Διαβάστε το σχετικό δελτίο Τύπου του βουλευτή Φθιώτιδας με το ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Σαρακιώτη.
-Advertisement-
“Στην παντελή απουσία στρατηγικής από πλευράς της Κυβέρνησης στάθηκε ο Βουλευτής Φθιώτιδας και Αναπληρωτής Τομεάρχης Ανάπτυξης & Επενδύσεων, αρμόδιος για την Έρευνα & Τεχνολογία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Προοδευτική Συμμαχία Γιάννης Σαρακιώτης, μέσω παρέμβασής του στη Βουλή για την κύρωση της συμφωνίας παραλαβής φρεγατών Belharra, έξι επιπλέον πολεμικών αεροσκαφών Rafale και τορπιλών βαρέος τύπου για τα υποβρύχια 214 του Πολεμικού Ναυτικού. Όπως επεσήμανε αρχικά ο κ. Σαρακιώτης:
«Εξαιτίας της έντασης της τουρκικής απειλής, είμαστε υπέρ της εξοπλιστικής αναβάθμισης των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως, με ποιους όρους θα το πράξουμε αυτό; Εν μέσω οικονομικής ασφυξίας της κοινωνίας, δεν οφείλουμε να θέσουμε προτεραιότητες και να ιεραρχήσουμε ανάγκες; Δεν πρέπει να φθάσουμε στην επίτευξη «επαρκούς άμυνας» και όχι σε μια κούρσα εξοπλισμών χωρίς αρχή, μέση και τέλος;».
Ο Βουλευτής Φθιώτιδας ανέφερε ότι η παραλαβή των τορπιλών για τα υποβρύχια συνιστά ικανοποιητική εξέλιξη, η οποία είχε δρομολογηθεί από την Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και γι’ αυτό το λόγο, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την υπερψηφίζει όπως άλλωστε και την αγορά των φρεγατών Belharra, ενώ πρόσθεσε:
«Η διαπραγμάτευση για την αγορά των φρεγατών Belharra είχε επίσης ξεκινήσει το 2018, αλλά τώρα προέκυψε το κατάλληλο έδαφος ολοκλήρωσής της και λόγω της AUKUS, της συμφωνίας ΗΠΑ-Βρετανίας-Αυστραλίας, η οποία έγειρε σφοδρές γαλλικές αντιδράσεις. Το πρόβλημα είναι ότι, τόσο στην περίπτωση των φρεγατών όσο και σε εκείνη των Rafale, ακολουθήθηκαν οι αντίστροφες διαδικασίες από εκείνες που ακολουθούνται από κράτη, τα οποία διαθέτουν στρατηγική, έχουν ορίσει δηλαδή τους σκοπούς και τα μέσα με τα οποία θα τους επιτύχουν. Ουσιαστικά ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την αγορά και το Υπουργείο Άμυνας, με τα Επιτελεία, έτρεξαν από πίσω να την υλοποιήσουν χωρίς καμία διαβούλευση, χωρίς καμία γνωμοδότηση».
Ακολούθως, ο κ. Σαρακιώτης παρέθεσε τα αρνητικά σημεία της συμφωνίας για την αγορά των φρεγατών, τα οποία σχετίζονται κυρίως με την αποφυγή πρόβλεψης για τη συντήρηση των πλοίων σε βάθος χρόνου, την απουσία των πυραύλων Scalp Naval οι οποίοι συνιστούν και το συγκριτικό πλεονέκτημα των Belharra και την άρνηση της Γαλλίας να δεσμευτεί για τη μη παραχώρηση στην Τουρκία οπλικών συστημάτων αιχμής, όπως οι πύραυλοι Aster, στο μέλλον. Ωστόσο, ο Βουλευτής Φθιώτιδας τόνισε ιδιαίτερα τον εκτοπισμό των Ελληνικών Ναυπηγείων και συνολικά των ελληνικώνεταιρειών από τις συμφωνίες σχολιάζοντας χαρακτηριστικά:
«Οι ελληνικές εταιρείες μένουν εκτός και από τα δύο προγράμματα, χωρίς να παρέχεται καμίατεχνογνωσία, ενώ για τις φρεγάτες επιτρέπονται στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό μόνο βασικές επισκευές. Και εδώ τίθεται η διάσταση της στήριξης της εθνικής οικονομίας, καθώς η Ν.Δ. προεκλογικά υποσχόταν «περισσότερες και καλύτερες δουλειές», αλλά η παρούσα συμφωνία επικροτήθηκε από τη Γαλλίδα Υπουργό Άμυνας επειδή – όπως ανέφερε – θα δημιουργήσει 2.200 νέες θέσεις εργασίας στα γαλλικά ναυπηγεία. Οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώνουν για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στη Γαλλία».
Σύμφωνα με τον κ. Σαρακιώτη, η απουσία στρατηγικής από πλευράς της Κυβέρνησης είναι φανερή και όσον αφορά τα Rafale και κυρίως η σκοπιμότητα παραλαβής ακόμη 6 πολεμικών αεροσκαφών. Όπως υπογράμμισε:
«Στην περίπτωση των Rafale, αποφασίστηκε η αγορά 18 αεροσκαφών χωρίς τη συμπερίληψη κάποιας option και εκ των υστέρων προχωρήσατε στην αγορά ακόμα 6 με δεύτερη σύμβαση, αντί να προβείτε εξ αρχής σε μια συνολική διαπραγμάτευση και να επιτύχετε πιο συμφέροντες όρους. Πόσα αεροσκάφη 4ης ή 5ης γενιάς χρειάζεται η Πολεμική Αεροπορία; Μπορούμε να έχουμε μια σοβαρή και συγκεκριμένη απάντηση; Διαβάζουμε για επικείμενη ένταξή μας στο πρόγραμμα των F35. Θα διαθέτουμε ένα σμήνος Rafale και ένα F35; Δεν είναι εξαιρετικά κοστοβόρα αυτή η επιλογή;»
Κλείνοντας, ο Βουλευτής Φθιώτιδας τόνισε:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι απαιτείται ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως, αυτό οφείλει να γίνεται συντεταγμένα, με στόχο την ενίσχυση των αποτρεπτικών δυνατοτήτων της χώρας, ωφελώντας την εθνική οικονομία και αποκτώντας την αναγκαία τεχνογνωσία. Αναφερόμαστε πολλές φορές στην πρόοδο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και στο γεγονός ότι η Τουρκία έχει φθάσει να παράγει δικά της UAVs ή να παράγει πολεμικά αεροσκάφη δικής της σχεδίασης, αλλά αυτό ξεκίνησε πριν 25 περίπου χρόνια όταν τα 15 από τα 19 μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα της Άγκυρας ήταν συμπαραγωγής. Συνεπώς, τίποτα δεν είναι τυχαίο και κάθε επιτυχία είναι προϊόν μακρόπνοου στρατηγικού σχεδιασμού, τον οποίο δυστυχώς δε διαθέτει η σημερινή Κυβέρνηση»”.
