Ο Αλέξανδρος Ξηροτύρης πριν 15 περίπου χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αθήνα για να ζήσει στο Ροδοκάλο Υπάτης, τοπωνύμιο ενός κτήματος στο όρος Οίτη που βρίσκεται σε υψόμετρο 850 μέτρων, στα όρια του εθνικού δρυμού. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας και τα συμβόλαια του κτήματος με το μισογκρεμισμένο σπίτι του προπάππου του, χρονολογούνται από το 1874! Όλα αυτά τα χρόνια με ατέλειωτες ώρες προσωπικής εργασίας και τεράστιες δυσκολίες αφού το οδικό δίκτυο παρουσιάζει προβλήματα, στην πρώτη βροχή, ο νέος ένοικος, κατάφερε να καθαρίσει το κτήμα των προγόνων του, να φτιάξει ένα ασφαλές μικρό σπίτι και αποθηκευτικούς χώρους για τις ζωοτροφές και τα εργαλεία του.
Δέντρα, κηπευτικά, κότες, κατσίκες… Όνειρο ζωής να ασχοληθεί με τον ήπιας μορφής αγροτουρισμό, ανοίγοντας το κτήμα σε φυσιολάτρες και πεζοπόρους που σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου καταφθάνουν στο σημείο εκείνο της Οίτης, ως εκδρομείς.
Αποκλεισμένος από τον Ιανό ημέρα 7η
Όπως είναι φυσικό το πέρασμα της τελευταίας κακοκαιρίας άφησε βαθιά τα σημάδια του και στον δρόμο που οδηγεί στο σπίτι του. Στον Ροδοκάλο. Πρόκειται για έναν δρόμο που μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν αγροτικός -αφού υπάρχουν και άλλοι ιδιοκτήτες γης στην ίδια περιοχή- το δασαρχείο όμως άλλαξε τον χαρακτηρισμό του σε Γ’ δασικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για την συντήρηση και εν τέλει για την υποβάθμιση του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξανδρος μετατρέπεται σε «ερημίτη» λόγω καιρικών συνθηκών. Βροχές, χιόνια, αποκλεισμός και ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης που θυμίζει survivor.
«Όταν υπάρχει πρόβλημα στο δρόμο δεν μπορεί να προσεγγίσει αυτοκίνητο. Ανεβοκατεβαίνω μέχρι την πόλη για να προμηθευτώ υλικά για τις βλάβες, τροφή και ζωοτροφές με τα χίλια ζόρια πάνω σε ένα παλιό μηχανάκι…» λέει ο ίδιος στο Lamianow.gr περιγράφοντας τις συνθήκες που ζει σήμερα αλλά και κάθε φορά που ένα κύμα κακοκαιρίας αφήνει τα ίχνη του στον περιβόητο δρόμο.
Και γιατί μένεις εκεί;
Αυτή είναι μια ερώτηση που ο Αλέξανδρος έχει ακούσει ουκ ολίγες φορές. Οι απαντήσεις θα μπορούσε να είναι πολλές. Ο ίδιος τις συνοψίζει στην εξής μία. «Ο Ροδοκάλος, δεν είναι μόνο το σπίτι μου. Είναι ο τόπος που συναντιούνται επισκέπτες όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από χώρες του εξωτερικού. Θα μπορούσε να είναι η «άνοιξη» στην μαραζωμένη οικονομικά επαρχία μας.
Το Ροδοκάλο, ο ξακουστός «Κρεμαστός», το Μεσαιωνικό Κάστρο και ο Εθνικός Δρυμός
Ανάμεσα στα γιγάντια φαράγγια της Οίτης, το Ροδοκάλο κλέβει τις εντυπώσεις. Βρίσκεται στον παρακείμενο χείμαρρο της Υπάτης στους πρόποδες του όρους της Οίτης του μυθικού Ηρακλή. Με τρεχούμενο νερό χειμώνα καλοκαίρι αλλού ανοιχτό και αλλού στενό, με σφηνομένους ογκόλιθους, «τσουλήθρες» και «λιμνούλες» αποκτά χρόνο με το χρόνο τη φήμη που του αξίζει, ως αγαπημένος προορισμός.
Την γοητεία του για τους καταρριχητές, φαίνεται πως πρώτος εκτίμησε ένας Γάλλος που βρέθηκε στο φαράγγι και λέγεται πως είναι ο άνθρωπος που το 2006, τοποθέτησε 35 ραπέλ, παραδίδοντας τον, στους φίλους της καταρρίχησης. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που η 45μέτρη κατάβαση του Ροδοκάλου, είναι ιδιαίτερα προσφιλής σε Γάλλους τουρίστες.
Λίγο πιο πάνω, δεσπόζει το κάστρο της Υπάτης που οχυρώθηκε από τον Ιουστινιανό και έζησε θρυλικές πολιορκίες από Σταυροφόρους, Βυζαντινούς και Οθωμανούς, ήταν όμως τόσο ανθεκτικό που άντεξε!
Η περιοχή του Ροδοκάλου είναι ιδιαίτερα αγαπητή και για τους δρομείς ορεινών αποστάσεων αφού αποτελεί μέρος της διαδρομής του μαραθώνιου ΗΡΑΚΛΗΣ που κάθε Σεπτέμβρη διεξάγεται με συμμετοχές ελλήνων και ξένων μαραθωνοδρόμων.
Και όλα αυτά, στους πρόποδες του εθνικού δρυμού της Οίτης, που από το 1966 αποτελεί προστατευόμενη περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Τι θα πούμε άραγε στην συνείδηση μας και στα παιδιά που οφείλουμε να τους παραδώσουμε τη φύση ζωντανή αν ω μη γένοιτο πάρει φωτιά η περιοχή;
Ότι σύμφωνα με το κράτος, ο δρόμος είναι Γ’ δασικός και δεν περνάει αυτοκίνητο;
