Δεν αρκεί ένα S.A.G.A.P.O για να περιγράψει αυτή την φιλία.
Το χειμώνα του 1995, σε μια εποχή που η λέξη «viral» θύμιζε μάλλον κάτι σατανικό και εφιαλτικό, οΘεόδωρος Πάγκαλος πρωταγωνιστούσε σε μια ιστορία που μονοπωλούσε το ενδιαφέρον των αναλογικών μέσων επικοινωνίας, δηλαδή της τηλεόρασης, των εφημερίδων και των περιοδικών.
Δεν αναφερόμαστε φυσικά στις δημοτικές εκλογές των οποίων και υπήρξε υποψήφιος, αποκαλώντας τον αντίπαλο του, Δημήτρη Αβραμόπουλο, «κύριο Τίποτα», λίγο πριν εκείνος εκλεγεί πανηγυρικά δήμαρχος. Έμοιαζε με τη σειρά «Succession» αλλά ήταν 100 φορές πιο σκληρό, κυνικό και τραγικό.
Το χειμώνα του 1995, ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε αποφασίσει να ανέβει το δύσβατο δρόμο της εσωκομματικής κρίσης του ΠΑΣΟΚ, όταν ο πρόεδρος του και πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, έχοντας εισαχθεί στο Ωνάσειο, έδινε τον ύστατο αγώνα για τη ζωή του. Ως μέλος του κινήματος των 4, μαζί με τον Παρασκευά Αυγερινό, την Βάσω Παπανδρέου, και τον Κώστα Σημίτη, ο υπουργός ήταν έτοιμος να διαμορφώσει νέους συσχετισμούς στην ηγεσία του κόμματος αλλά και στην πρωθυπουργία. Την ίδια στιγμή…
Ο Μιχάλης Ρακιντζής απολάμβανε το status του pop star της εποχής του, του μουσικού δημιουργού που τολμούσε διαφορετικά με rock, ethnic, electro, ακόμα και trance (!) πειραματισμούς, να δημιουργεί συνεχώς ανατρεπτικές μουσικές προτάσεις και να μετατρέπει τις συναυλίες του σε talk of the town καταστάσεις (είπαμε, δεν υπήρχε η λέξη viral τότε).
Ο τραγουδοποιός, ο οποίος ανέκαθεν κρατούσε την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, είχε φιλίες και εκτός μουσικής. Μια από αυτές, αποκαλύφθηκε σήμερα το πρωί, από τον ίδιο, με post του στο Facebook. Ήταν ένας διακριτικός αποχαιρετισμός
reader.gr
