολιτικά συγχαρητήρια, ωστόσο μέσα από τις ιστορίες των διακριθέντων έρχονται και πάλι στην επιφάνεια οι ελλείψεις των υποδομών που τις περισσότερες φορές υποκαθίστανται μέσω χρηματικής βοήθειας ιδιωτών και χορηγών.
Το παράπονο της Άννας
Σημειώνεται πως η Ελληνίδα πρωταθλήτρια κατέκτησε το πρώτο ελληνικό μετάλλιο στη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο και το πρώτο στη σκοποβολή μετά το 1920, όταν η εθνική ομάδα ανδρών είχε πάρει ασημένιο στην Αμβέρσα, στο αυτόματο πιστόλι 30μ.
Αμέσως μετά τη μεγάλη επιτυχία της, η ίδια δήλωσε στην κάμερα της κρατικής τηλεόρασης, εκφράζοντας ευθαρσώς το παράπονο της:
“Ξεκίνησα όταν ήμουν 12 χρονών. Στα 14 μπήκα στην Εθνική ομάδα. Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες αλλά δεν πτοήθηκα. Και εξακολουθούν να είναι δύσκολες, δυστυχώς. Και οι συνθήκες, και οι υποδομές κλπ. Τα προβλήματα ήταν περισσότερο συμπεριφορικά όσον αφορά στην Ομοσπονδία προς εμάς. Σπουδάζω Ειδική Αγωγή στο ΠΑΜΑΚ και ανήκω στον σύλλογο Ωρίων της Θεσσαλονίκης και θέλω πολύ να ευχαριστήσω τον πρόεδρό της ομάδας που μου στάθηκε στα πρώτα μου βήματα, και τον χορηγό μου stoiximan.gr, καθώς και το εστιατόριο που ανέλαβε πλήρως την διατροφή μου”.
Για την βοήθεια της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, ανέφερε: “Είμαι απόλυτα ευχαριστημένη. Το μοναδικό πρόβλημα όπως είπα, είναι που δεν με βοήθησε αρκετά, όσο έπρεπε ή όσο άξιζα, η Ομοσπονδία μου”.
Επίσης, η συμβουλή που έδωσε στα νέα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό, είναι η εξής: “Θέλει γερά νεύρα γιατί οι συνθήκες είναι δύσκολες. Να μην το βάζουν κάτω. Να βρουν τον σωστό άνθρωπο, έναν προπονητή, έναν μέντορα κι αν έχουν ατσάλινη θέληση μπορούν να καταφέρουν τα πάντα”.
Αύριο το βράδυ (21:25 ώρα Ελλάδας) θα διεκδικήσει τη διάκριση και στο αγώνισμα των 25 μέτρων, πάντα με το αεροβόλο πιστόλι της.
Παράλληλα με τον πρωταθλητισμό στην σκοποβολή, η Άννα Κορακάκη φοιτά στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στη σχολή Ειδικής Αγωγής και όπως έχει δηλώσει η ίδια στο NEWS 247, μετά το τέλος των Αγώνων σκοπεύει να συνεχίσει τις σπουδές της.
Τέλος, για τη σκοποβολή μας είχε πει και τότε:
Στην Ελλάδα δεν είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο σπορ. Όταν λες ότι ασχολείσαι με τη σκοποβολή τι αντιδράσεις λαμβάνεις;
“Εννοείται τα κλασικά πειράγματα, γυναίκα με όπλο κλπ. Μετά, ακριβώς επειδή δεν γνωρίζουν πολλά για τη σκοποβολή, ρωτάνε, θέλουν να μάθουν. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο κόσμος θα ενδιαφερόταν πολύ περισσότερο αν είχαμε καλύτερη προβολή. Σε άλλες χώρες η σκοποβολή είναι πολύ διαδεδομένη. Πρόκειται μάλιστα για χώρες που έχουν σημαντικό αθλητικό δυναμικό σε πάρα πολλά άλλα αθλήματα πολύ πιο δημοφιλή, όμως έχουν και τη σκοποβολή μέσα σε αυτό. Εμείς δεν το κάνουμε κι αυτό εντάσσεται στην γενικότερη αδιαφορία της Ομοσπονδίας. Αν ήθελαν θα μπορούσαν”.
