Η Κοντίβα βρίσκεται σκαρφαλωμένη στις βραχώδες πλαγιές της Καλιακούδας. Ανήκει στον δήμο Δομνίστας. Δεν έχει ρεύμα, ούτε οδική πρόσβαση. Συνδέεται με μονοπάτι (που χρειάζεται κάθε χρόνο συντήρηση) με το διπλανό Χωριό Δολιανά. Η Κοντίβα είναι ερειπωμένη. Τα πέτρινα σπίτια της γκρεμισμένα… Οι τελευταίοι κάτοικοι της έφυγαν από τις αρχές του ΄80. Η εκκλησία του χωριού η Αγία Σωτήρα και το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου μόνο, παραμένουν όρθια…
Μια παρέα 17 ατόμων, μαζί με τον παπά και τον ψάλτη, αποφάσισαν φέτος -κάτι σαν τάμα- να τιμήσουν την γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην Κοντίβα. Με πολλές δυσκολίες και αρκετή αναρρίχηση έφτασαν στο εκκλησάκι, χτύπησαν την καμπάνα, τέλεσαν τη Θεία Λειτουργία. Μια Λειτουργία μυσταγωγική, συγκινητική, γεμάτη ευλάβεια. Έτσι, λιτά, όπως επιτάσσει η ίδια η θρησκεία μας. Έτσι όπως παλιά…
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΙΒΑ
Ήταν σαν τάμα εδώ και είκοσι χρόνια και εκπληρώθηκε η επίσκεψή μου στην Κοντίβα ανήμερα της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και το κεράκι στην εκκλησία του αυτού του έρημου χωριού σε μια από τις πιο απρόσιτες γωνιές της ελληνικής γης. ΄
Κρεμασμένη πάνω από τον Κρικελοπόταμο η Κοντίβα έχει ερημώσει εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια αλλά κάθε χρόνο από το 1997 και δώθε, χάρη στην πίστη ορισμένων κατοίκων της που δεν θέλουν να μείνει αλειτούργητη η εκκλησία τους και φυσικά χάρη και στον παπά Σπύρο Μποτονάκη που αγαπά όσοι λίγοι αυτόν τον τόπο, δοκιμάζουν τις αντοχές τους στο δύσβατο και επικίνδυνο σε ορισμένα σημεία μονοπάτι και ζωντανεύουν το χωριό για λίγες ώρες.
Έτσι έγινε και φέτος και μετρηθήκαμε το πρωί στη λειτουργία 17 άτομα. Ορισμένοι είχαμε πάει από την παραμονή, παρακολουθήσαμε τον εσπερινό, τα υψώματα και το απόδειπνο και κατόπιν κάτσαμε στο προαύλιο της εκκλησίας και κουβεντιάσαμε για τους παλιούς καιρούς στο χωριό όταν αυτό είχε ακόμη 100 άτομα. Τις μνήμες αυτές ακούγαμε από την κυρά Παρασκευή Μπακατσιά η οποία παρά την ηλικία της περπάτησε κι εφέτος μαζί με τον γιό της Κώστα ως την Κοντίβα και άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους, του τελευταίου που μένει ακόμη όρθιο.
Οι υπόλοιποι που τους ακολουθήσαμε ήμασταν: ο παπα Σπύρος Μποτονάκης με τις δυο του κόρες, την Βασιλική και την Αλεξάνδρα, ο Πάνος Νούλας, η συγχωριανή μου Φωτεινή Δεδούση, η Αγλαία Τσατσαράγκου, η Βιολέτα Ροϊλού, ο Σπύρος Μπουλάκος με την γυναίκα του Μαριάννα και τον γιό του Δημήτρη και ο Θέμης Μπαζιώνηςς. Εκτός από τους Μπακατσαίους οι υπόλοιποι κοιμηθήκαμε σε σκηνές, στην χορταριασμένη αυλή του σχολείου και το πρωί μας ξύπνησε μια βροχούλα. Το πρωί ήρθαν από το μονοπάτι που ανεβαίνει από τον Κρικελοπόταμο οι Αλέκος Μαντζιούτας, ο Ευάγγελος Πιρτσιόλας, η Βασιλική Μούρτου και η Γεωργία Παπαζαχαρία.
Ο παπα Σπύρος με ψάλτες τον Πάνο Νούλα και τον Σπύρο Μπουλάκο έκαναν μια όμορφη λειτουργία και μετάλαβαν αρκετοί από τους παρευρισκόμενος. Ακολούθησε ευλογία των καρπών (έφερε μάλιστα σταφύλια από το Καρπενήσι γιατί έτσι το καλεί η ημέρα) και κατόπιν καθίσαμε όλοι να φάμε στην αυλή της εκκλησίας. Δεν το χαρήκαμε όμως γιατί έπιασε βροχή, τα μαζέψαμε και φύγαμε άρον – άρον γιατί όταν βρέχει το μονοπάτι γίνεται επικίνδυνο. Έτσι ούτε το χωριό γνωρίσαμε όπως θα έπρεπε και γι’ αυτό είπαμε να πάμε μια άλλη φορά που θα ευνοούν οι συνθήκες να προσκυνήσουμε μια σβησμένη πατρίδα.
ΥΓ. Ήθελα πολύ να περπατήσω ανάμεσα στα ερείπια της Κοντίβας και να σας μεταφέρω εικόνες και συναισθήματα από ένα χωριό που κοντεύει να ξεχαστεί αλλά δεν βοήθησαν οι συνθήκες. Την επόμενη φορά σίγουρα θα είναι καλύτερα…
Οι εικόνες εχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στην ψυχή μου … εικόνες που αποτυπώθηκαν από ένα εμπνευσμένο φωτογράφο-καλλιτέχνη…εικόνες που πολύ σπάνια θα δεις ….όμως θα φωτίσουν και θα γλυκάνουν τη ψυχή σου! Εικόνες που σε ταξιδεύουν σε υπέροχους τόπους, μνημεία- εκκλησιές που στέκουν αγέρωχα στο πέρασμα των χρόνων και ζωντανεύουν όταν κάποιοια ανθρωποι, χρόνια τώρα περιμένουν με λαχτάρα κάθε χρόνο αυτή τη μέρα να λειτουργηθουν και να μεταλάβουν τη θεία κοινωνία, (χωρίς να περιμένουν κανένα κλικ φωτογράφου από κανένα life-style περιοδικό )να επικοινωνήσουν και να χαρούν ο ένας τον άλλον ….που βρέθηκαν ξανά στο καθιερωμένο προσκύνημα στα κακοτράχαλα βουνά (παρ´ολα αυτά)
βουνά που γέννησαν Υπερήφανους, Αληθινούς, Έξυπνους και Ευτυχισμένους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!
Εύχομαι στη σεβάσμια γηραιά κυρία Παρασκευή να την αξιώσει ο Θεός όπως και όλους τους υπόλοιπους της παρέας και ακόμη πολύ περισσότερους και του χρόνου να διαβούν το κατώφλι της εκκλησίας του Αγ.Σωτήρα και του υπέροχου επίσης εξωκκλησιού του Αγ. Γεωργίου!
Ονειρεύομαι να είμαι και εγώ με την οικογένειά μου εκεί ….
Μπράβο αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους σας. Βλέποντας κάποιος και μόνο το δρομολόγιο διαπιστώνει πόσο δύσκολο ήταν. Βοήθειά σας καί του χρόνου να είστε όλοι καλά.
Να έχετε την υγεία σας να το κάνετε καθε χρόνο…. Βοήθειά σας ‼️‼️
Πόσο θα ήθελα να είμαι Κοντά σας σε αυτά τα τοπία που είδαν τα μάτια σας σε αυτή την λειτουργεία αυτές τις ωραίες στιγμές που ζησατε να έχετε δύναμη κάθε χρόνο να πηγαίνετε.
Την επόμενη φορά θέλω να συμμετάσχω. Πρέπει κάποιος να με ειδοποιήσει.! Χρήστος
Μπράβο νασας βοήθεια πάντα γερή και δυνατή να είστε ευλογημένοι
Προσκύνημα στη Γκοντιβα Μια συγκινητική πράξη ταπείνωσης ,πίστης ,μεγαλείου ψυχής ,μνήμης χρόνων προσφοράς ,αλληλεγγύης ,και ανθρωπιάς Όλα απλά ,μικρά αλλά μεγαλα,αληθινά ,με φως μα πολύ φως μεμε λίγο ψωμί μα μοιρασμένο και με το κεφάλι σκυφτό και με ταπείνωση στη κοινωνία των Αχράντων μυστηρίων !!! Ευχαριστούμε από καρδιάς για τα μηνύματα που μας στείλατε!!!!!