Το καφενείο του χωριού. Εκεί που συναντιόντουσαν οι χωριανοί, για έναν καφέ, αργοψημένο στη χόβολη. Ή ένα ουζάκι. Κουβέντα, πολιτική, λίγο τάβλι και πολλή ανθρώπινη ουσιαστική επικοινωνία. Χωρίς πόζες, selfies και likes στα κοινωνικά δίκτυα.Τόπος συνάντησης ετερόκλητων ανθρώπων, σε έναν από χώρο, αυθεντικό και άμεσο.
Τα καφενεία αντικαταστάθηκαν από τα σύγχρονα καφέ… Κάποιοι όμως από τους παλιούς καφενέδες δεν έπεσαν αμαχητί. Δίνουν ακόμα τον σκληρό αγώνα τους να επιβιώσουν. Ανοίγουν κάθε πρωί την πόρτα τους, περιμένοντας να καλοδεχθούν τους ελάχιστους πελάτες. Για μια «καλημέρα» για μια «καλησπέρα» για ένα «τι κάνεις» βγαλμένα από την ψυχή. Δίχως ίχνος ψεύτικης κοινωνικής ευγένειας…
Ένα τέτοιο καφενεδάκι στέκει πάνω από 50 χρόνια στα ορεινά Κέδρα της Ευρυτανίας. Και ο ιδιοκτήτης του ο κυρ-Κώστας πάντα πρόθυμος να σερβίρει όχι μόνο καφεδάκι αλλά απίστευτες ιστορίες…
Τον καφενέ στα ορεινά Κέδρα ανέδειξε με μια φωτογραφία ο Δήμαρχος Αγράφων Αλέξης Καρδαμπίκης και είμαστε ευτυχείς που έστω και έτσι από μακριά γνωρίσαμε τον κυρ-Κώστα και το παλιό καφενεδάκι.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Η ΜΝΗΜΗ
Καφενεία…καφενεία παλιά…που τα συντηρεί η αγάπη και το μεράκι κάποιων, για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι. Κάποια ίχνη από τα υπέροχα χρόνια της αθωότητας.
Η ατμόσφαιρα του παλιού καφενείου διατηρείται ανέπαφη στο πέρασμα του χρόνου μέχρι σήμερα, σε αυτό το σημείο αναφοράς που βρίσκεται στα Κέδρα, στο καφενεδάκι του κυρ-Κώστα. Στέκει εκεί και λειτουργεί για πάνω από 50 χρόνια και ο κυρ-Κώστας πάντα πρόθυμος να σου πει ιστορίες ατέλειωτες, απίστευτες διηγήσεις, κουβέντες καθημερινότητας για τα πράγματα που συνέβησαν…ιστορίες βιωμάτων.
Σ αυτό το μικρό, ταπεινό, αυθεντικό καφενεδάκι, η μυρωδιά του ελληνικού καφέ που σιγοψήνεται, το παραδοσιακό τσιπουράκι με τον μεζέ για τους μερακλήδες, οι νοσταλγικές φωτογραφίες και η θέα στα Αγραφιώτικα βουνά, έρχονται να γυρίσουν πίσω τον χρόνο και να σε ταξιδέψουν σε μια εποχή που οι κουβεντούλες και τα γέλια γύρω από το τραπέζι όλων όσων τώρα λείπουν, σου φέρουν ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά…μια χαρμολύπη!
Αγαπημένοι χώροι όλων των συγχωριανών, το στέκι και ο τόπος συνάντησης ολωνών.
Παραδοσιακά καφενεδάκια…εκεί που κατοικεί η μνήμη!!!
