Αδύνατη η εξόφληση του υπέρογκου ελληνικού χρέους, εκτιμά σε άρθρο της η TAZ του Βερολίνου. Προς επίρρωση αυτής της θέσης χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα από τη γερμανική και ευρωπαϊκή Ιστορία.
«Η Ελλάδα εξαφανίστηκε από τα πρωτοσέλιδα, αλλά στο παρασκήνιο εξακολουθούν να δίνονται μάχες. Τι πρόκειται να γίνει με το υπέρογκο χρέος που έχουν οι Έλληνες. Το ΔΝΤ απαιτεί να διαγραφεί ένα μέρος των δισεκατομμυρίων ευρώ των δανείων. Ωστόσο, κυρίως η Γερμανία παραμένει σκληρή και περιμένει ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της μέχρι το μακρινό 2060. Παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη θα κληθούν λοιπόν να αναλάβουν την ευθύνη για τα λάθη των προπαππούδων τους, οι οποίοι θα έχουν τότε πια προ πολλού πεθάνει», σχολιάζει η TAZ και αναφέρει ένα παράδειγμα από τη γερμανική Ιστορία: «Ειδικά οι Γερμανοί θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα από οικονομικής άποψης να ζητεί κανείς αποπληρωμές δανείων που δεν είναι δυνατόν να καταβληθούν. Πριν από 100 χρόνια, το 1918, τελείωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και μετά οι Γερμανοί κατακεραυνώθηκαν με την υποχρέωση να καταβάλουν πολεμικές επανορθώσεις, οι οποίες οδήγησαν σε καταστροφή».
Τα λάθη στις Βερσαλλίες
Η γερμανίδα οικονομική συντάκτρια αναφέρει τη Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών, με την οποία η Γερμανία ως ηττημένη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υποχρεώθηκε να καταβάλει υπέρογκα ποσά στους Συμμάχους, μια απόφαση που είχε εξοργίσει το νεαρό τότε Τζον Μέιναρντ Κέινς, ο οποίος παρέστη τότε στις Βερσαλλίες ως μέλος της βρετανικής αντιπροσωπείας και αποχώρησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Στη συνέχεια έγραψε στη Μ. Βρετανία το γνωστό του βιβλίο «Οι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης», με το οποίο κατέδειξε ότι ήταν αδύνατο να λειτουργήσει μια συνθήκη ειρήνης «που απαιτούσε αστρονομικές επανορθώσεις» από τη Γερμανία, καθότι αυτή απλούστατα δεν ήταν σε θέση να βρει τα απαιτούμενα ποσά. «Οι επανορθώσεις ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους μπόρεσε να αναλάβει την εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ το 1933», σημειώνει η TAZ.
Η γερμανίδα δημοσιογράφος επισημαίνει ότι η σημερινή κατάσταση σαφώς δεν συγκρίνεται σε πολιτικό επίπεδο με τις συνθήκες που επικρατούσαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, «ωστόσο από οικονομικής άποψης η Ελλάδα βρίσκεται στην ίδια παγίδα που είχε εγκλωβιστεί η Γερμανία το 1919, όταν κλήθηκε να καταβάλει επανορθώσεις. Ο Κέινς είχε τότε διαπιστώσει το κύριο πρόβλημα: Όποιος καλείται να εξυπηρετήσει εξωτερικό χρέος χρειάζεται εξαγωγικό πλεόνασμα. Η Ελλάδα δεν διαθέτει τέτοιο. Ως εκ τούτου θα ήταν λογικό να διαγραφεί σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό χρέος και να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στους Έλληνες. Διότι τα δάνεια έχουν έτσι κι αλλιώς χαθεί ανεπιστρεπτί».
Τι μπορεί να αλλάξει ο Μάνφρεντ Βέμπερ;
Ο γερμανικός Τύπος αναφέρεται εκτενώς στην εκλογή του Μάνφρεντ Βέμπερ ως υποψηφίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για τις ευρωεκλογές του 2019, γεγονός που τον καθιστά επικρατέστερο διάδοχο του προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung θεωρεί ότι η εκλογή Βέμπερ με ευρύτατη πλειοψηφία που ανήλθε σε σχεδόν 80% «είναι τεκμήριο εμπιστοσύνης όχι μόνο για τον υποψήφιο αλλά και για την πατρίδα του (σ.σ. τη Γερμανία). Οι σκληρές αντιπαραθέσεις για τη διάσωση του ευρώ και για τη μεταναστευτική πολιτική, οι οποίες αναζωπύρωσαν σε πολλές περιοχές της Ευρώπης τα αντιγερμανικά αισθήματα, δεν στάθηκαν εμπόδιο στον Βέμπερ. Εάν τελικά πετύχει τον στόχο του είναι δύσκολο να το πει κανείς σήμερα. Οι εκλογές διεξάγονται στο τέλος Μαΐου και μέχρι τότε μπορούν να συμβούν πολλά σε αυτήν πολιτικά ταραγμένη ήπειρο», σχολιάζει η εφημερίδα της Φραγκφούρτης, για να επισημάνει ότι «ο Βέμπερ πρέπει να πείσει όχι μόνο τους ψηφοφόρους αλλά και τους επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων. Σίγουρο είναι πάντως ότι η Γερμανία θα επωφελείτο αρκετά εάν ο Βέμπερ μπορούσε να αναλάβει τα ηνία της Κομισιόν».
Η Welt εκτιμά ότι η πιθανή εκλογή του Μάνφρεντ Βέμπερ σε πρόεδρο της Κομισιόν θα φέρει αέρα ανανέωσης στην Ευρώπη, στην οποία «επικρατεί ένας εσωτερικός ψυχρός πόλεμος. Αυτός έχει οξυνθεί περαιτέρω λόγω της προσφυγικής κρίσης και το τέλος του δεν είναι ορατό», εκτιμά η εφημερίδα του Βερολίνου. Σύμφωνα με τη Welt, «χρειάζεται φρέσκος αέρας. Τέτοιος αέρας θα μπορούσε να πνεύσει στις Βρυξέλλες με τον Μάνφρεντ Βέμπερ, τον επικεφαλής υποψήφιο του ΕΛΚ. Ο χριστιανοκοινωνιστής πολιτικός είναι ένας πραγματιστής ικανός να προκαλέσει ενθουσιασμό, ενσαρκώνει αισιοδοξία και ξέρει να συνδυάζει ευγένεια και σκληρότητα».
