Ρυθμοί έντονοι, σχεδόν εξουθενωτικοί. Μποτιλιάρισμα και ατελείωτο άγχος για να φτάσεις στη δουλειά σου από τη μία μεριά της πόλης στην άλλη. Λογαριασμοί που τρέχουν καθημερινά, ατέλειωτα έξοδα. Περπατάς σκυφτά και γρήγορα σαν να σε κυνηγάει ο χρόνος.
-Advertisement-
Και το μυαλό σου συνέχεια στο ρολόι. Διασταυρώνεσαι με ανθρώπους αλλά δεν τους κοιτάζεις. Κανείς δεν σου χαμογελάει. Φοβάσαι… Και κάπου ανάμεσα στα γκρίζα κτίρια, ξεχνάς να κοιτάξεις στον ουρανό, να θυμηθείς πως είναι η γραμμή του ορίζοντα, πως είναι να ζεις…
Ο Αντώνης Νικολαϊδης και η Maria Rosario Venancio είπαν STOP σε όλα αυτά και αποφάσισαν….να πάρουν τα βουνά.
Ισπανία – Αθήνα – Περιβόλι Φθιώτιδας
-Advertisement-
Η Μαρία Ροζάριο είναι μια μελαχρινή σπανιόλα με τα όλα της. Καταλαβαίνεις την καταγωγή της από τη φλόγα στα μάτια της, το έντονο γέλιο και τα μαύρα μακριά μαλλιά της. Μετανάστευσε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα, όπου γνώρισε τον Αντώνη.
Τόνι για τους φίλους…
Οι δυο τους εργάστηκαν σκληρά στον τομέα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Το ξενοδοχείο του Τόνι κοντά στην Ακρόπολη, ήταν μια δουλειά με πολλές απαιτήσεις, πολύ κόσμο, πολλούς λογαριασμούς και άλλους τόσους κινδύνους αφού στις εποχές που διανύουμε οι δείκτες της εγκληματικότητας ειδικά στα πολυσύχναστα μέρη της μεγαλούπολης έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Μια εκδρομή στη Φθιώτιδα ήταν η αφορμή για εκείνο το μαγικό κλικ που τους έκανε να αναθεωρήσουν την κοσμοθεωρία τους να αποφασίσουν να αλλάξουν ζωή. Ή πιο σωστά, να αρχίσουν να χαίρονται ξανά τη ζωή.
=Advertisement=
Σε εκείνη την εκδρομή κατέληξαν στο Περιβόλι της Δυτικής Φθιώτιδας. Η φύση, το δάσος, ο καθαρός αέρας και τα νερά του Ίναχου, αναγέννησαν όχι μόνο το μυαλό και το σώμα τους αλλά και την στάση τους απέναντι στο τι είναι η ευτυχία.
«Είναι οι μικρές στιγμές της καθημερινότητας. Το πρωί που ξυπνάς και απολαμβάνεις το οξυγόνο. Τα λουλούδια που στολίζουν την αυλή. Οι περίπατοι στο δάσος. Το κελάιδισμα των πουλιών. Η καλημέρα του γείτονα. Και εκείνη καμπύλη στα χείλη μας ξανά. Το χαμόγελο που ξαναβρήκαμε…» λένε μιλώντας στο LamiaNow.
« Νιώθαμε πως η ζωή έτρεχε και εμείς απλώς λαχανιασμένοι την ακολουθούσαμε χωρίς να ευχαριστιόμαστε τις χαρές της. Πούλησα το ξενοδοχείο, αγόρασα ένα σπίτι στο Περιβόλι και ναι, περνάω καλά. Νιώθω υγιής και χαρούμενος. Σαν να γύρισα το διακόπτη μου και έκλεισα ότι αρνητικό απορροφούσε την ενέργεια μου…» λέει ο Τόνι.
«Καθόλου δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ περνώντας από τη μεγαλούπολη σε ένα χωριό 20 κατοίκων. Οι άνθρωποι στην πόλη είναι εκατομμύρια αλλά ποιος είναι πραγματικά δίπλα σου; Εδώ οι άνθρωποι είναι ελάχιστοι αλλά σε θεωρούν μέρος της ζωής τους. Σου μιλούν, σε νοιάζονται, νιώθεις εμπιστοσύνη. Ούτε μου λείπει η ζωή της πόλης. Στο χωριό πάντα βρίσκεις κάτι να κάνεις. Τώρα θα φτιάξω και κήπο να καλλιεργώ τα λαχανικά μου» εξομολογείται η Ισπανίδα του Περιβολίου (πλέον). Τόσο ντόπια πια, που το διακρίνεις με την πρώτη ματιά αφού κάθε τόσο αλλάζει θέση στην …γκλίτσα της.
Η Maria Rosario Venancio από την Σαλαμάνκα της Ισπανίας στο Περιβόλι Δυτικής Φθιώτιδας
Τον Τόνι και τη Μαρία Ροζάριο τους συναντήσαμε την παραμονή των Χριστουγέννων στο μικρό μαγαζάκι της Ρίτσας στο Περιβόλι Δυτικής Φθιώτιδας, να γιορτάζουν μαζί με τους υπόλοιπους συγχωριανούς τους την άγια μέρα. Και τους ευχαριστούμε όχι μόνο για τα αστεία και τα γέλια που κάναμε αλλά κυρίως για το μήνυμα που μεταφέρουν.
Ο Βασίλης Νικολαϊδης
Η ζωή είναι ωραία με απλάπράγματα. Και γίνεται ακόμη πιο ωραία όταν τη μοιράζεσαι με μια χούφτα ωραίους ανθρώπους…