Κατά καιρούς, αρκετοί έχουν χρησιμοποιήσει τον καβαφικό στίχο για να ασκήσουν κριτική στους πολιτικούς αντιπάλους τους. Ακόμη και «εμβληματικές μορφές» της μεταπολίτευσης έχουν κατηγορήσει το ΣΥΡΙΖΑ, στο παρελθόν, ότι η στείρα κριτική αποτελεί το μόνο λόγο ύπαρξής του. Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και αποδεικνύει περίτρανα όχι μόνο ότι η αντιπολιτευτική κριτική του ήταν απολύτως βάσιμη και ότι δε χρειάζεται τους «βαρβάρους», αλλά ότι κάνει τα πάντα ώστε η ελληνική κοινωνία να απαλλαχτεί από αυτούς.
Το διαφαινόμενο κλείσιμο της β’ αξιολόγησης έρχεται να επαληθεύσει του λόγου το αληθές. Η εμμονή των γνωστών κύκλων του εξωτερικού και οι ευχές των προθύμων του εσωτερικού για συνέχιση της λιτότητας απορρίφθηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών έφθασε να διαβεβαιώνει ότι ποτέ δε μίλησε για Grexit (!) ενώ έχει δημιουργηθεί, την ίδια στιγμή, ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο κατά της συνέχισης των παράλογων απαιτήσεων εις βάρος της Ελλάδας. Κατά το προηγούμενο διάστημα, η χώρα μας εκπλήρωσε τους στόχους του προγράμματος. Από τη μία πλευρά, αυτό αναγνωρίστηκε από όσους καλοπροαίρετα και αντικειμενικά προσεγγίζουν το ελληνικό ζήτημα αλλά, από την άλλη, ανέδειξε παράλληλα τις προθέσεις και τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες εντός και εκτός της χώρας.
Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, τίθεται τέρμα στις ετεροβαρείς συμφωνίες του παρελθόντος. Για κάθε ευρώ στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, θα δίνεται ένα ευρώ ελάφρυνσης. Η ταυτόχρονη λήψη αντιμέτρων ακυρώνει στην ουσία και στο περιεχόμενό τους οποιαδήποτε ενδεχόμενα μέτρα όσον αφορά το τελικό βάρος στη μέση Ελληνίδα και στο μέσο Έλληνα. Η συγκεκριμένη εξέλιξη συνιστά ένα ουσιαστικό βήμα προς το τέλος των μνημονίων και τον τερματισμό της κρίσης με το μέγιστο δυνατό μετριασμό των συνεπειών για τους πολίτες. Επιπροσθέτως, το Eurogroup επέβαλε συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο εν όψει της επιστροφής των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα. Οι παράλογες απαιτήσεις μη δημοκρατικά εκλεγμένων τεχνοκρατών δεν πρόκειται να ξαναδιατυπωθούν. Τα όρια θα τίθενται από τις κυβερνήσεις, καθώς μόνο αυτές λογοδοτούν και αντλούν νομιμοποίηση από τους πολίτες.
Η β’ αξιολόγηση φαίνεται να βαίνει προς το κλείσιμο, οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης έχουν καταστεί απόλυτα σεβαστές και μάλιστα σε κομβικά ζητήματα όπως η πορεία του ασφαλιστικού, το ευρωπαϊκό κεκτημένο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ο ανταποδοτικός χαρακτήρας του προγράμματος προς τους πολίτες με την επιβεβλημένη ύπαρξη αντιμέτρων. Κάπως έτσι προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα του τίτλου προς την αντιπολίτευση. Οι μάντεις κακών και όσοι ήταν πρόθυμοι να πράξουν «αυτά και άλλα τόσα» τι θα απογίνουν; Θα συνεχίσουν να ζητούν εκλογές, αλλά με ποιο διακύβευμα; Με την προσήλωση στο στόχο της εκ νέου άλωσης του κράτους. Τουλάχιστον επ’ αυτού παραμένουν αμετακίνητοι.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Αυγή» την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017.
