Για τον Θανάση, τον Χρήστο και όλα τα παιδιά της γενιάς τους, ο ΠΑΣ Λαμία είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια ομάδα

Πολλές είναι οι φορές που έχουμε πει, έχουμε γράψει, έχουμε συζητήσει για τη νέα γενιά των φιλάθλων της Λαμίας η οποία μεγαλώνει μαθαίνοντας να αγαπά την ομάδα της πόλης της, η οποία πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Super League, σε αντίθεση με τις παλαιότερες οι οποίες έβλεπαν τους κυανόλευκους να μάχονται για ανόδους μεταξύ ημιεπαγγελματικών και ερασιτεχνικών κατηγοριών.

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που σας είχα μιλήσει για τον Θανασάκη, ένα νέο παιδί το οποίο έμαθε να αγαπά την ομάδα της πόλης του, να την έχει στην κορυφή των προτιμήσεών του και να κάνει όλα αυτά τα μικρά μικρά της καθημερινότητας, που πολλοί συμμαθητές προτιμούν τις μεγάλες ομάδες. Ένα τετράδιο, ένα αυτοκόλλητο, ένα μολύβι, μια μπλούζα, ένα καπέλο ακόμη και μια τούρτα με τα χρώματα και το σήμα της Λαμίας, είναι πράγματα που δείχνουν πως η ιδέα του ΠΑΣ Λαμία έχει “μπολιαστεί” για τα καλά στις συνειδήσεις των μικρών παιδιών. Και σε αυτό βοηθούν στο μέγιστο βαθμό οι ενέργειες της ΠΑΕ για επισκέψεις στα σχολεία της περιοχής μας,  αντιπροσωπείας ποδοσφαιριστών!

Σήμερα όμως θα μιλήσουμε για κάτι πιο βαθύ. Τις εικόνες και τις εμπειρίες. Αυτές είναι που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στις μνήμες των παιδιών και τα συνοδεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ποιος άραγε δεν θυμάται τη πρώτη φορά που πήγε γήπεδο, το γκολ που πανηγύρισε πιο έντονα, την πιο μεγάλη στιγμή ή αντίθετα την πιο δύσκολη;

Κάπως έτσι ήρθε στην κατοχή μας, μια έκθεση ενός παιδιού δημοτικού, το οποίο κλήθηκε από τους καθηγητές του να αναπτύξει σε μερικές γραμμές, την πιο έντονη στιγμή που έχει ζήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Η απάντηση σαφώς και ήταν άκρως κυανόλευκη, αφοπλιστικά ειλικρινής, γλαφυρή προκαλώντας σίγουρα συγκίνηση στους μεγαλύτερους που θα την διαβάσουν.

Ένα απλό χαρτί και ένα στυλό ήταν αρκετά για να μας χαρίσει ο μικρός Χρήστος μια στιγμή περηφάνειας αλλά και προβληματισμού. Περηφάνειας γιατί πλέον ο οργανισμός που λέγεται ΠΑΣ Λαμία ωθεί τα παιδιά στον αθλητισμό έχοντας σταδιακά θετικές επιπτώσεις στην κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα και προβληματισμού για το αν ο καθένας από εμάς έκανε ότι μπορούσε, για να υφίσταται και να συνεχίσει να υφίσταται η ομάδα στην μεγάλη κατηγορία και να επιφέρει όλα αυτά τα αποτελέσματα στη νέα γενιά!

Αλήθεια, εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο, πότε πήγες τελευταία φορά γήπεδο;

Απολαύστε την έκθεση του Χρήστου, αναλογιστείτε και αφήστε τα συναισθήματά σας ελεύθερα…