Το λαμπιόνια του χριστουγεννιάτικου δέντρου ολοφώτεινα στο κέντρο της πλατείας. Όμως τίποτα δεν θυμίζει Χριστούγεννα. Ή τουλάχιστον, περασμένα Χριστούγεννα. Τα φώτα των καταστημάτων σβηστά. Τα τραπεζάκια μέσα. Καμία φασαρία, καμία μουσική, κανένα κέρασμα, κανένα γλύκισμα. Πέρυσι, τέτοια μέρα, τέτοια ώρα, οι σερβιτόροι θα έτρεχαν να προφτάσουν τις παραγγελίες και τα γέλια, οι φωνές, οι ευχές, θα ακούγονταν ως πέρα…
Φέτος μόνο ησυχία και ερημιά.
Ο τρίτος παππούς της παρέας με το μπαστούνι στο ένα χέρι και το πεσκέσι στην τσέπη φωνάζει τα αδεσποτάκια που μόλις τον βλέπουν τρέχουν κοντά του. Με σηκωμένες τις ουρές τους που κουνάνε παιχνιδιάρικα εισπράττουν τη λιχουδιά τους και ευγνωμονούν με ένα γουργουρητά από εκείνα που κάνουν τα γατιά όταν είναι ευτυχισμένα…
Μια όμορφη εικόνα γεμάτη ζεστασιά και αγάπη. Με πρωταγωνιστή τον παππού με το μπαστουνάκι. Που παρά τα χρόνια του, το κρύο και τη μελαγχολία των φετινών γιορτών, δεν παραλείπει να φροντίσει τους μικρούς τετράποδους αδέσποτους φίλους του. Καλοσυνάτος και ευαίσθητος, γεμάτος συμπόνια και αγάπη για όλα του Θεού τα πλάσματα…
Πόσες ευαίσθητες χορδές αγγίζει αυτή η εικόνα…!
