Ο Γερμανός Δημάκος, γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος», έλαβε ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση δικαιώνοντας την παράδοση του ελληνικού ράσου που συμμετείχε σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του έθνους.
Γεννήθηκε στο Αγριδάκι Γορτυνίας το 1912 και χειροτονήθηκε Διάκος το 1934. Ο πόλεμος τον βρήκε ηγούμενο στην Ιερά Μονή Αγάθωνος και επίτροπο στο μοναστήρι Δαδιού – Αμφίκλειας. Οργανώθηκε στο ΕΑΜ στο Δαδί και διορίστηκε πρόεδρος της κοινότητας με την έγκριση της οργάνωσης. Το 1943 εντάχτηκε στον ΕΛΑΣ. Ο Άρης του έδωσε το προσωνύμιο «Ανυπόμονος» επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε τους συμπολεμιστές του. Ως στρατιωτικός ιερέας του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ακολούθησε τον Άρη και τους αντάρτες του στην Ηπειρο, τη Ρούμελη, τη Θεσσαλία και την Πελοπόννησο.
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ξαναγύρισε στη Μονή Αγάθωνος στην Υπάτη, όπου παρέμεινε ως ηγούμενος ως το τέλος της ζωής του. Το 1946 απήχθη από την παρακρατική συμμορία του Βουρλάκη και υποβλήθηκε σε ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Διώχθηκε επί Χούντας με την καταγγελία ότι εκφράζεται υπέρ της αριστεράς και ότι αρνείται να ψάλει το Πολυχρόνιο. Πέρασε από Συνοδικό Δικαστήριο, αλλά αθωώθηκε. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία ως ήρωας που συμμετείχε στον ένοπλο αγώνα εναντίον του κατακτητή, ενώ η πολιτεία τον τίμησε ως σύμβολο της Αντίστασης. Ως ανθρωπιστής ιερέας δεν ξεχνούσε να υπενθυμίζει στους ανώτερους κληρικούς ότι έχουν χρέος να νοιάζονται και για τις ανάγκες του λαού της επαρχίας.
το Δ.Σ
Μην κομματικοποιούνε κάποια εθνικά γεγονότα & ανθρώπους.
Γεγονός ήταν ότι συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, μέχρι το 1944.
Είχε δήλωση σε παλαιά συνέντευξη του, «ότι τότε υπήρχε μία σημαία της Ελλάδος & όχι κόκκινη η άλλου χρώματος που βλέπαμε & ακλουθούσαμε»….ο Θεός που τον υπηρέτησε να τον συγχωρήσει & αναπαύσει ….
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!