Τι κοινό έχουν ο Όσιος Βησσαρίωνας με τον Πωλ Ευμορφίδη; Τι συνδέει την αγιοσύνη με το «Ευ»;
«Ευλογία»
Ευ, όπως λέμε ευλογία. Ευλογία, όπως λέμε πίστη και θρησκεία. Και όλα αυτά, προσωποποιημένα σε μια ιδιαίτερη γυναίκα της ελληνικής επαρχίας. Την κ. Στέλλα ετών 80, ίσως και 78 αφού γεννήθηκε στην Ελλάδα της Κατοχής και του πολέμου, τότε που μικρή σημασία είχε η ακριβής ημερομηνία γέννησης και τα πιστοποιητικά εκδίδονταν κατά προσέγγιση…
Την συναντήσαμε στην φιλόξενη αυλή του σπιτιού της, στο χωριό Γραμμένη της Δυτικής Φθιώτιδας, δίπλα στις τριανταφυλλιές της, στη ροδιά και την πέτρινη βρύση της, με τις γάτες και μερικές κοτούλες να τριγυρίζουν ανάμεσα μας.
Η κ. Στέλλα, με την αυθεντικότητα εκείνων των παλαιάς κοπής ανθρώπων, μας εξομολογείται πως δεν γνωρίζει τον Πωλ Ευμορφίδη, δεν ξέρει τι σημαίνει «ευ», δεν έχει ιδέα τι εστί dragon, δεν έχει ακουστά τα cocomat. Ούτε ότι έγινε διάσημη μετά την προβολή του βίντεο του κόμματος… όχι μόνο ως τη Μακρακώμη, τα Λουτρά Υπάτης και τα Καμένα Βούρλα που την πηγαίνουν βόλτες τα παιδιά και τα εγγόνια της και πολύ το απολαμβάνει.
Αυτό που ξέρει όμως καλά, είναι ότι η πίστη όλα τα νικά. Και αρχίζει να ξεδιπλώνει τα επιχειρήματα της, όχι μόνο με λόγια αλλά με γεγονότα…
Ο Βησσαρίων και το λαχείο
Μάνα με 5 παιδιά, στην εποχή του ’60, στη Γραμμένη, στο χωριό που τότε όλα ήταν απλά και οι άνθρωποι χαίρονταν με τα λίγα και τίποτα δεν ένιωθαν να τους λείπει. «Εχει ο θεός, έλεγα πάντα δεν θα μας αφήσει έτσι. Και όλα έβρισκαν το δρόμο τους» διηγείται η κ. Στέλλα. «Όταν ο μεγάλος μου γιος τέλειωσε τη Σχολή του και έγινε αστυφύλακας, τον έφεραν στα Καμένα Βούρλα. Καημό το είχε να ορθοποδήσει, να προμηθευτεί τα βασικά και να περισσέψουν, να φορέσει ένα κοστούμι. Ήταν η εποχή που η λουτρόπολη ήταν κοσμική και εκείνος δυσκολεύονταν να τα βγάλει πέρα. Μια μέρα, συνάντησα στο δρόμο μια γειτόνισσα που μου είπε ότι ο Βησσαρίωνας, μοναχός τότε στο Μοναστήρι του Αγάθωνα, είχε έρθει στα μέρη μας. Τριγύριζε τότε σε όλα τα χωριά και συναντούσε ανθρώπους και φρόντιζε όπως μπορούσε όσους είχαν ανάγκη.
Πήγα και εγώ να του φιλήσω το χέρι. Ηθελα να μάθω από το στόμα του, αν κάνω σωστά τη νηστεία, πόσες φορές να πηγαίνω για κοινωνία και πιο πολύ ήθελα σε εκείνον να εξομολογηθώ. Ετσι και έγινε. Όταν πήγα να φύγω μου έβαλε στο χέρι ένα σημείωμα . Δώσε το στο γιο που έχεις στα Καμένα Βούρλα, πες του να πάρει ένα λαχείο και να βρει και ένα παιδί εκεί που το‘χω σαν παιδί μου, μου είπε.
Όταν πήγα στο σπίτι και το έδωσα, μέσα στο σημείωμα βρήκα και ένα χιλιάρικο. Ντράπηκα πολύ, ήθελα να γυρίσω πίσω. Με εκείνο το χιλιάρικο, ο γιος μου πήρε ένα λαχείο. Κέρδισε εκείνα τα χρόνια ένα μεγάλο ποσό και με αυτό μπόρεσε και ξεκίνησε όπως πρέπει τη ζωή του. Και πήρε και ένα κοστούμι και το φόρεσε και πήγε στο Μοναστήρι και τον συνάντησε. Αυτή την ιστορία, τη γράφει και στο βιβλίο του αγίου…»
Η βαθιά πίστη και τα μικρά(;) θαύματα της κ. Στέλλας
Το «έχει ο θεός δεν θα μας αφήσει έτσι…» είναι τελικά άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή της 80χρονης γυναίκας. Περιστατικά που σαν θαύματα, την έσωσαν πολλές φορές από σκοτάδια, αρρώστιες και κακοτοπιές, έρχονται στα λόγια της, το ένα μετά το άλλο.
Γονατίζει την ώρα που μας διηγείται πως η Παναγία την έβγαλε από μια μεγάλη κρίση που πέρασε το σπιτικό της, όταν ήταν έγκυος στον Χρήστο της, γλαφυρά μας περιγράφει πως σηκώθηκε και περπάτησε όταν έμεινε σχεδόν κατάκοιτη και αρνούνταν από φόβο να χειρουργηθεί. Τα κλάματα των εγγονών της, που φοβήθηκαν πως θα τη χάσουν αλλά η πίστη έκανε ξανά το θαύμα της, μας λέει.
Στέλλα η «κοσμική» κυρία του χωριού…
Όχι μόνο όρθια στα πόδια της αλλά και ασύχαστη η κ. Στέλλα στα 80της χρόνια δεν σταματά, παρά μόνο για λίγες ώρες ύπνου. «Περιποιούμαι το σπίτι, τον κήπο, τα λουλούδια, φροντίζω τα ζώα της αυλής μου και μετά πηγαίνω για καφεδάκι στους συγγενείς, στους γείτονες. Λέμε τα νέα μας, κουβεντιάζουμε και μια χαρά περνάμε. Άσε που έχω όλα μου τα παιδιά και όλα μου τα εγγόνια, να έρχονται συνέχεια να με βλέπουν και να με πάνε βόλτα. Ένας έρχεται με παίρνει, ο άλλος με γυρίζει σπίτι. Σε ησυχία δεν με αφήνουν. Και στην πόλη με πηγαίνουν και για καφέ και για φαγητό. Παντού! Εκανα καλά παιδιά και εκείνα με τη σειρά τους το ίδιο. Δοξασμένος ο Θεός, παράπονο δεν έχω»
Μα ποια είναι τελικά η κ. Στέλλα;
Στέλλα Κοντογεώργου το πλήρες όνομα της. Kόρη του Κυργιόπουλου, επί πολλά χρόνια προέδρου του χωριού, μητέρα του αναπληρωτή Δημάρχου Μακρακώμης Πάνου Κοντογεώργου, θεία του σημερινού κοινοτάρχη… και γενικώς μητέρα μιας «αυτοδιοικητικής οικογένειας» που αν μη τι άλλο, κάθε τετραετία εκλέγει από ένα τουλάχιστον έως αρκετά περισσότερα πρόσωπα στην τοπική δημοτική αρχή.
«Εγώ να ασχοληθώ με την πολιτική; Α μπα! Δεν ανακατεύομαι εγώ με αυτά. Μου φτάνει τα τους βλέπω όλους καλά και να είμαστε αγαπημένοι. Τίποτα άλλο δεν θέλω…» απαντάει σε ερώτηση μας.
Οσο για την συμμετοχή της στο διαφημιστικό του «Ευ» του Πωλ Ευμορφίδη, την απορία τελικά μας την έλυσε η συνεργάτιδα του dragon. «Πριν καιρό επισκεφθήκαμε με τα ποδήλατα μας πολλές περιοχές σε όλη την Ελλάδα, στην προσπάθεια μας να μιλήσουμε με ανθρώπους, να τους μεταφέρουμε τις ιδέες και το πρόγραμμα μας. Κάπως έτσι, βρεθήκαμε και στη Μακρακώμη. Η κ. Στέλλα, είχε πιάσει την κουβέντα έξω από ένα κομμωτήριο της περιοχής, μας άρεσε η φυσιογνωμία της. Το μαντήλι στο κεφάλι, η σπιρτάδα στα μάτια της, η αυθεντική της παρουσία. Της ζητήσαμε, όπως και σε πολλούς ανθρώπους που συναντήσαμε να μας πει μια λέξη από «ΕΥ» Και εκείνη απάντησε
«ΕΥΛΟΓΙΑ»
Αυτή η μικρή λέξη, με το σπουδαίο περιεχόμενο, είναι που συνοδεύει όλη της τη ζωή, την 80χρονη κ. Στέλλα. Αυτή η ίδια λέξη, που έγινε αφορμή, η καλοσυνάτη γιαγιά, να γραφτεί στο βιβλίο για τον βίο του Οσίου Βησσαρίωνα και να μεταδοθεί μέσα από ένα διαφημιστικό βίντεο στους απανταχού θεατές του ….
