Υπάρχει ομορφότερο δώρο για μια γυναίκα, από το να γίνεται μαμά;
Η πιο δυνατή εμπειρία συνυφασμένη με πολλές προκλήσεις και άλλες τόσες δυσκολίες, που όμως αφήνει την ψυχή γεμάτη πληρότητα και αγάπη.
Για κάποιες μανούλες βέβαια, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απαιτητικά.
H Δέσποινα, είναι μία από αυτές!
Την γνώρισα ένα μεσημέρι στην Ιερά Μονή Αγάθωνος τον περασμένο Ιούνιο. Κόσμος είχε συρρεύσει κατά εκατοντάδες για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Συστηθήκαμε χάρη στον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Χρήστο Σταϊκούρα, που στέκονταν δίπλα της και με παρότρυνε “να για αυτό το κορίτσι να γράψεις, το αξίζει…”
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η κουβέντα μας για να ανακαλύψω πως όλος αυτός ο όμορφος “λόχος” γύρω της, ήταν τα εννέα της παιδιά!
Για τη Δέσποινα Κασβίκη που κατοικεί στα Καμένα Βούρλα -ετών ούτε καν 39- το να είναι η μαμά 9 παιδιών, είναι η ζωή της. Ήταν η επιλογή της και η φυσιολογική εξέλιξη της οικογένειας της. Για μένα πάλι, ήταν πρωτόγνωρο και εκτός από το αυθόρμητα έκπληκτο βλέμμα μου, μια σειρά από συναισθήματα μέσα μου άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο. Το κυριότερο, ο θαυμασμός.
Μα πως μπορεί να φέρνει βόλτα 9 παιδιά; Την παρατηρούσα να στέκεται τόσο ήρεμη, ευγενική και χαμογελαστή δίπλα στο παιδικό της “τσούρμο”, την ίδια στιγμή που σαν ταινία προβάλλονταν στην οθόνη του μυαλού μου σκηνές από όσες φορές γκρίνιαξα για την αϋπνία, για την κούραση, για την έλλειψη χρόνου, για τα σκόρπια παιχνίδια, για μικροπράγματα που τελικά καμία αξία δεν έχουν, όταν είσαι μαμά.
“Μπορεί το ταξίδι της μητρότητας να είναι η πιο σκληρή δουλειά του κόσμου, όμως είναι παράλληλα και η πιο ιερή. Μπορεί να ακούγεται κουραστικό αλλά δεν θα άλλαζα με τίποτα την καθημερινότητα μου με τα παιδιά. Ακόμα και όταν μου πρότειναν να με βοηθήσουν να βρω μια δουλειά γιατί μια πολύτεκνη οικογένεια έχει έξοδα, αρνήθηκα. Είμαι μάνα. Αυτή είναι η δική μου “καριέρα” και αυτή μου δίνει ευτυχία. Δεν νιώθω να έχω στερηθεί κάτι. Δεν είναι η πολυτέλεια ή η καλοπέραση το ζητούμενο για μένα. Πλούτη μου, είναι τα χαμόγελα στα προσωπάκια των παιδιών μου, οι αγκαλιές, να τα βλέπω να γίνονται καλοί μαθητές, καλοί άνθρωποι. Αυτή είναι η μεγαλύτερη περιουσία που θα μπορούσα να έχω…”.
“Ποδοσφαιρική… ομάδα”
“Τα πρωινά που ξυπνάμε όλοι μαζί, είμαστε 11 άνθρωποι. Μια ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα. Επικρατεί ένας μικρός χαμός αλλά έχουμε βρει τους ρυθμούς μας. Με λίγη οργάνωση όλα γίνονται πιο εύκολα, αρκεί να υπάρχει χαμόγελο και υπομονή. Τις ώρες που τα μεγαλύτερα παιδιά είναι στο σχολείο, ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού και τη μαγειρική με “βοηθούς” τα μικρότερα. Και αφού τελειώσω τα του σπιτιού, παίζουμε, ζωγραφίζουμε και χαλαρώνουμε μέχρι να “ξαναγεμίσει” το σπίτι, να έρθει η ώρα του φαγητού και ξανά από την αρχή οι υπόλοιπες δουλειές” τονίζει η ίδια στο lamianow.gr και συνεχίζει:
“Είναι ένα σπίτι γεμάτο φωνές. Είμαστε και πολλοί βλέπεις…αλλά δεν μπορώ να το φανταστώ αλλιώς. Μου αρέσει αυτή η “φασαρία”. Είναι οι φωνούλες των παιδιών μου. Κάποιοι ίσως θα δυσκολεύονταν. Για μένα ακούγονται σαν…μουσική”
“Δεν σκέφτηκα ποτέ να διακόψω κύηση. Ακόμα και σε εγκυμοσύνες μου που ήταν δύσκολες. Ακόμα και όταν ο γιατρός μου, μού είπε τέλος. Μπορεί να μην τα καταφέρεις, να μην αντέξεις ως τη γέννα. Μέσα μου δεν υπήρξε ούτε μισή φορά που να σκεφτώ να κάνω πίσω. Και δόξα τω Θεώ, στο τέλος όλα πήγαν καλά…”
Υ.Γ Χρόνια πολλά Δέσποινα. Είσαι εκείνη η μαμά που συμβολίζει την αγάπη, την ηρεμία, την απλότητα, την ασφάλεια, το τέλος του εγωισμού. Χρόνια πολλά σε κάθε “Δέσποινα” που δίνει τον δικό της τόσο σκληρό μα τόσο όμορφο αγώνα!
