Μεγαλώσαμε ακούγοντας ιστορίες από τους πατεράδες και τους παππούδες μας για τον αγώνα και την αγωνία της επιβίωσης στην μεταπολεμική εποχή. Ιστορίες για ανθρώπους που προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν στη σκιά του φόβου για τον «φάκελο» της Ασφάλειας και τα πιστοποιητικά «κοινωνικών φρονημάτων».
Πληροφοριοδότες, θύτες. Αγωνιστές και αγωνίστριες, θύματα….
Τον Αύγουστο του 1989 ο καπνός από την υψικάμινο της Ελευσίνας αλλά και τους κλιβάνους που στήθηκαν σε όλη την επικράτεια, έβγαινε από τις φωτιές που άναψαν για να κάψουν τα «αρχεία του μίσους» όπως είχαν χαρακτηριστεί. Από την πυρά γλύτωσαν 2.110 ατομικοί φάκελοι πολιτικών φρονημάτων που αφορούν προσωπικότητες από τους χώρους της πολιτικής, της Τέχνης, του πολιτισμού, του αθλητισμού κ.λπ., αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν και πρόσωπα από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, τα οποία «φακέλωνε» η Αστυνομία κυρίως στην περίοδο της χούντας.
‘Ηταν η Καίτη η χήρα «νομιμόφρων»;
Ξεφυλλίζοντας τα παλιά βιβλία του παππού της ιερέα Αθανάσιου Λαϊνά, στην Υπάτη, η Μαρία Λαινά, ανακαλύπτει ένα παλιό κιτρινισμένο γράμμα.
Γράφτηκε πριν 66 χρόνια από τον βαπτισιμιό του παραλήπτη θείου της, ο οποίος υπηρετεί στην Θεσσαλονίκη και ζητά τη βοήθεια του νονού του, για να κριθεί η Καίτη, η χήρα του αδελφού του «νομιμόφρων».
Διαβάζοντας το γράμμα – ντοκουμέντο , ανακαλύπτουμε πως η κυρία Καίτη ακολούθησε το ΕΑΜ. Από επιλογή; Ή από «τρομοκρατία» όπως επικαλείται ο Ταγματάρχης αποστολέας της επιστολής;
Η κιτρινισμένη επιστολή. 66 χρόνια πριν
“Θεσσαλονίκη 15 Μαρτίου 1954
Σεβαστέ μου νονέ,
Πληροφορούμαι ότι εζητήθησαν πληροφορίαι από την αυτόθι Υποδιοίκησιν Χωροφυλακής, σχετικά με την διαγωγήν της νύφης μου Καίτης, χήρας του μακαρίτου αδελφού μου Πάνου, κατά την κατοχήν, προκειμένου να κριθεί η νομιμοφροσύνην της.
Γνωρίζω, όπως γνωρίζεις και συ, τας συνθήκας υπό τις οποίες έζησεν ο πληθυσμός της υπαίθρου και ειδικώτερον της Φθιώτιδος, κατά την εποχή εκείνην, καθώς και τας παρεξηγήσεις και πολλάκις τα πάθη που εδημιούργησεν η κατάσταση εκείνη με την επικράτησην του ΕΑΜ κτλ.
Πιθανώς να ζητηθούν από σας πληροφορίαι σχετικά με την διαγωγήν της Καίτης. Σε παρακαλώ θερμώς, να δώσεις τας καταλλήλους πληροφορίας περί της διαγωγής και δη της αναμίξεως της εις το ΕΑΜ, η οποία οφείλεται εις την βίαν και την τρομοκρατίαν την οποίαν ήσκησεν η αντεθνικήν αυτήν οργάνωσις, ώστε να κριθεί ως νομιμόφρων δεδομένου ότι μετά την απελευθέρωσιν ουδεμία απολύτως αφορμή έδωκε.
Παρακαλώ να με συγχωρήσεις διότι επί τόσα έτη δεν επικοινώνησα μαζί σας αλλά αυτό οφείλεται εις τον πόλεμον, στην κατοχήν και τας μεταπολεμικάς περιπέτειας της πατρίδος μας. Εγώ υπηρετώ τώρα εδώ, ύστερα από 5ετη υπηρεσία εις Έδεσσαν.
Εις όλους τους δικούς σας, δίδεις τους χαιρετισμούς μας.”
Με αγάπην και σεβασμόν
Ιωάννης Σ.
Ταγματάρχης Χωρ/κής
Θες/νικη”
Σε αυτό το βιβλίο του Θεόκτιστου Λαϊνά “κρύβονταν” το γράμμα, του ιερέα
Ο Θεόκτιστος Λαϊνάς γεννήθηκε στην Υπάτη. Σπούδασε στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ πραγματοποίησε και μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής και γυμνασιάρχης σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης της επαρχίας και των Αθηνών. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη λαογραφία της γενέτειράς του. Συνέγραψε πολλές κριτικές και δοκίμια. Έργα του: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο λευίτης χωρίς ράσο (1961), Σπ. Ματσούκας, ο ρουμελιώτης εθναπόστολος ποιητής (1962), Ο δρόμος της αναζητήσεως (1962), Ο άγιος Νεκτάριος, μια βιογραφία (1962), Οι δύο Ευαγγελισμοί, θρησκευτικός και φυλετικός (1970) κ.ά. Ήταν ιδρυτικό μέλος των Αινιάνων.
Η βιβλιοθήκη του Θεοκτίστου Λαϊνά «Ιατρείον ψυχής», η οποία αποτελείται από 16.000 χιλιάδες τόμους βιβλίων και αρκετές χιλιάδες ακόμα περιοδικών και εφημερίδων θεολογικού, ιστορικού, λαογραφικού και γενικότερου ενδιαφέροντος έχει δωρηθεί στην Μητρόπολη φθιωτιδας
Ευχαριστούμε την πρόεδρο του Εκπολιτιστικού/Επιμορφωτικού Συλλόγου Υπάτης Οι Αινιάνες Μαρία Λαϊνά, για την παραχώρηση του γράμματος – ντοκουμέντο….
Αρχική εικόνα: https://ypati.files.wordpress.com/
Ότι και να πω τα πολλά λόγια είναι φτώχια