Απολαυστικό, ατόφιο κινηματογραφικό θέαμα προσφέρει η ταινία του νοτιοαφρικανού Γκάβιν Χουντ που βγαίνει αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες.
Ο Νοτιοαφρικανός Γκάβιν Χουντ έρχεται στις θερινές μας οθόνες με ένα στρατιωτικό δράμα (ή θρίλερ) που μας δίνει στο πιάτο όλη τη διαδικασία μίας επίθεσης εναντίον απομακρυσμένου στόχου μέσω ενός μη-επανδρωμένου αεροσκάφους ή, αλλιώς, drone. Το “Eye in the Sky” ξεδιπλώνεται μπροστά μας σε πραγματικό χρόνο, με όλα τα χαρτιά ανοιχτά και όλους τους πρωταγωνιστές σε παράλληλη δράση, φέρνοντάς μας εξαιρετικά κοντά στους παράγοντες που καθορίζουν την τελική απόφαση. Το αποτέλεσμα, πέρα από αποκαλυπτικό, είναι και αρκούντως απολαυστικό.
Η υπόθεση
Μία συνταγματάρχης στη Νότια Αγγλία, ένας στρατηγός και μέλη της κυβέρνησης στο Λονδίνο και αρκετοί εξειδικευμένοι στρατιωτικοί στις ΗΠΑ και στην Κένυα πρέπει να φέρουν εις πέρας τη σύλληψη μίας Βρετανίδας μουσουλμάνας εξτρεμίστριας και των συντρόφων της. Στην πορεία, η διαταγή για σύλληψη μετατρέπεται σε άμεση εξόντωση με ρίψη πυραύλου. Έξω απ’ το επίμαχο σπίτι, όμως, σε έναν ξύλινο πάγκο, μία μικρούλα κενυάτισα πουλά τα ψωμιά της ανυποψίαστη…
Η κριτική
Ο πόλεμος των drones είναι σχετικά καινούργιο φρούτο που ωρίμασε μαζί με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά έχει δώσει ήδη αρκετά δείγματα γραφής, πολλά από αυτά αρνητικά, κυρίως ως προς την διασφάλιση της ζωής των αμάχων. Αν δεν έχετε πλήρη εικόνα του τι σημαίνει επίθεση με drone, φανταστείτε έναν πιλότο που οδηγεί ένα αεροπλάνο χωρίς να σηκώσει τα πόδια του απ’ το έδαφος και εκτοξεύει έναν πύραυλο προς έναν στόχο που, αν και βρίσκεται στην άλλη άκρη της Γης, τον βλέπει ολοκάθαρα στην οθόνη που έχει μπροστά του.
Στο “Eye in the Sky” του Γκάβιν Χουντ, δύο αμερικανοί πιλότοι, ο έμπειρος στην παρακολούθηση αλλά πρωτάρης στα χτυπήματα, Στιβ, και η εντελώς πρωτάρα Κάρι, βρίσκονται δίπλα-δίπλα στο πιλοτήριο ενός μη-επανδρωμένου αεροσκάφους που παρακολουθεί τις κινήσεις κάποιων μελών της σομαλικής οργάνωσης Αλ-Σαμπάμπ και δύο νεοσύλλεκτων, ενός βρετανού κι ενός αμερικάνου. Ανάμεσά τους, βρίσκεται και μια “εξτρεμοποιημένη” βρετανίδα, πολύ ψηλά στη λίστα των κυνηγών τους. Σκοπός της επιχείρησης είναι η σύλληψη της “παρέας” κάτω από τις εντολές μίας βρετανίδας συνταγματάρχη κι ενός βρετανού στρατηγού, με τη συγκατάθεση των εμπλεκόμενων πολιτικών αρμόδιων και με τη συνεργασία των υπηρεσιών της Κένυας.
Κατά συνέπεια, παρακολουθούμε ανθρώπους που βρίσκονται σε διάφορες γωνιές του πλανήτη να συνεργάζονται σε πραγματικό χρόνο για τη διεκπεραίωση της διαδικασίας με όσο γίνεται πιο σωστό ή, έστω, αποτελεσματικό τρόπο. Το κάθε κλιμάκιο και ο καθένας προσωπικά έχει άλλη ατζέντα και άλλες προτεραιότητες, οι οποίες βγαίνουν στο φως όταν, με βάση τις πληροφορίες που προκύπτουν στην πορεία, ο αντικειμενικός σκοπός της επιχείρησης γίνεται η εξόντωση όλων όσων είναι στο σπίτι-κρυσφήγετο, στην άβατη απ’ τις Κενυάτικες αρχές περιοχή των ανταρτών.
Εν τω μεταξύ, ο Χουντ και ο σεναριογράφος του μας βάζουν σε προνομιούχο θέση σε σχέση με τους πρωταγωνιστές τους, συστήνοντάς μας από νωρίς μία οικογένεια ντόπιων που, αν και ισλαμική, παλεύει να επιβιώσει στην φανατικο-κρατούμενη συνοικία, μένοντας παράλληλα έξω απ’ το ηθικολογικό ραντάρ των φανατικών απ’ τους οποίους ξεπηδούν οι κάθε λογής Αλ Σαμπάμπ. Μας δίνουν έτσι έναν ξεκάθαρο ορισμό του τι σημαίνει πραγματικός άμαχος, εκείνος που βάλλεται εκατέρωθεν κι οι πιθανότητες να μη συνθλιβεί είναι εξολοκλήρου στα χέρια των λιγότερο αδίστακτων.
Το δράμα, που είναι πιο έντονο όταν εστιάζει στους δύο νέους ανθρώπους που θα εκτοξεύσουν τον πύραυλο, μετατρέπεται σταδιακά σε θρίλερ, όταν ο κενυάτης πράκτορας που μπαίνει στην εχθρική περιοχή για να απελευθερώσει το ρομπότ-παρακολούθησης μέσα στο σπίτι τρέπεται σε φυγή, οι δύο νεοσύλλεκτοι ζώνονται με εκρηκτικά και το κοριτσάκι με τα ψωμιά, μέλος της παραπάνω οικογένειας, στήνει πάγκο έξω απ’ το σπίτι-στόχο. Ξαφνικά, το διακύβευμα διχοτομείται ραγδαία σε δύο πόλους που έχουν κάνουν με την αποτροπή ενός φόνου ή εν δυνάμει πολλών. Η καυτή πατάτα περνά από πολλά χέρια, ώσπου η απόφαση λαμβάνεται…
Οι δημιουργοί καταφέρνουν να συνδυάσουν μία ξεκάθαρη παρουσίαση της περίπλοκης διαδικασίας, με τρόπο που δεν αφήνει ερωτηματικά, και το χτίσιμο ενός ενδιαφέροντος και κλιμακούμενου κινηματογραφικού δράματος αγωνίας, ερμηνευμένου εξαιρετικά και στημένου έτσι, ώστε να μας διατηρήσει στη θέση του θεατή, αντί να μας στρέψει προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αν και δεν είναι εύκολο, ο Χουντ καταφέρνει με σκηνοθετική μαεστρία να μας κρατήσει καρφωμένους στη θέση μας, να δώσει αρκετό χρόνο σε όλους τους συμπρωταγωνιστές του και σε όλες τις παρεμβάσεις που επιδιώκουν να καθορίσουν το αποτέλεσμα. Το καστ είναι συνολικά καλό με τον Μπαρκάντ Άμπντι να ξεχωρίζει και πάλι, σ’ έναν ρόλο πολύ μικρότερο εκείνου που τον καθιέρωσε (Captain Phillips), αλλά και πιο “γήινο” απ’ τους υπόλοιπους.
Το “Eye in the Sky” είναι μία ταινία για συγκεκριμένο κοινό, που καταφέρνει να είναι και γενικότερα καλή, ως απλό κινηματογραφικό θέαμα.
Βγαίνουν ακόμη:
Το καλοπαιγμένο, αλλά και ποζεράδικο δράμα του Λούκα Γουαντανίνο “A Bigger Splash”, το γαλλικό δράμα “The Very Private Life of Mr Sim”, η κομεντί “All Roads Lead to Rome” και το δράμα “Me Before You”.
