Ευρυτανία: Ταξίδι στο χρόνο – Το τάμα οδήγησε 17 άτομα σε μια από τις πιο απρόσιτες γωνιές της ελληνικής γης (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Η Κοντίβα βρίσκεται σκαρφαλωμένη στις βραχώδες πλαγιές της Καλιακούδας. Ανήκει στον δήμο Δομνίστας. Δεν έχει ρεύμα, ούτε οδική πρόσβαση. Συνδέεται με μονοπάτι (που χρειάζεται κάθε χρόνο συντήρηση) με το διπλανό Χωριό Δολιανά. Η Κοντίβα είναι ερειπωμένη. Τα πέτρινα σπίτια της γκρεμισμένα…  Οι τελευταίοι κάτοικοι της έφυγαν από τις αρχές του ΄80. Η εκκλησία του χωριού η Αγία Σωτήρα και το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου μόνο, παραμένουν όρθια…

Μια παρέα 17 ατόμων, μαζί με τον παπά και τον ψάλτη, αποφάσισαν φέτος -κάτι σαν τάμα- να τιμήσουν την γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην Κοντίβα. Με πολλές δυσκολίες και αρκετή αναρρίχηση έφτασαν στο εκκλησάκι, χτύπησαν την καμπάνα, τέλεσαν τη Θεία Λειτουργία. Μια Λειτουργία μυσταγωγική, συγκινητική, γεμάτη ευλάβεια. Έτσι, λιτά, όπως επιτάσσει η ίδια η θρησκεία μας.  Έτσι όπως παλιά…

-Advertisement-

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΙΒΑ

Ήταν σαν τάμα εδώ και είκοσι χρόνια και εκπληρώθηκε η επίσκεψή μου στην Κοντίβα ανήμερα της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και το κεράκι στην εκκλησία του αυτού του έρημου χωριού σε μια από τις πιο απρόσιτες γωνιές της ελληνικής γης. ΄

Κρεμασμένη πάνω από τον Κρικελοπόταμο η Κοντίβα έχει ερημώσει εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια αλλά κάθε χρόνο από το 1997 και δώθε, χάρη στην πίστη ορισμένων κατοίκων της που δεν θέλουν να μείνει αλειτούργητη η εκκλησία τους και φυσικά χάρη και στον παπά Σπύρο Μποτονάκη που αγαπά όσοι λίγοι αυτόν τον τόπο, δοκιμάζουν τις αντοχές τους στο δύσβατο και επικίνδυνο σε ορισμένα σημεία μονοπάτι και ζωντανεύουν το χωριό για λίγες ώρες.

Έτσι έγινε και φέτος και μετρηθήκαμε το πρωί στη λειτουργία 17 άτομα. Ορισμένοι είχαμε πάει από την παραμονή, παρακολουθήσαμε τον εσπερινό, τα υψώματα και το απόδειπνο και κατόπιν κάτσαμε στο προαύλιο της εκκλησίας και κουβεντιάσαμε για τους παλιούς καιρούς στο χωριό όταν αυτό είχε ακόμη 100 άτομα. Τις μνήμες αυτές ακούγαμε από την κυρά Παρασκευή Μπακατσιά η οποία παρά την ηλικία της περπάτησε κι εφέτος μαζί με τον γιό της Κώστα ως την Κοντίβα και άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους, του τελευταίου που μένει ακόμη όρθιο.

Οι υπόλοιποι που τους ακολουθήσαμε ήμασταν: ο παπα Σπύρος Μποτονάκης με τις δυο του κόρες, την Βασιλική και την Αλεξάνδρα, ο Πάνος Νούλας, η συγχωριανή μου Φωτεινή Δεδούση, η Αγλαία Τσατσαράγκου, η Βιολέτα Ροϊλού, ο Σπύρος Μπουλάκος με την γυναίκα του Μαριάννα και τον γιό του Δημήτρη και ο Θέμης Μπαζιώνηςς. Εκτός από τους Μπακατσαίους οι υπόλοιποι κοιμηθήκαμε σε σκηνές, στην χορταριασμένη αυλή του σχολείου και το πρωί μας ξύπνησε μια βροχούλα. Το πρωί ήρθαν από το μονοπάτι που ανεβαίνει από τον Κρικελοπόταμο οι Αλέκος Μαντζιούτας, ο Ευάγγελος Πιρτσιόλας, η Βασιλική Μούρτου και η Γεωργία Παπαζαχαρία.

Ο παπα Σπύρος με ψάλτες τον Πάνο Νούλα και τον Σπύρο Μπουλάκο έκαναν μια όμορφη λειτουργία και μετάλαβαν αρκετοί από τους παρευρισκόμενος. Ακολούθησε ευλογία των καρπών (έφερε μάλιστα σταφύλια από το Καρπενήσι γιατί έτσι το καλεί η ημέρα) και κατόπιν καθίσαμε όλοι να φάμε στην αυλή της εκκλησίας. Δεν το χαρήκαμε όμως γιατί έπιασε βροχή, τα μαζέψαμε και φύγαμε άρον – άρον γιατί όταν βρέχει το μονοπάτι γίνεται επικίνδυνο. Έτσι ούτε το χωριό γνωρίσαμε όπως θα έπρεπε και γι’ αυτό είπαμε να πάμε μια άλλη φορά που θα ευνοούν οι συνθήκες να προσκυνήσουμε μια σβησμένη πατρίδα.

ΥΓ. Ήθελα πολύ να περπατήσω ανάμεσα στα ερείπια της Κοντίβας και να σας μεταφέρω εικόνες και συναισθήματα από ένα χωριό που κοντεύει να ξεχαστεί αλλά δεν βοήθησαν οι συνθήκες. Την επόμενη φορά σίγουρα θα είναι καλύτερα…

-Advertisement-