Το Στένωμα Ευρυτανίας είναι ένα μικρό χωριό στις βορειοδυτικές πλαγιές του Βελουχιού. Χωμένο ανάμεσα στα έλατα, τις βελανιδιές, τις καρυδιές και τα πλατάνια. Οι κάτοικοι του λιγοστοί. Στην τελευταία απογραφή μόλις, 139 άτομα.
Το φθινόπωρο όταν οι επισκέπτες φεύγουν, το χωριό αδειάζει. Και η ζωή για τους μόνιμους κατοίκους, παρά τις δυσκολίες, συνεχίζεται.
Η μικρή Όλγα μαθήτρια της Δ’ Δημοτικού, ξυπνάει κάθε πρωί, ετοιμάζει την τσάντα της και ξεκινάει για το σχολείο. Το κουδούνι δεν χτυπάει, ούτε ακούγονται παιδικές φωνές στο προαύλιο. Είναι η μοναδική μαθήτρια. Και στις επάλξεις, η δασκάλα της που με όποιο τρόπο μπορεί, κάνει τα πάντα για να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα του σχολείου. Σε άλλα τέσσερα δημοτικά σχολεία της Ευρυτανίας, οι δασκάλες έχουν μόνο από έναν μαθητή.
Είναι τα ίδια σχολεία που κάποτε τα θρανία τους ήταν γεμάτα παιδιά. Μα χρόνο με το χρόνο η Ελλάδα «μικραίνει».
Στην Ευρυτανία, το σχολικό έτος 1954-1955 οι μαθητές των δημοτικών σχολειών ήταν 6.741. Μετά από 60 χρόνια, το 2015 μειώθηκαν κατά 6.016 και έφτασαν στους 715. Και από τότε χρόνο με το χρόνο ο αριθμός κατεβαίνει, με πολλά σχολεία να έχουν απομείνει χωρίς μαθητές και να έχει ανασταλεί η λειτουργία τους.
Δυστυχώς στα απομακρυσμένα χωριά, το κράτος χρόνια τώρα απουσιάζει εκκωφαντικά. Τα υποβαθμίζει, κλείνοντας ακόμη και τον τελευταίο συνδετικό τους κρίκο με αυτό. Τα μικρά σχολεία. Τα οποία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το ίδιο το κράτος φρόντισε να δημιουργήσει για να μη μείνουν τα παιδιά στην αμάθεια. Σήμερα τα εγκαταλείπει. Οδηγώντας τα παιδιά και τις οικογένειες τους στην εσωτερική μετανάστευση.
Η Μικρή Όλγα από το Στένωμα Ευρυτανίας είναι άτυχη, γιατί δεν έχει συμμαθητές, δεν έχει παρέα στο παιχνίδι, δεν κάθεται κανείς δίπλα της στο θρανίο. Είναι όμως και πολύ τυχερή γιατί έχει τη δασκάλα της. Όπως τυχερά είναι και όλα τα παιδιά στη θέση της, που μπορούν να πάνε στο σχολείο τους χωριού τους, χάρη στους εκπαιδευτικούς που δεν διστάζουν να αφήσουν τις πόλεις, που δεν φοβούνται την «απομόνωση», δεν πτοούνται από τις δυσκολίες της καθημερινότητας, δεν κλαίγονται για τις ανέσεις που δεν προσφέρει ένα απομακρυσμένο χωριό αλλά βάζουν πάνω από όλα τις πραγματικές αξίες της ζωής. Και παλεύουν μόνοι τους να κρατήσουν ζωντανά τα μικρά σχολειά της ελληνικής επαρχίας.
Καλή σχολική χρονιά Όλγα…
