Κουρνιασμένο στις πλαγιές ενός λόφου, περιβάλλεται από πανέμορφες γραφικές λοφοκορφές που δικαιώνουν το όνομά του. Η διαδρομή από τον Άγιο Γεώργιο είναι μοναδική, καθώς περνάει από κατάφυτες χαράδρες και βουνά έχοντας ταυτόχρονα μοναδική θέα στο όρος Βελούχι.
Προρισμός: Περίβλεπτο
Επιμέλεια : Λίλιαν Χαχοπούλου
Φωτό-βίντεο: Πάνος Κατσώνης
Λίγο πριν την είσοδο μας στο χωριό, πρώτη στάση στο κιόσκι με την πανοραμική θέα. Στον ορίζοντα οι χιονισμένες ολόλευκες κορυφογραμμές των βουνών που συναντούν το γαλάζιο του ουρανού.
Σαν πίνακας ζωγραφικής το τοπίο. Εικόνες που μόνο το μεγαλείο της φύσης μπορεί να δημιουργήσει, για να μας μαγέψει και να μας θυμίσει ότι η ζωή είναι όμορφη και βρίσκεται εκεί έξω…
Συνεχίζοντας προς το χωριό, σταματάμε ξανά για «εξερευνήσουμε» το κλειστό ξύλινο μαγαζί με τα στοιβαγμένα τραπεζοκαθίσματα στην αυλή του. Στη σφαλισμένη πόρτα του κολλημένη μια αφίσα που διαφημίζει το αντάμωμα των κυνηγών.
Είναι άλλωστε η πιο γνωστή γιορτή της περιοχής αφού από το 1999 που ξεκίνησε από τον Περιβλεπτιώτη χειρουργό και πρώην υπουργό Θανάση Γιαννόπουλο, καθιερώθηκε όχι μόνο σαν αντάμωμα των απανταχού κυνηγών αλλά και… πολιτικών. Σε μια ευχάριστη παραδοσιακή γιορτή με ζεστή φασολάδα, λουκάνικα, κοψίδια, άφθονο κρασί και κλαρίνα μέχρι τελικής πτώσης!
Περπατάμε στον κεντρικό δρόμο του χωριού παρέα με έναν σκυλάκο που τρέχει να μας υποδεχτεί και να μας συντροφεύσει στη βόλτα μας στα σοκάκια με τα παλιά σπίτια, τις κλειστές αυλόπορτες και τα παλιά ξύλινα πληγωμένα από την υγρασία και τη φθορά του χρόνου παραθυρόφυλλα.
Κρύες μέρες, χειμωνιάτικες και μοναχικές. Σπίτια αδειανά που περιμένουν επισκέπτες μόνο το καλοκαίρι…
Ο κύριος Βαγγέλης και η παρέα του…
Η χαρά μας είναι μεγάλη όταν ξαφνικά βλέπουμε σε ένα υπόστεγο έναν ηλικιωμένο κύριο να σκαλίζει με τα εργαλεία του ένα μεγάλο ξύλο. Μας χαιρετά τόσο εγκάρδια που λάμπουν τα μάτια του και μας παρουσιάζει το έργο του. Έναν χειροποίητο καλόγηρο για να κρεμά τα ρούχα του. Αφήνει το λεπίδι και μας συστήνεται.
Είναι ο κύριος Βαγγέλης Γάκης, ο ένας από τους τέσσερις μοναδικούς κατοίκους του Περίβλεπτου. «Στο ένα σπίτι μένουμε εγώ, η κόρη και ο γαμπρός μου και άλλος ένας χωριανός μόνος του στην άλλη γειτονιά. Εμείς μείναμε όλοι κι όλοι…»
Αγροφύλακας κάποτε ο κύριος Βαγγέλης. Μπορεί να μας περπατήσει σε όλα τα βουνά με κλειστά τα μάτια μας λέει και γελάει. Το βλέμμα του σκοτεινιάζει μόνο όταν θυμάται τα νέα του «έξω κόσμου».
«Γιατί τόση βία; Μα παιδιά, να σκοτώνουν παιδιά για τις ομάδες;» Μέσα στην απόλυτη ηρεμία του χωριού δεν το χωράει ο νους του, τι συμβαίνει στις πόλεις…
Η παρέα συμπληρώνεται με τον γαμπρό του τον κύριο Γιώργο που έρχεται να μας καλησπερίσει. «Στη Λαμία δουλεύαμε, έχουμε και σπίτι στην πόλη, όμως με τη σύνταξη αποφασίσαμε να ζήσουμε στο χωριό. Άλλη ζωή εδώ, άλλοι ρυθμοί, άλλη ομορφιά…»
Να ‘σου σε λίγα λεπτά και την κυρία Ιουλία. Από μακριά μας φωνάζει και μας καλεί για κέρασμα. «Ελάτε να δοκιμάσετε το γλυκό μου, να πιείτε και ένα τσιπουράκι…» και κάπου εκεί αρχίζει η κουβέντα για τα δώρα της εξοχής, τα φρούτα, τους καρπούς, τα βατόμουρα, τα κράνα που στα χέρια της νοικοκυράς γίνονται νόστιμα γλυκά, μαρμελάδες και σπιτικά λικεράκια για να γλυκαίνουν τις καρδιές της οικογένειας και των μουσαφιραίων και να ζεσταίνουν τις ψυχές τους.
«Μη νομίζεις ότι τώρα που ήρθα να μείνω στο χωριό πλήττω. Ούτε ώρα δεν βρίσκω να καθίσω. Έχω τον κήπο μου και μερικές κότες. Τα λουλούδια μου. Όλα θέλουν φροντίδα. Ζυμώνω, μαγειρεύω, περιποιούμαι το σπίτι. Χίλια δυο!»
Αποχαιρετούμε την φιλόξενη οικογένεια με την υπόσχεση να ξανανταμώσουμε να πούμε και άλλα πολλά… Και σκεφτόμαστε ότι τελικά είναι ευλογία να φεύγεις από τα σπίτια των ανθρώπων και να μη θυμάσαι τους τοίχους και τα πράγματα τους αλλά τα χέρια που σου άνοιξαν την αγκαλιά τους και τη λαχτάρα τους να μοιραστούν κουβέντες, χαμόγελα, ιστορίες, κομμάτια της ψυχής τους.
Το μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου – Ένα όνειρο ζωής
Ψηλά στο Περίβλεπτο στέκει το μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, ένα πραγματικό στολίδι, ένα γαλήνιο ησυχαστήριο που συνδέει τον άνθρωπο με τη δύναμη της πίστης και του Θεού.
Ήταν όνειρο ζωής για τον πρώην υπουργό Θανάση Γιαννόπουλο η ανέγερση και λειτουργία του σε ένα σημείο όπου στα παλιά τα χρόνια, σύμφωνα με τις παραδόσεις και τις μαρτυρίες των προγόνων, υπήρχε ο παλαιός Ιερός Ναός αφιερωμένος στον Μέγα Αθανάσιο.
Το όνειρο ζωής πήρε σάρκα και οστά και το Μοναστήρι εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 2018 ενώ στις αρχές του Σεπτέμβρη του 2021 έγινε η επίσημη τοποθέτηση εκ μέρους του Μητροπολίτη Φθιώτιδας Συμεών, του ηγουμένου Παρθενίου.
Ο πιο όμορφος επίλογος
Μόλις έχουμε πάρει το δρόμο της επιστροφής και λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το τελευταίο σημείο του Περίβλεπτου, ένα πανέμορφο ελαφάκι μας προσπερνά για να χαθεί πίσω από τα δέντρα. Μια συνάντηση τόσο ξαφνική, τόσο γρήγορη ωστόσο τόσο δυνατή που χρειάστηκαν μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να μας αιχμαλωτίσει με την ομορφιά του.
Και κάπως έτσι, εμείς επιστρέψαμε στην πολύβουη πόλη και εκείνο έμεινε πίσω, να τριγυρίζει ελεύθερο στα δάση με μια ομίχλη μαγείας και μυστηρίου να συνοδεύουν τη χάρη του.
*Το Περίβλεπτο είναι χωριό του Δήμου Μακρακώμης της Δημοτικής Ενότητας Αγ. Γεωργίου Τυμφρηστού που το συναντά κανείς μετά το Δίκαστρο. Έχει υψόμετρο 859 μ. και απέχει 65 χλμ από τη Λαμία και 17 από τον Άγ. Γεώργιο.
Σας ευχαριστούμε, κ. Πάνο. Όαση τα οδοιπορικά σας στη μαυρίλα της πόλης.