Στο άρθρο αυτό γυρίζουμε τον χρόνο πίσω και μεταφερόμαστε στα γοητευτικά ’80ς για να απολαύσουμε σε βίντεο τις νύχτες εκείνης της εποχής που άφησε την σφραγίδα της ανεξίτηλα
Βάτες, λασπωτήρες, περμανάντ, φλέρτ, και “καρέκλες”… Φώτα, χρώματα και χορός μέχρι ολοκληρωτικού ξεβιδώματος κάτω από την αστραφτερή ντισκομπάλα!
Οι εικόνες θα σας θυμίσουν τις αξέχαστες βιντεοταινίες με τον Σταμάτη Γαρδέλη και τη Σοφία Αλιμπέρτη. Τον Στάθη Ψάλτη και την Καίτη Φίνου. Μόνο που στα βίντεο που ακολουθούν, οι πρωταγωνιστές του Φθιωτικού “Ρόδα – Τσάντα και κοπάνα” είναι ο Τάκης, η Μαρία, η Ελένη και τα άλλα παιδιά της Αγίας Τριάδας, των Καμένων Βούρλων αλλά και της Λαμίας και κάθε περιοχής στα όρια (και όχι μόνο) του νομού μας, αφού η θρυλική Άναμπελ ήταν η πρώτη ντίσκο που λειτούργησε στα μέρη μας…
Στην πίστα αναστενάζουν οι μυτερές γόβες και λιώνουν τα ανδρικά πόδια μέσα στην άσπρη κάλτσα, χορεύοντας ασταμάτητα στην πολύχρωμη πίστα.
Ο διαγωνισμός χορού έχει ξεκινήσει. Τα φώτα χαμηλώνουν. Τα φωτορυθμικά στροβιλίζονται. Τα ζευγάρια ξεκινούν τις φιγούρες. Το κέφι ανάβει!
” Ένα θερμό χειροκρότημα για τα παιδιά…”
Τα τραπεζάκια τριγύρω γεμάτα. Campari, Martini, ουίσκι, βότκα πορτοκάλι και ένα σύννεφο καπνού. Έτοιμο να ανέβει στην πίστα το επόμενο ζευγάρι και μετά το μεθεπόμενο…
“Νικητές ο Νίκος και η Τασούλα! Έπαθλο 2.000 δραχμές και μια βιντεοκασέτα”
Φωτιά στα Σαββατόβραδα!
Και όχι μόνο στα Σαββατόβραδα, αφού η Anabel λειτουργούσε καθημερινά. 7 ημέρες την εβδομάδα, με τους νεολαίους της εποχής να συρρέουν κάθε βράδυ -από τις 9.00 μμ- και να βάζουν φωτιά στη διασκέδαση.
Ίσως κάποιοι παρακολουθώντας τα βίντεο εντοπίσατε ανάμεσα στους θαμώνες τον εαυτό σας. Την τότε παλιοπαρέα σας. Φίλους που χάθηκαν ή φίλους που ανταμώνετε ακόμα τα βράδια.
Ίσως αυτά τα βίντεο σας θύμισαν την πρώτη σας αγάπη, το πρώτο σας φιλί, την πρώτη βραδινή έξοδο, τον χορό του σχολείου, ή το πρώτο μαλλιοτράβηγμα από τη μαμά που περίμενε καρτερικά στο σπίτι, πίσω από την πόρτα…
Κάποιοι διαβάζοντας το άρθρο θυμηθούν, θα συγκινηθούν, θα νοσταλγήσουν εκείνες τις εποχές. Κάποιοι άλλοι ίσως δεν έμαθαν ποτέ ως τώρα τι σημαίνει ’80ς.
Οι ντισκομπάλες δεν στροβιλίζονται πια, τα φωτορυθμικά έχουν σβήσει και τα πικ απ έχουν γίνει ρετρό.
Μόνο η Anabel έχει μείνει ίδια αλλά άδεια…
“Την έχω βάλει στη χρονοκάψουλα, είναι ακριβώς ή ίδια, δεν έχω πειράξει τίποτα…” μας λέει χαριτολογώντας ο ιδιοκτήτης της Γιάννης Καλλικάτσος.
“Η Anabel ήταν πρωτοπορία για τα δεδομένα της Φθιώτιδας. Την δημιούργησε ο πατέρας μου, Ευάγγελος που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Άνοιξε τον Σεπτέμβρη του 1977 και ήταν η πρώτη ντίσκο του νομού. Από τότε παραμένει στην οικογένεια… Μέχρι το 1983 δούλευε κάθε μέρα. Ανοιγε από τις 8 το βράδυ και γέμιζε καθημερινά. Άλλες εποχές τότε…
Μέχρι πριν μερικά χρόνια η Anabel φιλοξενούσε κάποιους χορούς. Ερχονταν κόσμος και γλεντούσε, τους εντυπωσίαζε γιατί ήταν σαν να μεταφέρονταν σε μια άλλη εποχή. Μια εποχή που έχει γράψει ιστορία.
Όπως και η Anabel….”
