Φθιώτιδα: Γκολ, τρίποντα και πολιτισμός! – Το καταπράσινο Λυχνό, στα καλύτερα του! (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Ήταν μακέτα…

Έγινε πράξη!

Το Αθλητικό Κέντρο Λυχνού, έτοιμο να υποδεχθεί μικρούς και μεγάλους, για αμέτρητα γκολ και τρίποντα! Η τελετή των εγκαινίων έγινε χθες Κυριακή 31 Ιουλίου, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων “Πολιτιστικό Καλοκαίρι Οίτης 2022” που διοργάνωσαν ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Απανταχού Λυχνιωτών, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και ο Ο.Π.Α.ΣΤ.Ε ενώ οι εκδηλώσεις τελούσαν υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Φθιώτιδας.

Την ιστορία του Λυχνού γνώρισαν όσοι βρέθηκαν χθες στο πανέμορφο χωριό, από τον Κώστα Μπαλωμένο, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν χώρα δύο υπέροχες εκθέσεις.

Η έκθεση Αγιογραφίας που φέρει την υπογραφή του γνωστού Ζωγράφου Δημήτρη Κολτσίδα και η έκθεση φωτογραφίας, που καταγράφει την ιστορία και τη ζωή των κατοίκων του χωριού από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Οσοι δεν έχετε ακόμη επισκεφθεί το Λυχνό, μην παραλείψετε να το βάλετε στο πρόγραμμα σας. Σε απόσταση αναπνοής από την Ιερά Μονή Αγάθωνος, προσφέρεται για βόλτες στη φύση και χαλάρωση από τους ρυθμούς της πόλης με καφεδάκι, τσιπουράκι και βέβαια πεντανόστιμες ρουμελιώτικες γεύσεις κάτω από τον δροσερό πλάτανο του χωριού.

Προορισμός Λυχνό!

Ανηφορίζουμε προς την Υπάτη, περνάμε με χαμηλή ταχύτητα κάτω από τον Αη Λιά στο Καπνοχώρι –στο λεγόμενο μπαλκόνι- θαυμάζοντας τη θέα από ψηλά, κατευθυνόμαστε προς την Μονή Αγάθωνος απολαμβάνοντας το πανέμορφο φυσικό τοπίο και συνεχίζουμε για το Λυχνό.

Κάνουμε στάση στο μαγαζί του χωριού για φρεσκοψημμένο καφέ και δροσερό νερό. Κάτω από τη σκιά του πανύψηλου πλατανιού, άνθρωποι φιλόξενοι, που μας διηγούνται ιστορίες για το χωριό τους, για τα χρόνια τα παλιά, για τον Βησσαρίωνα, τους προσκυνητές που «βούλιαζαν» την περιοχή, για την σπουδαία προσωπικότητα του ηγούμενου Γερμανού Δημάκου του παπά – Ανυπόμονου, ιστορίες που δεν χορταίναμε να ακούμε…

Το πρώτο πράγμα που μας εντυπωσιάζει είναι το ραφτάδικο. Χρόνια κλειστό, απομεινάρι μιας άλλης εποχής που μαρτυρά τη ζωντάνια που είχαν κάποτε τα χωριά.

«Όχι ένα αλλά δύο ραφτάδικα είχε το Λυχνό. Έρχονταν εδώ από όλα τα χωριά τριγύρω και έραβαν τα ρούχα τους. Ανυπομονούσαν οι νεαροί να παραλάβουν το πρώτο τους μακρύ παντελόνι και οι γυναίκες το «καλό» τους φουστάνι…»

«Η έκταση που χτίστηκε το χωριό και ένα πολύ μεγάλο μέρος της ευρύτερης περιοχής ανήκαν στη Μονή Αγάθωνος. Οι πρώτοι «κάτοικοι» του χωριού ήταν εργάτες που δούλευαν τη γη του Μοναστηριού. Ζούσαν σε πρόχειρα καταλύματα δημιουργώντας έναν μικρό οικισμό. Αργότερα το Μοναστήρι παραχώρησε την έκταση και ξεκίνησε η δημιουργία του χωριού με τους μόνιμους πια κατοίκους να χτίζουν τα πρώτα σπίτια και να δημιουργούν οικογένειες….»

Ο Παναγιώτης Σκάνδαλος, αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στο Λυχνό ξεκινώντας από το παλιό δημοτικό σχολείο που έχει μετατραπεί σε μια μόνιμη έκθεση φωτογραφίας.

Δεν είναι η πρώτη έκθεση φωτογραφίας που είδαν τα μάτια μας, όμως αυτή μας καθήλωσε. Γενιές και γενιές ανθρώπων αποτυπωμένες σε ασπρόμαυρο χαρτί. Νύφες και γαμπροί, προικιά, παππούδες και γιαγιάδες, σχολιαρόπαιδα και φανταράκια, γλέντια, εκδρομές… Εικόνες σαν σφραγίδες κάθε δεκαετίας κρεμασμένες στους τοίχους με ένα άρωμα νοσταλγίας που θες να ρουφάς ασταμάτητα.

Στην διπλανή αίθουσα του δημοτικού σχολείου παλιά βιβλία, ένα θηριώδες ραδιόφωνο του ’50, καλογραμμένες χάρτινες ταμπελίτσες που η δασκάλα είχε γράψει επιστρατεύοντας όλο το ταλέντο της στην καλλιγραφία και ζωγραφιές παιδιών που σήμερα έχουν δικά τους παιδιά και εγγόνια…

O υπεραιωνόβιος πλάτανος

Επόμενος σταθμός ο περιβόητος υπεραιωνόβιος πλάτανος του χωριού. Λέγεται πως φυτεύτηκε τον 15^ο αιώνα, την ίδια εποχή που δημιουργήθηκε και η Μονή Αγάθωνος. Τα πιτσιρίκια αλλά και οι μεγαλύτεροι που τον επισκέπτονται ανά παρέες, στέκονται τριγύρω του κάνοντας κύκλο με ανοιχτά τα χέρια και κάπως έτσι έγινε κάτι σαν αγαπημένο «παιχνίδι» το ερώτημα «Πόσοι άνθρωποι χρειάζονται να τον αγκαλιάσουν;»

Η Χαραυγή

Κατά την πιθανότερη εκδοχή το χωριό πήρε το όνομα Λυχνός από το λύχνο, ένα φανάρι που άναβαν οι πρώτοι κάτοικοι του οικισμού και το φως του φεγγοβόλαγε τριγύρω στα χωριά.

Κάπως έτσι φανταζόμαστε πως και η Χαραυγή πήρε το όνομα της αφού το γλυκοχάραμα σε αυτό το γεμάτο ομορφιά σημείο του Λυχνού είναι εικόνα που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή.

Ο κεντρικός δρόμος του χωριού ανηφορίζοντας στην Οίτη

Η Οίτη παντού κρύβει στολίδια και ένα από αυτά είναι η Χαραυγή. Γοητευτική με τους ήχους και τα αρώματα της. Κυκλωμένη από πλατάνια και όσο ανεβαίνεις από έλατα και φτέρες. Γάργαρο νερό τη διαπερνάει και σχηματίζει μικρές λιμνούλες. Ο τοπικός σύλλογος του χωριού, μικροί και μεγάλοι φέτος έβαλαν τα δυνατά τους για να διαμορφώσουν την περιοχή με μονοπάτια για περιπάτους αλλά και στάσεις ξεκούρασης. Ιδανικό σημείο για ανάσες δροσιάς τις ζεστές καλοκαιρινές ημέρες αλλά και για τους ρομαντικούς διαβάτες, εξαιρετική επιλογή για τις φθινοπωρινές τους βόλτες.

Όνειρο των ανθρώπων του Συλλόγου και όλων των κατοίκων, να μπορέσουν να συνδέσουν την Χαραυγή με την Μονή Αγάθωνος δημιουργώντας μια εύκολη αλλά συναρπαστική πεζοπορική διαδρομή.

Ελπίζοντας πως πέρα από τον αγώνα του Συλλόγου θα βάλουν και οι τοπικές αρχές το «χεράκι» τους για την υλοποίηση του έργου, κατηφορίζουμε ξανά προς το χωριό. Απαραίτητη στάση στο κιόσκι, ξεδιψάμε από την καλαίσθητη πέτρινη βρύση και ξαποσταίνοντας η κουβέντα πάει ξανά στο Μοναστήρι του Αγάθωνα και τους πατέρες του..

Προτείνουμε και σε εσάς τους αναγνώστες μας μια βόλτα στο Λυχνό. Το χωριό μετά την Μονή Αγάθωνος.

Μια βόλτα εκεί που το μεγαλείο της φύσης συναντά το μεγαλείο της πίστης.

*Ευχαριστούμε τον Παναγιώτη Σκάνδαλο για την περιήγηση αλλά και την περιποίηση στο «Κουτούκι» της πλατείας καθώς και τον Μίλτο Σπαθάρα, πρόεδρο του εξωραϊστικού συλλόγου των απανταχού Λυχνιωτών “Ο ΠΛΆΤΑΝΟΣ”